Η Ελλάδα ξανά στις κορυφαίες ομάδες τις Ευρώπης! Μετά από 16 χρόνια φορέσαμε μετάλλιο και ανήκουμε στους καλύτερους. Το αξίζαμε άλλωστε.

Το άξιζε η ομάδα του Σπανούλη, των Αντετοκούνμπο, του Παπανικολάου, του Σλούκα και όλων των παιδιών που τόσα χρόνια αγωνίζονται με το εθνόσημο και παρά τις αποτυχίες και την κριτική δεν τα παράτησαν και επεδίωξαν με κάθε τρόπο την διάκριση. Έφτασαν σε αυτήν. Το επιστέγασμα της προσπάθειάς τους είναι αυτό το χάλκινο μετάλλιο που κατέκτησαν στη Ρίγα της Λετονίας και θα είναι πάντα πάνω από όλα όσα έχουν κερδίσει σε συλλογικό επίπεδο.

Τα δάκρυα του Γιάννη, του Κώστα μετά την λήξη του αγώνα με την Φινλανδία αποτυπώνουν την πίεση, το βάρος και την τεράστια επιθυμία τους να βάλουν στο παλμαρέ τους ένα μετάλλιο με την Εθνική. Για πρώτη φορά και υπό την έμπνευση ενός «θρύλου» του ελληνικού μπάσκετ δέθηκαν αρκετά, δημιούργησαν ισχυρά αποδυτήρια και με το ταλέντο που τους διακρίνει παρουσίασαν ένα σύνολο ικανό να φτάσει μέχρι το βάθρο. Αγώνα με τον αγώνα ερχόταν η βελτίωση, έφτασαν μέχρι τα ημιτελικά, όπου ένας αντίπαλος σε καλύτερη ημέρα επιβλήθηκε. Έτσι είναι όμως ο αθλητισμός, έχει καλές και κακές ημέρες, έχει ρέντα και αστοχία.

Αν και η ήττα ήταν σκληρή κανείς δεν λοξοδρόμησε. Κανείς δεν ξέφυγε από τον στόχο που είχε τεθεί πια. Γι’ αυτό και απέναντι στην Φινλανδία παρουσιάστηκε η ίδια συγκεντρωμένη και αποφασισμένη ομάδα, όπως στον όμιλο και τα νοκ άουτ. Η ήττα από την Τουρκία δεν «άγγιξε» κανέναν, αντιθέτως πλήγωσε τον εγωισμό των παικτών που περισσότερο αδίκησαν τους εαυτούς τους. Μάζεψαν τα κομμάτια τους και συμφώνησαν να κάνουν τα πάντα για να μην φύγουν με άδεια χέρια από την Ρίγα.

Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία είχαν μία τελευταία ευκαιρία να γράψουν το όνομά τους με χρυσά γράμματα στην ιστορία της Εθνικής. Οι Πανανικολάου και Σλούκας γεμάτοι από συλλογικούς τίτλους, ο Γιάννης πρωταθλητής ΝΒΑ και ο Σπανούλης αναγνωρισμένος ως ένας εκ των κορυφαίων Ελλήνων παικτών ένιωθαν ότι έχουν την ευκαιρία να λατρευτούν ως εθνικοί ήρωες και το κατάφεραν. Από την Κυριακή έχει ανοίξει διάπλατα η «πόρτα» προς την εκ νέου γιγάντωση του ελληνικού μπάσκετ. Διότι αυτό το μετάλλιο αποτελεί την παρακαταθήκη μίας επιτυχημένης γενιάς στην επόμενη.

Πηγή φωτό: Argiris Makris InTime

Facebook Comments