Το να πας σ’ ένα νησιώτικο πανηγύρι με λαούτα και βιολιά στις 2:30 μετά τα μεσάνυχτα και να το διαλύσεις φωνάζοντας “Λευτεριά στην Παλαιστίνη”, δεν είναι ακτιβισμός. Είναι παραλογισμός. Και μέλος της Χαμάς να είσαι – που λέει ο λόγος – η πλατεία στα Κατάπολα δεν είναι το μέρος όπου θα μεταφέρεις τον “αγώνα” σου.

Μαχητές του κάμπινγκ, που άφησαν την Γαύδο για να “εκστρατεύσουν” στην Αμοργό, θεωρούν πως κόβοντας το ρεύμα σε ένα πανηγύρι κάνουν επανάσταση. Κάνουν όμως ζημιά στην εικόνα της χώρας και πλήττουν τις τοπικές κοινωνίες. Δεν είναι αγωνιστές. Είναι χρήσιμοι ηλίθιοι ή, ακόμα χειρότερα, υποχείρια ξένων πολιτικών επιδιώξεων.

Όσο η κοινωνία και οι Αρχές τους ανέχονται, τόσο θα αποθρασύνονται. Αν όμως βρουν αντίσταση, κάνουν πίσω. Δεν είναι ήρωες. Είναι καλομαθημένοι ταραξίες που ζουν με την ψευδαίσθηση της “επαναστατικής καθαρότητας”.

Ας θυμόμαστε το εξής: σε λίγα χρόνια, οι περισσότεροι από αυτούς θα είναι αποτυχημένοι μικροαστοί, κάποιοι στη φυλακή, και κάποιοι λίγοι στελέχη σε πολυεθνικές. Αυτή είναι η στατιστική της ζωής – και δεν κάνει ποτέ λάθος.

Facebook Comments