Τη λένε Σταυρούλα Καρύδη. Είναι η μάνα του αδικοχαμένου μηχανοδηγού της εμπορικής αμαξοστοιχίας στην τραγωδία των Τεμπών, Δημήτρη Μασσαλή. Είναι η γυναίκα που εκδιώχθηκε από την αίθουσα στη Λάρισα, όπου ήταν συγκεντρωμένοι οι συγγενείς των θυμάτων. Η ίδια, ο σύζυγός της και οι γονείς του άλλου μηχανοδηγού της επιβατικής αμαξοστοιχίας, Σπύρου Βούλγαρη.

Τη «διαταγή» έδωσε δικηγόρος και πατέρας ενός άλλου θύματος της τραγωδίας. Και ο λόγος ήταν πως οι δύο εκδιωχθείσες οικογένειες είχαν «αντικρουόμενα συμφέροντα» με τις υπόλοιπες 55 οικογένειες.

Αυθαίρετα (;) κάποιοι αποφάσισαν πως οι οικογένειες των δύο νεκρών μηχανοδηγών δεν ήταν συγγενείς θυμάτων. Δεν ήταν χαροκαμένες μανάδες και πατεράδες. Δεν σκίστηκε η ψυχή τους. Δεν μαύρισε η ζωή τους. Δεν ένιωσαν την απερίγραπτη οδύνη της απώλειας των παιδιών τους. Ήταν «κάτι» άλλο. Ο πόνος των συγγενών ήταν de facto αυθεντικός. Ο πόνος των δύο συγκεκριμένων οικογενειών μπορεί και να ήταν «ύποπτος».

Γιατί χαλούσε το προαποφασισμένο αφήγημα 3-4 οικογενειών συγγενών, οι οποίες αυθαιρέτως τέθηκαν επικεφαλής του Συλλόγου, έχοντας πίσω τους έναν «στρατό» πολιτικών, δικηγόρων και πρόθυμων «τεχνικών συμβούλων». Το προαποφασισμένο αφήγημα ήθελε «ξυλόλιο» και «παράνομο φορτίο». Τα οποία δεν μπορούσαν παρά να βρίσκονταν στην εμπορική αμαξοστοιχία. Και δεν μπορούσαν να βρίσκονταν εν αγνοία του μηχανοδηγού, Δ. Μασσαλή. Άρα, ο αδικοχαμένος μηχανοδηγός ήταν ύποπτος «λαθρέμπορος»! Έτσι «τεκμηριώνεται» και το χυδαίο «επιχείρημα» περί «αντικρουόμενων συμφερόντων».

Η μάνα Στ. Καρύδη και ο σύζυγός της δεν είχαν να αντιμετωπίσουν μόνο την αβάσταχτη απώλεια του παιδιού τους. Είχαν να αντιμετωπίσουν και την ανθρώπινα βάναυση συμπεριφορά κάποιων -λίγων είναι η αλήθεια- από τις υπόλοιπες οικογένειες. Το διάτρητο πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Οι αναπόδεικτοι ισχυρισμοί για «πιθανό» και «άγνωστο» φορτίο φούντωσαν πάλι τα σενάρια της πυρόσφαιρας και του «εγκλήματος».

Οι απροκάλυπτες ύβρεις περί «λαθρέμπορου» έδωσαν τη θέση τους σε ύπουλους υπαινιγμούς. Αλλά και βανδαλισμούς. Δύο φορές κάποιοι έσπασαν τις φωτογραφίες των παιδιών τους από το μνημείο στον τόπο της τραγωδίας. Αναγκάστηκαν έτσι -όπως τους υποδείχθηκε κατά τη Στ. Καρύδη- να βάλουν τις φωτογραφίες μέσα στο εκκλησάκι, για να μην τις βρουν ξανά σπασμένες και να είναι μακριά από τις φωτογραφίες των υπόλοιπων θυμάτων…

Τα πορίσματα Τσακιρίδη και Καρώνη έβαλαν την ταφόπλακα στις θεωρίες συνωμοσίας. Και υπό μία έννοια «γαλήνεψαν» τις ψυχές των γονιών. Όσο μπορεί να γαληνέψει η ψυχή ενός γονιού που έχασε το παιδί του. Ήταν… μόνο νεκρά. Αλλά όχι «λαθρέμποροι»…

Η συνέντευξη της Στ. Καρύδη στο «Πρώτο Θέμα» και της Μ. Ηρειώτου είναι πραγματικά ανατριχιαστική, αλλά και ένας ύμνος στην αξιοπρέπεια, που δεν λυγίζει. «Γύρισα τον κόσμο ανάποδα για να μη μείνει καμία σκιά για το παιδί μου», είπε η χαροκαμένη μάνα. Και τα κατάφερε. Τώρα ο λόγος ανήκει μόνο στη Δικαιοσύνη. Όμως, αυτή η συνέντευξη είναι κι ένας κόλαφος για όσους εργαλειοποίησαν και προσπάθησαν να καπηλευτούν την τραγωδία. Πολιτικούς, σκιτζήδες τεχνικούς συμβούλους, στρατευμένα ΜΜΕ, αλλά και για κάποιους άλλους γονείς που έσυραν τον τραγικό χορό. Αυτά, όμως, στην ώρα τους. Όταν η Δικαιοσύνη έχει ολοκληρώσει το έργο της και φανεί -εκτός των άλλων- αν όντως υπήρχε τόσο χαώδες ηθικό κενό πίσω από την προσπάθεια καπηλείας της τραγωδίας.

Facebook Comments