Το νέο πρόσωπο του ΠΑΣΟΚ

Η ελληνική πολιτική σκηνή μοιάζει πλέον με πετυχημένο σίκουελ ταινίας τρόμου. Ένα πολιτικό σπλάτερ όπου το αίμα ρέει άφθονο και τα θύματα αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο. Έτσι, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ (ουσιαστικά αποτελούν ένα κόμμα πλέον) επανέλαβαν τον θρίαμβο που είχαν γνωρίσει τον περασμένο Ιανουάριο. Βέβαια η ψήφος τότε ήταν κατανοητή καθώς επρόκειτο (λέμε τώρα…) για μια επιλογή ελπίδας όσο και απαξίωσης του λεγόμενου «παλιού πολιτικού συστήματος». Τώρα όμως;

Φαίνεται πως οι άνθρωποι που διέλυσαν την οικονομία και φόρτωσαν τη χώρα με ένα τρίτο, εξίσου επαχθές, μνημόνιο από το πουθενά, που κατεδάφισαν την Παιδεία με κλειστά σχολεία και αύξηση 23% των διδάκτρων και που χρησιμοποίησαν τους μετανάστες ως ανθρώπινα σκουπίδια με τα ελληνικά νησιά και τις γειτονιές της Αθήνας σε ρόλο χωματερών εξακολουθούν να εμπνέουν ένα τεράστιο κομμάτι των συμπατριωτών μας.

Ακατανόητο και επικίνδυνο φαινόμενο και σίγουρα η ανεπάρκεια της παλαιολιθικής Νέας Δημοκρατίας του Βαγγέλα του Μεϊμαράκη δεν αποτελεί πειστική δικαιολογία. Δυστυχώς, η σύσταση της νέας κυβέρνησης δεν αφήνει κανένα περιθώριο αισιοδοξίας. Θαρρώ πως θα ζήσουμε μια νέα «Μέρα της μαρμότας»: «Διαπραγμάτευση», αδιέξοδο, δημοψήφισμα, κάπιταλ κοντρόλ, τέταρτο μνημόνιο/δραχμή…

Υπό φυσιολογικές συνθήκες, ο «μεσαίος χώρος» θα μπορούσε να δώσει τη λύση. Ωστόσο, παραμένει κατακερματισμένος με τα ποσοστά των δύο κυρίως εκπροσώπων του (ΠΑΣΟΚ- Ποτάμι) να παραμένουν αθροιστικά σε μονοψήφιο νούμερο. Είναι προφανές πως το κόμμα του Σταύρου Θεοδωράκη πλήρωσε τον ελιτισμό του αλλά και την εμμονή του για μετεκλογική συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν και ακούστηκαν πολλές φωνές (Τατσόπουλος, Α. Παπαδόπουλος, Πρετεντέρης) για την ανάγκη συνεργασίας των δύο κομμάτων ο Σταύρος μέχρι στιγμής επιμένει στην «αυτονομία» (όπως την αποκαλεί ο ίδιος) του κόμματός του. Κρίμα…

Σε ό,τι αφορά το κόμμα μου, το ΠΑΣΟΚ είναι σίγουρο πως η (μικρή αλλά ουσιαστική) άνοδος του ποσοστού του (η πρώτη από το 2012) αποτελεί μια θετικότατη εξέλιξη. Η κοινή κάθοδος με τη ΔΗΜΑΡ συνέβαλε τα μέγιστα, έστω και αν θα ήταν τόσο καλύτερα όλα αν η συνεργασία αυτή είχε επιτευχθεί πριν από ένα- ενάμιση χρόνο. Οι εκλογές αυτές ήταν ζωτικής σημασίας για το ΠΑΣΟΚ. Επρόκειτο για έναν αγώνα επιβίωσης μετά από μια πολύ δύσκολη πενταετία και ορθώς έπεσε στο τραπέζι το χαρτί της ιστορίας του Κινήματος και το συναίσθημα. Ακόμα και ένα βίντεο με τον Ανδρέα Παπανδρέου έπαιξε την βραδιά της 3^ης Σεπτέμβρη με στόχο την επαναπροσέγγιση των παραδοσιακών ψηφοφόρων. Το στοίχημα αυτό κερδήθηκε, τώρα όμως πρέπει όλοι να αρχίσουμε να προετοιμάζουμε την επόμενη μέρα. Το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται ανανέωση σε όλα τα επίπεδα.

Νέα στελέχη υπάρχουν, ήρθε ο καιρός να τα γνωρίσει ο κόσμος. Το ΠΑΣΟΚ δεν θα επιβιώσει αν επαναπαυτεί σε μονοψήφια ποσοστά και επιχειρήσει να αναλάβει τον ρόλο που φιλοδοξούσε να παίξει στο ξεκίνημά της η ΔΗΜΑΡ. Το 45% των Ελλήνων δεν πήγε να ψηφίσει στις 20 Σεπτεμβρίου. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων αυτών είναι νέοι. Σε αυτούς πρέπει να απευθυνθούμε. Και θα το καταφέρουμε μόνο με φρέσκες ιδέες και φρέσκα πρόσωπα.