Τα ψιλά γράμματα της απόφασης της 17ωρης Συνόδου Κορυφής του Ιουλίου έχουν ήδη ξεκαθαρίσει το σχέδιο για το ελληνικό χρέος, δηλαδή δύο μήνες πριν διαρρεύσει αυτό από το Reuters. Από τότε έχει αποκλειστεί η περαιτέρω μείωση των επιτοκίων και έχει οριστεί πως ο τρόπος με τον οποίο κοιτούν το χρέος οι δανειστές είναι το ετήσιο κόστος εξυπηρέτησης του. Όπως αναφέρει  η απόφαση, εάν αυτό το κόστος δεν είναι βιώσιμο, τότε θα εξεταστούν άλλα μέτρα όπως η  επιμήκυνση ωρίμανσης και περίοδοι χάριτος:

«Σύμφωνα με το πνεύμα της δήλωσης του Eurogroup του Νοεμβρίου του 2012, το Eurogroup παραμένει έτοιμο να εξετάσει, εάν χρειαστεί, πιθανά πρόσθετα μέτρα (πιθανή παράταση των περιόδων χάριτος και αποπληρωμής), για να εξασφαλιστεί ότι οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες παραμένουν σε βιώσιμο επίπεδο».

Αυτός ο… ορισμός της βιωσιμότητας του χρέους δίνεται και στη μηνιαία έκθεση του υπουργείου του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, η οποία δημοσιεύτηκε την Δευτέρα και περιείχε ειδικό κεφάλαιο για το νέο Μνημόνιο της Ελλάδας και τα μέτρα που περιλαμβάνει.

Όπως αναφέρει, «σύμφωνα με την ανάλυση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αν χρειαστεί, θα ήταν λογικό να χρησιμοποιηθεί ένας συνδυασμός μέτρων ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους – π.χ. παράταση διάρκειας και περίοδος χάριτος – τα οποία θα φέρουν το χρέος σε σχέση με τις ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες, και πάλι σε ένα βιώσιμο επίπεδο χωρίς ονομαστικό κούρεμα, εάν το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων εφαρμοστεί αξιόπιστα».

Επίσης, εντελώς… πληροφοριακά, το γερμανικό ΥΠΟΙΚ επισημαίνει πως μέχρι τέλος του 2015 είναι σχεδιασμένη η εφαρμογή 105 μέτρων, ενώ μέχρι τον Δεκέμβριο του 2017 πρέπει να εφαρμοστούν 201 συνολικά μνημονιακά μέτρα , τα οποία και καταγράφονται αναλυτικά. Πάνω από το 50% των μέτρων λοιπόν, πρέπει να περάσουν σε… 95 ημέρες, ενώ το υπόλοιπο 50% τους επόμενους 24 μήνες.

Ουσιαστικά η κυβέρνηση γνώριζε από το καλοκαίρι ότι έχουν αλλάξει τα δεδομένα σχετικά με το χρέος. Ότι, ενώ στο προηγούμενο Μνημόνιο η βιωσιμότητα του χρέους «οριζόταν» από τον λόγο χρέους/ΑΕΠ, στη νέα συμφωνία  – όπως αυτή αποτυπώνεται στην απόφαση της Συνόδου του Ιουλίου και όχι στο τρίτο Μνημόνιο καθώς εκεί δεν υπάρχει καμία αναφορά για το χρέος-  η βιωσιμότητα απαιτεί οι μέσες ετήσιες δαπάνες για το χρέος να κινούνται σε διαχειρίσιμο επίπεδο. Οπως μάθαμε πρόσφατα και από τον επικεφαλής του ESM Καάους Ρέγκλινγκ, αυτό το επίπεδο ορίζεται τόσο από την ευρωζώνη όσο και από το ΔΝΤ, ως το 15%.

Όπως έχει δηλώσει και ο ίδιος ο Ρέγκλινγκ, για φέτος και για την επόμενη δεκαετία, το ετήσιο κόστος εξυπηρέτησης του ελληνικού χρέους διαμορφώνεται κάτω του 15% και γύρω στο 11% με 12% και πως αναμένεται να αυξηθεί σε μη βιώσιμα επίπεδα μετά από 20 με 30 χρόνια.

Σύμφωνα και με την πλέον πρόσφατη μελέτη της Eurobank για την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, «οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες προς το ΑΕΠ στο δυσμενές σενάριο εκτιμούνται κατά μέσο όρο γύρω στο 12% την περίοδο 2020-2030, ενώ αναμένεται να υπερβούν το όριο του 15% τις επόμενες δεκαετίες».

Αυτό λοιπόν ουσιαστικά λέει το εξής απλό. Ότι το χρέος της Ελλάδας αυτή τη στιγμή και για τα επόμενα πολλά χρόνια, θεωρείται βιώσιμο και πως τα όποια μέτρα δοθούν, θα αφορούν την ελάφρυνση του στο πολύ μακρινό μέλλον.

Αυτή λοιπόν είναι η… πολυδιαφημισμένη από την κυβέρνηση συζήτηση για την ρύθμιση του ελληνικού χρέους η οποία θα τεθεί στο τραπέζι, όταν με το καλό ολοκληρωθεί η πρώτη αξιολόγηση. ‘

Αυτό το έχουμε ξαναγράψει ωστόσο το σημαντικό που αποκαλύπτεται πλέον είναι ότι η κυβέρνηση το γνώριζε από την αρχή αφού το είχε συμφωνήσει από τον Ιούλιο. 

Η λύση για το χρέος η οποία έχει κερδηθεί σε αντάλλαγμα αυτού του νέου σκληρού Μνημονίου των… ατέλειωτων μέτρων, είναι στην ουσία ένα προϊόν… μάρκετινγκ και τίποτε άλλο.

Facebook Comments