Κι όμως… οι Ευρωπαίοι ψηφίζουν υπέρ των Μνημονίων

Αντίθετα με ότι πιστεύαμε μέχρι πρόσφατα, υπάρχει τώρα μια ισχυρή πιθανότητα ότι όλες οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που έχουν αποδεχθεί ή εφαρμόσει αντιλαϊκά προγράμματα λιτότητας της ΕΕ και του ΔΝΤ μπορεί να επανεκλεγούν κατά τους επόμενους μήνες ή να παραμείνουν η ισχυρότερη πολιτική δύναμη, σχολιάζει το Reuters σε νέα ανάλυσή του.

Από τη Λισαβόνα και τη Μαδρίτη ως στο Δουβλίνο, οι «μνημονιακοί» κερδίζουν έδαφος στις δημοσκοπήσεις, ενώ η αντιπολίτευση είναι χωρισμένη μεταξύ mainstream και ριζοσπαστικών κομμάτων, μειώνοντας την προοπτική «εκθρονισμού» τους και ενθαρρύνοντας τους επενδυτές να αγοράσουν το χρέος των χωρών τους.

Μία εξήγηση είναι η ανάγκη για οικονομική ανάκαμψη, η οποία έχει ισχυροποιηθεί σε Ιρλανδία και Ισπανία και πλέον κερδίζει σταδιακά έδαφος και στην Πορτογαλία.

Η ανάκαμψη στις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας ισχυροποιείται, ακόμη κι αν τα επίπεδα ανεργίας παραμένουν ακόμη υψηλά και το βιοτικό επίπεδο έχει μειωθεί αισθητά.

Υπάρχουν κι άλλοι λόγοι όμως που αναδεικνύουν πλέον σε ισχυρές πολιτικές δυνάμεις, τα κόμματα που υπογράφουν και εφαρμόζουν μνημόνια, όπως: Οι νευρικοί ψηφοφόροι κινούνται πλέον εκ του ασφαλούς, μετά από χρόνια κόπωσης, λόγω των περικοπών δαπανών και των αυξήσεων φόρων που έχουν υποστεί, τα κόμματα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν μπορούν να πείσουν την κοινή γνώμη πως διαθέτουν μια αξιόπιστη εναλλακτική επιλογή απέναντι στη λιτότητα και τα εθνικιστικά κόμματα καθίστανται κόμματα της αξιωματικής αντιπολίτευσης σχεδόν σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα.

Όποιος και αν είναι ο λόγος, φαίνεται ότι οι πολιτικοί της ευρωζώνης μπορεί να έχουν βρει την απάντηση στο αίνιγμα της οικονομικής μεταρρύθμισης που διακήρυξε ο τότε Πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, το 2007:. «Όλοι γνωρίζουμε τι πρέπει να κάνουμε. Απλά δεν ξέρουμε πώς θα επανεκλεγούμε όταν το έχουμε κάνει».

Δεν είναι ότι οι Ευρωπαίοι έχουν ξαφνικά «αγαπήσει» τις περικοπές μισθών, την καθυστέρηση της συνταξιοδότησης, τη μείωση των κοινωνικών παροχών ή τις μειωμένες δημόσιες υπηρεσίες. Πολλοί δέχονται να υποβληθούν σε τέτοιες θυσίες για να διατηρηθεί το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο, έστω και αν έχει αποδυναμωθεί σημαντικά.

Ενδεικτικότερο παράδειγμα ο αριστερός Αλέξης Τσίπρας που επανεκλέχθηκε πρωθυπουργός της Ελλάδας, κάτι που επιβεβαιώνει πως εύκολα μπορεί κάποιος να χωνέψει και να εφαρμόσει τα αυστηρά μέτρα λιτότητας που μέχρι πρόσφατα απέρριπτε και να μην τιμωρήσει ή να μην τιμωρηθεί εκλογικά.