Ανούσια σενάρια

Καθώς η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας δείχνει ότι δεν μπορεί να επηρεάσει το πολιτικό σκηνικό, αναθερμαίνονται τα σενάρια για την αλλαγή του εκλογικού νόμου. Πηγή τους παραμένουν όλοι όσοι επιζητούν, με κάποιον τρόπο, να υπάρξει πολιτική αναταραχή.

Ανεξαρτήτως του ονόματος που θα προτείνει ο Κ. Μητσοτάκης την επόμενη εβδομάδα για το Προεδρικό Μέγαρο, όλοι έχουν αντιληφθεί πως δεν πρόκειται να διαταραχθούν η πολιτική κανονικότητα και η κυβερνητική σταθερότητα. Η «μεγάλη τρικλοποδιά» που οραματίστηκαν οι αντίπαλοι της κανονικότητας δεν μπήκε ποτέ.

Ομως η ανάγκη να υπάρχει «κάτι» που να μπορεί να αυξήσει την πολιτική απροσδιοριστία οδηγεί -πάλι- στο ενδεχόμενο αλλαγής του εκλογικού νόμου. Είναι προφανές ότι κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης δεν προτιμά την προγραμματική αντιπαράθεση με την κυβέρνηση. Κάθε φορά που το επιχείρησε, έφυγε από τη Βουλή με κατεβασμένο το κεφάλι. Τελευταία φορά έγινε με τη συζήτηση και την ψήφιση του Προϋπολογισμού και θα συμβεί ξανά σύντομα, όταν το ΠΑΣΟΚ καταθέσει την επίκαιρη ερώτησή του για τα αγροτικά προβλήματα.

Η επί της ουσίας συζήτηση για τα μεγάλα και τα μικρότερα προβλήματα της χώρας έχει αποδειχθεί ότι δεν είναι ευνοϊκή για την αντιπολίτευση. Πόσω μάλλον τώρα, που αρχίζουν και ωριμάζουν μεταρρυθμίσεις που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια ή παραδίδονται μεγάλα έργα ή αρχίζει η αντίστροφη πορεία για τον πληθωρισμό των τροφίμων και υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι, αν δεν ξεφύγει η ενέργεια, η ακρίβεια μπαίνει σε τροχιά πτώσης.

Απορία ψάλτου βηξ. Κι έτσι έχουμε ξανά σενάρια για μερική ή ολική αλλαγή του εκλογικού νόμου. Σενάρια που όλα συγκλίνουν στο πώς θα δημιουργηθεί η εναλλακτική στην κυβέρνηση. Θα αυξηθεί το όριο εισόδου στη Βουλή από το 3% στο 5%; Θα υιοθετηθεί το γερμανικό μοντέλο; Θα πάψει το ΠΑΣΟΚ να είναι συνασπισμός δυνάμεων, ώστε να μπορεί να πάρει το μπόνους; Κι άλλα ήδη συζητημένα θέματα, τα οποία απαντήθηκαν και στον δρόμο προς τις εκλογές του 2013, αλλά και πρόσφατα από τον πρωθυπουργό.

Ωραία τα σενάρια και τα σχέδια επί χάρτου, πόσω μάλλον αν έχουν και κάποιο σασπένς. Μόνο που με βάση την πραγματικότητα που εμπεδώνεται όλο και πιο πολύ, μετά τον κόλαφο του 28%, στοιχειώδης προϋπόθεση για να γίνει «κάτι» είναι μη βγει πρώτο κόμμα η Ν.Δ. Το ενδεχόμενο αυτό δεν φαίνεται πουθενά στον ορίζοντα. Αντιθέτως, η Ν.Δ. δείχνει να ανακάμπτει και να πατά στέρεα πάνω από το 30%, που είναι προϋπόθεση για την αυτοδυναμία, η οποία θα κριθεί μεταξύ του 36,5% και του 38,5%.

Ο Κ. Μητσοτάκης δεν έχει κανέναν λόγο να αλλάξει τον εκλογικό νόμο, παραμένοντας και θεσμικά συνεπής. Το πολύ πολύ το 2027 να χρειαστούν δύο εκλογικές αναμετρήσεις.