Κάνουμε μια βόλτα με την τελευταία έκδοση του Suzuki Jimny έχοντας για παρέα τον προκάτοχό του, το Samurai, για να θυμηθούμε και λίγο τα παλιά…

«Σκέφτομαι να το αλλάξω» μου είπε η Αγγέλα δείχνοντάς μου το λευκό Samurai –το οποίο αποκαλεί Καμικάζι- με τον σκουριασμένο προφυλακτήρα και τα 80ies πολύχρωμα πλαϊνά αυτοκόλλητα. «Να πάρεις τι;» ρώτησα περιμένοντας να ακούσω το αυτονόητο του τύπου «κουράστηκα, θέλω να πάρω κάτι πιο βολικό για την πόλη και πιο οικονομικό». «Να πάρω Jimny»…

Έχω οδηγήσει όλες τις εκδόσεις του αειθαλούς compact 4×4 της Suzuki. Από την πρώτη του ’98, μέχρι και τώρα, αυτό το τελευταίο facelift, με τον «τυφλό» αεραγωγό στο καπό, το ψηφιακό καντράν και το απίθανο μεταλλικό χακί χρώμα. Όταν με ρωτάνε, νιώθω την ευθύνη να εξηγήσω ότι, παρά το μικρό του μέγεθος, δεν είναι αυτοκίνητο για την πόλη. Μου είναι αδύνατο να ξεχάσω τη μέρα που το πάρκαρα μετά από δύο εβδομάδες διακοπών μαζί του, πήρα το ΜΧ5 μου και κόντεψα να τρακάρω στα πρώτα μέτρα από την διαφορά απόκρισης που είχαν τα δύο αυτοκίνητα στα τιμόνια τους.

Δεν ξεχνώ όμως και ότι είχα σχεδόν απαιτήσει να πάρω το Jimny στις διακοπές μου. Μόνο τυχαίο δεν ήταν άλλωστε. Προσέξτε: το Jimny είναι ένα παλιάς σχολής εκτός δρόμου αυτοκίνητο. Με πλαίσιο τύπου σκάλας, καίει πολύ για καθημερινή χρήση, μπρουμυτιάζει στα φρένα, έχει αεροδυναμική περίπτερου και σχεδόν καθόλου πορτ-μπαγκάζ. Πλέον δε, δείχνει πρόδηλα την ηλικία του, και όχι επειδή δεν έχει θήκη που να χωράει το 5ιντσο κινητό μου. Έτσι σχεδιάστηκε και αυτό ήταν πάντα.

Έχει όμως το άτιμο, ένα κατιτίς, που το κάνει μοναδικό. Ακόμα και τα μειονεκτήματά του, έχει ένα τρόπο να τα κάνει μέρος του παιχνιδιού. Συνηθίζονται εύκολα και μαθαίνεις να ζεις μ’ αυτά χωρίς προσπάθεια. Καταλήγεις να μην τα περιγράφεις καν ως «μειονεκτήματα», αλλά ως ιδιαιτερότητες. Άλλωστε, ποιο ιστορικά πετυχημένο αυτοκίνητο δεν έχει τις παραξενιές του που το κάνουν ξεχωριστό; Γι αυτό και το Jimny μετρά αισίως 17 χρόνια από την παρουσίασή του, μοιραζόμενο μάλιστα πολλά κοινά σημεία με το παλαιότερο Samurai.

Τώρα, φαίνεται ότι αυτή θα είναι η τελευταία έκδοση του Jimny όπως το γνωρίζουμε. Ο αντικαταστάτης του θα αφήσει πίσω το σκληροτράχηλο offroad χαρακτήρα προς χάρην της ασφάλειας και της άνεσης. Ήδη, σε αυτή την έκδοση, η λειτουργία της ανάρτησης είναι εντυπωσιακή –η ποιότητα κύλισης θυμίζει επιβατικό, το τιμόνι είναι αμεσότερο, το ίδιο και ο επιλογέας ταχυτήτων. Συνολικά, σε σχέση με τις προηγούμενες εκδόσεις, η αναβάθμιση στην κίνηση εντός πόλης είναι εντυπωσιακή!

Από την άλλη, εκτός δρόμου, το μη απενεργοποιούμενο ESP μάλλον εκνευρίζει και περιορίζει έναν έμπειρο οδηγό. Ας μην αφορίζουμε όμως. Ο κόσμος εξελίσσεται και η Suzuki έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη μας. Τα νέα της μοντέλα έχουν δείξει ότι ξέρουν μια χαρά να προσαρμόζονται στις σύγχρονες απαιτήσεις, χωρίς να ρίχνουν μαύρη πέτρα στις αξίες που τα καθιέρωσαν. Το εντυπωσιακό είναι ότι η ζήτηση για το υπάρχον Jimny παραμένει θερμή. Το στιλ του ακόμα συγκινεί, τα χαρακτηριστικά του φαίνεται ότι τραβούν τον κόσμο και η φήμη της αξιοπιστίας και της μακροζωίας του προπορεύεται.

Υπάρχει μια ιδιαίτερη σχέση ανάμεσα στη μηχανή και τους ανθρώπους που έχουν μάθει να ζουν με αυτά τα υπερυψωμένα άθραυστα τετρακίνητα κουτάκια της Suzuki. Είναι σχεδόν αδύνατο να τους πείσεις ότι δεν είναι το ιδανικό γι αυτούς αυτοκίνητο. Το Jimny, κάνει τον ιδιοκτήτη του να νιώθει ξεχωριστός και ίσως αυτή είναι η μεγαλύτερη επιτυχία του.

 

Φωτογραφία: Μάνος Φεργάδης

Facebook Comments