Η εικόνα μιας γυναίκας με πρησμένο πρόσωπο και μάτια γεμάτα φόβο δεν είναι απλώς είδηση. Είναι καθρέφτης μιας κοινωνίας που ακόμα παλεύει να ξεριζώσει τη βία μέσα στο ίδιο της το σπίτι. Το περιστατικό στο Κορωπί, με τη 40χρονη γυναίκα που δέχθηκε άγριο ξυλοδαρμό από τον σύντροφό της, συγκλονίζει – όχι μόνο για τη φρίκη της πράξης, αλλά και για τη σιωπή που προηγήθηκε.

Η ενδοοικογενειακή βία δεν είναι ιδιωτική υπόθεση. Είναι έγκλημα. Συμβαίνει πίσω από κλειστές πόρτες, μέσα σε σπίτια που δείχνουν «ήσυχα». Εκεί, ο φόβος σβήνει τη φωνή και η ντροπή φυλακίζει τα θύματα. Οι γυναίκες μένουν, ελπίζοντας ότι ο δράστης θα αλλάξει. Δεν αλλάζει. Η βία πάντα επιστρέφει – πιο σκληρή.

Η κοινωνία οφείλει να σπάσει τη συνενοχή της. Κάθε γείτονας που ακούει φωνές και «δεν θέλει να μπλέξει», κάθε φίλος που κάνει πως δεν βλέπει, γίνεται μέρος του προβλήματος. Όταν σωπαίνεις, ενισχύεις τον θύτη. Όταν μιλάς, δίνεις δύναμη στο θύμα.

Η Πολιτεία διαθέτει πλέον γραμμές βοήθειας, δομές φιλοξενίας και νομική υποστήριξη. Αλλά τίποτα δεν μπορεί να γίνει αν το θύμα δεν τολμήσει το πρώτο βήμα: να μιλήσει. Να ζητήσει βοήθεια, να πιστέψει ότι υπάρχει διέξοδος.

Κάθε γυναίκα έχει δικαίωμα στη ζωή χωρίς φόβο. Κανείς δεν αξίζει να ζει με το βλέμμα χαμηλωμένο. Η σιωπή δεν προστατεύει – σκοτώνει. Και κάθε φορά που μια γυναίκα βρίσκει τη δύναμη να μιλήσει, σώζει όχι μόνο τον εαυτό της, αλλά και όσες δεν πρόλαβαν.

Η βία δεν έχει δικαιολογία, δεν έχει «στιγμή», δεν έχει «παρανόηση». Έχει μόνο θύματα και θύτες. Κι όσο οι γυναίκες μιλούν, τόσο οι θύτες θα χάνουν τη δύναμή τους.

Facebook Comments