Ασφυκτική πίεση στην αγορά από τις οφειλές του Δημοσίου – Στα €3,6 δισ. το κρατικό χρέος προς τον ιδιωτικό τομέα

Σε συνθήκες οικονομικής ασφυξίας λειτουργεί πλέον η ελληνική αγορά, καθώς το Δημόσιο αδυνατεί να ανταποκριθεί στις οικονομικές του υποχρεώσεις προς τις επιχειρήσεις και τους επαγγελματίες. Τα φέσια του κράτους όχι μόνο δεν περιορίζονται, αλλά συνεχίζουν να διογκώνονται, στερώντας πολύτιμη ρευστότητα από τον ιδιωτικό τομέα.

Σύμφωνα με τα τελευταία δεδομένα του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του κράτους διαμορφώθηκαν στα 2,925 δισ. ευρώ τον Μάρτιο, από 2,53 δισ. ευρώ τον Φεβρουάριο. Η αύξηση κατά 395 εκατ. ευρώ μέσα σε έναν μήνα είναι ενδεικτική της δομικής αδυναμίας του κράτους να τακτοποιήσει τις υποχρεώσεις του. Αν προστεθούν και οι εκκρεμείς επιστροφές φόρων, ύψους 723 εκατ. ευρώ, το συνολικό κρατικό χρέος προς την αγορά φτάνει τα 3,648 δισ. ευρώ.

Η κατάσταση χαρακτηρίζεται ως χρόνια και συστημική, με τους επιχειρηματίες να συνεχίζουν τη δραστηριότητά τους χωρίς κεφάλαιο κίνησης, ενώ ο μεγαλύτερος οφειλέτης παραμένει το ίδιο το Δημόσιο. Εμβληματικό παράδειγμα αποτελούν τα δημόσια νοσοκομεία, των οποίων οι υποχρεώσεις προς προμηθευτές ανήλθαν σε 1,489 δισ. ευρώ τον Μάρτιο, αυξημένες κατά 212 εκατ. ευρώ σε έναν μήνα.

Η υγειονομική περίθαλψη αποτελεί τον πλέον επιβαρυμένο τομέα, με τις καθυστερήσεις πληρωμών να προκαλούν αλυσιδωτές επιπτώσεις στη λειτουργία των νοσοκομείων. Η Ελλάδα έχει ήδη παραπεμφθεί στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, ενώ η Κομισιόν προειδοποιεί για τον αρνητικό αντίκτυπο στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τη γενική ανταγωνιστικότητα της οικονομίας.

Ταυτόχρονα, οι οφειλές των οργανισμών κοινωνικής ασφάλισης διαμορφώθηκαν στα 582 εκατ. ευρώ, ενώ οι υποχρεώσεις της Τοπικής Αυτοδιοίκησης εκτοξεύτηκαν στα 373 εκατ. ευρώ, από 280 εκατ. ευρώ τον Φεβρουάριο. Τα υπουργεία εμφανίζουν συνολικές οφειλές 242 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων τα μισά ανήκουν στο υπουργείο Ναυτιλίας.

Παρότι οι επιστροφές φόρων μειώθηκαν στα 723 εκατ. ευρώ από 824 εκατ. ευρώ, εξακολουθούν να αποτελούν σταθερή πηγή αποστράγγισης ρευστότητας. Ειδικότερα, τα 316 εκατ. ευρώ αφορούν καθυστερήσεις άνω των 90 ημερών, ενώ τα υπόλοιπα 408 εκατ. ευρώ βρίσκονται σε εκκρεμότητα εντός προθεσμίας.