Η ελληνική οικονομία βρίσκεται πλέον σε μια νέα φάση, όπου η δημοσιονομική πειθαρχία και οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο της στρατηγικής για σταθερή ανάπτυξη και διατηρήσιμη σύγκλιση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.

Μετά από δεκαπέντε χρόνια κρίσεων – από την κρίση χρέους του 2010 έως την πανδημία – η χώρα δείχνει ότι έχει αφομοιώσει το μάθημα: οι αγορές και οι οίκοι αξιολόγησης δεν ανταμείβουν μόνο την καλή πρόθεση, αλλά την αυστηρή εφαρμογή κανόνων.

Τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα έχει καταφέρει να μειώσει το δημόσιο χρέος της ως ποσοστό του ΑΕΠ, παρά τις πιέσεις από τον πληθωρισμό και την ακρίβεια. Τα spreads των ελληνικών ομολόγων έχουν περιοριστεί σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα, γεγονός που αποτυπώνει την εμπιστοσύνη των επενδυτών. Οι συνεχείς αναβαθμίσεις από τους οίκους αξιολόγησης ενισχύουν τη θέση της χώρας στις αγορές και ανοίγουν τον δρόμο για φθηνότερο δανεισμό τόσο για το Δημόσιο όσο και για τις επιχειρήσεις.

Ωστόσο, η δημοσιονομική πειθαρχία από μόνη της δεν αρκεί. Χρειάζεται ταυτόχρονα η επιτάχυνση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, ώστε η ελληνική οικονομία να αποκτήσει μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα και ανθεκτικότητα απέναντι στις διεθνείς αναταράξεις. Μεταρρυθμίσεις στη φορολογική διοίκηση, στην απονομή Δικαιοσύνης, στη δημόσια διοίκηση, αλλά και στην εκπαίδευση και στην ενεργειακή μετάβαση αποτελούν το κλειδί για να μην χαθεί η δυναμική της τελευταίας τριετίας.

Η εμπειρία των τελευταίων ετών απέδειξε ότι οι επενδυτές ανταμείβουν τη συνέπεια. Η σύγκλιση του Νότου της Ευρωζώνης με τον «πυρήνα» – δηλαδή με χώρες όπως η Γερμανία, η Γαλλία και η Ολλανδία – δεν θα είχε επιτευχθεί χωρίς την εντυπωσιακή βελτίωση των δημοσιονομικών δεικτών στην Ελλάδα, την Ιταλία, την Ισπανία και την Πορτογαλία. Μάλιστα, σήμερα παρατηρείται το παράδοξο: χώρες της περιφέρειας να δανείζονται με χαμηλότερο κόστος από τη Γαλλία, λόγω της πολιτικής αστάθειας που πλήττει το Παρίσι.

Η ελληνική κυβέρνηση γνωρίζει ότι ο δρόμος της δημοσιονομικής υπευθυνότητας δεν είναι εύκολος. Η κοινωνία πιέζεται από την ακρίβεια και την ανάγκη στήριξης των πιο αδύναμων. Η ισορροπία ανάμεσα στην κοινωνική πολιτική και την δημοσιονομική πειθαρχία είναι λεπτή. Παρ’ όλα αυτά, η εμπειρία δείχνει πως κάθε φορά που η χώρα παρέκκλινε από αυτό το μονοπάτι, οι συνέπειες ήταν άμεσες και οδυνηρές.

Η πρόκληση για την επόμενη περίοδο είναι διπλή: να συνεχιστεί η δημοσιονομική προσαρμογή με τρόπο που δεν θα ανακόπτει την ανάπτυξη και να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις με τόλμη και ταχύτητα. Ειδικά στα πεδία της πράσινης οικονομίας, της ψηφιακής μετάβασης και της ενίσχυσης της παραγωγικότητας, η Ελλάδα δεν έχει περιθώριο για καθυστερήσεις.

Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: χωρίς πειθαρχία και μεταρρυθμίσεις δεν υπάρχει μακροπρόθεσμη προοπτική. Αντιθέτως, με σταθερότητα και συνέπεια, η Ελλάδα μπορεί να πρωταγωνιστήσει στη νέα φάση ανάπτυξης της Ευρωζώνης, αφήνοντας οριστικά πίσω της τον τίτλο της «αδύναμης κρίκου» και χτίζοντας την εικόνα μιας χώρας αξιόπιστης, που προσελκύει επενδύσεις και δημιουργεί ευκαιρίες για τους πολίτες της.

Η δημοσιονομική πειθαρχία και οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις δεν είναι απλώς τεχνικά ζητήματα. Είναι το πραγματικό πολιτικό και οικονομικό στοίχημα της επόμενης δεκαετίας.

Facebook Comments