Αδιάβαστοι, άσχετοι και αναίσθητοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία. Αυτό ήταν οι δεκάδες βουλευτές που πέρασαν από βήματος Βουλής τοποθετούμενοι συνολικά για το νομοσχέδιο του Υπουργείου Εσωτερικών αλλά και ειδικά για τις αλλαγές που γίνονται στο υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο για τα ζώα.

Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας λίγο πριν τα μεσάνυχτα ζητάει τη νομιμοποίηση της ιπποπέδης, κοινώς του παστουρώματος, δηλαδή να δένουμε τα ζώα χειροπόδαρα για να είναι ικανοποιημένοι οι ψηφοφόροι του. Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ να μιλάει γενικόλογα και να υιοθετεί τις θέσεις της ψευτο(συνο)μοσπονδίας που αποκλείστηκε από τη συνεδρίαση στη Βουλή για πρώτη φορά ενώ η εισηγήτρια του κόμματος να εντοπίζει το πρόβλημα στη μεταφορά αρμοδιότητας, εξάλλου όσο ήταν τα ζώα συντροφιάς στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης τα αδέσποτα έτρεχαν στα λιβάδια με ξέμπλεκες κοτσίδες. Ανεξάρτητος βουλευτής να περιμένει τη διεθνή αναγνώριση της φυλής που ελληνικού ποιμενικού, αυτή την εθνική διάκριση περιμένει να δει, αυτή μας είπε. Βουλευτής της Ελληνικής Λύσης να έχει κάνει έναν αχταρμά και να αναρωτιέται γιατί το DNA γίνεται ιδιωτικά (!) και όχι στο Πανεπιστήμιο της Καρδίτσας και ότι εξ αρχής έπρεπε να είναι μειωμένο το παράβολο. Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να απέχουν παρασάγγας από τις θέσεις της Αναπληρώτριας Τομεάρχης Δικαιοσύνης, αρμόδιας για τα Δικαιώματα και την Ισότητα του κόμματος.

Πάντως ένας ήταν ο κοινός διακαής ο πόθος των βουλευτών διακομματικά: τα κυνηγετικά σκυλιά πρωτίστως και τα ποιμενικά δευτερευόντως, αυτά που έχουν σαν παιδιά τους και βρίσκουμε ζωντανά-νεκρά σε όλη την ελληνική επικράτεια. Μη και χάσουμε καμία γέννα και χαθεί το είδος τους. Μη και χαθεί η δυστυχία και ο πόνος από τους δρόμους, τα κλουβιά και βαρέλια.

ΥΓ: Διαφωνώ με τη μείωση του παραβόλου του DNA καθέτως και οριζοντίως γιατί όπως παραδέχτηκε και ο υπουργός Εσωτερικών, Θοδωρής Λιβάνιος, η στείρωση αποτελεί τη σωστή λύση. Ακόμη περισσότερο διαφωνώ με την έτι μεγαλύτερη μείωση του παραβόλου στα κυνηγετικά σκυλιά λες και οι ιδιοκτήτες τους (γιατί κηδεμόνες δεν είναι) αποτελούν πολίτες άλλης κατηγορίας εξ ημών. Αντίστοιχα εγείρει ζήτημα και πώς διακρίνονται, ποια είναι και ποια δεν κυνηγετικά σκυλιά και γιατί υπάρχει αυτή η διάκριση, αφού σκύλοι εργασίας δεν μπορούν να θεωρηθούν μιας και το κυνήγι είναι χόμπι, όχι δουλειά. Διαφωνώ επίσης και με την παράταση επιβολής προστίμων για τη στείρωση, αν και αυτή η φορά φαίνεται πως όντως θα είναι η τελευταία, προλαβαίνουν ή όχι να στειρωθούν 200.000 ζώα και να αποστείλουν δείγμα γενετικού υλικού άλλα τόσα. Και σε αυτό οι κτηνίατροι στην πλειοψηφία τους έχουν σοβαρή ευθύνη κι ας παριστάνουν τους γνώστες για τη διαχείριση αδέσποτων κι ας κάνουν οι υπόλοιποι γαργάρες/ Κανονικά η χώρα δεν αντέχει ακόμα ούτε μία γέννα, γεννιούνται πλάσματα εξ αρχής ανεπιθύμητα σ’ αυτό τον τόπο, πλάσματα αναλώσιμα γεννημένα για να βασανιστούν και να πεθάνουν.

Ωστόσο, οφείλω να παραθέσω αυτούσια την τοποθέτηση του κ. Λιβάνιου, μετά τα μεσάνυχτα από βήματος Βουλής απαντώντας ξεκάθαρα, χωρίς να μασάει τα λόγια του, τόσο στον βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας όσο και στην εισηγήτρια του ΠΑΣΟΚ (και όχι μόνο) αλλά και αναγνωρίζοντας την ανικανότητα πολλών δημοτικών αρχών:

«Το παστούρωμα, η ιπποπέδη, είναι από τα χειρότερα κατάλοιπα της παράδοσης που υπάρχουν. Δεν μπορείς ένα ζώο να το δένεις χειροπόδαρα επειδή δεν μπορείς να το περιορίσεις με άλλο τρόπο στο χώρο στον οποίο κινείται, με μία περίφραξη για παράδειγμα ή άλλον κατάλληλο τρόπο.

Μέχρι το 2021 το θέμα των αδέσποτων ήταν λυμένο; Ήρθε στο Υπουργείο Εσωτερικών και ξαφνικά προκλήθηκε; Προφανώς όχι, προφανώς υπήρχαν σοβαρά και δομικά προβλήματα. Λέτε δε μεταφέρθηκαν οι πόροι. Πρώτη φορά έχουν δοθεί τόσοι πόροι. Η επιχορήγηση ήταν κάποια στιγμή για όλους τους δήμους, αν θυμάμαι καλά, 600.000 ευρώ. Έπαιρνε 3.000 ευρώ ένας μεγάλος δήμος της επαρχίας. Και τώρα έχουμε φτάσει και δίνουμε πάρα πολλά λεφτά.

Ανταποκρίνονται οι δήμοι όλοι; Όχι. Και να είμαστε ειλικρινείς: Δεν είναι όλα ρόδινα στην αυτοδιοίκηση και δεν είναι όλα ευθύνες του κεντρικού κράτους. Υπάρχουν δήμαρχοι οι οποίοι δεν μπορούν να ανταποκριθούν σε κάποια βασικά πράγματα. Είναι επιλογή του λαού και τη σεβόμαστε. Αλλά σε κάθε περίπτωση το θέμα της διαχείρισης των αδεσπότων ζώων, κυρίως η ευζωία τους, είναι κάτι το οποίο ανεβαίνει τουλάχιστον στην ατζέντα της κυβέρνησης και πιέζουμε με κάθε τρόπο τους αυτοδιοικητικούς να ανταπεξέλθουν σε αυτό το ρόλο. Με πόρους περισσότερους, με εξοπλισμό καλύτερο, με εργαλεία καλύτερα, με δυνατότητες συνεργασίας περισσότερες».

Facebook Comments