Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι το χρέος

Και φτάσαμε στο σημείο, τα πάντα να εξαρτώνται πλέον από το… πραγματικό τελικά πρόβλημα της Ελλάδας. Το οποίο δεν είναι το χρέος, αλλά τα κόκκινα δάνεια των τραπεζών.

Το χρέος ναι,  είναι υψηλό, είναι βουνό, ωστόσο όπως μας… έμαθε ο Ρέγκλινγκ, είναι εξυπηρετήσιμο για τα επόμενα 20 χρόνια. Και όταν θα κρίνουν οι δανειστές ότι αποτελεί «πρόβλημα», υπάρχει η πιθανότητα περαιτέρω διευθέτησής του, αρά είναι ένα πρόβλημα του μέλλοντος.

Το πρόβλημα του σήμερα, και αυτό που κινδυνεύει να τινάξει την συμφωνία και την Ελλάδα στον αέρα, είναι τα κόκκινα δάνεια και η πιστωτική ασφυξία των ελληνικών τραπεζών, οι οποίες ουσιαστικά δεν ζουν πια, αλλά ούτε έχουν πεθάνει . Διεκπεραιώνουν πληρωμές, αλλά δεν δίνουν νέα δάνεια ενώ είναι πνιγμένες μέχρι το λαιμό με δάνεια που δεν εξυπηρετούνται.

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της ΤτΕ ο… ωκεανός των μη εξυπηρετούμενων δανείων αγγίζει τα  100 δισ. ευρώ περίπου, μετά και τα επτά και πλέον χρόνια ύφεσης. 100 δισ. ευρώ. Περισσότερα από το μισό ελληνικό ΑΕΠ. Συγκεκριμένα, διαμορφώνονται στο 51,3% στην καταναλωτική πίστη, στο 35,60% στα στεγαστικά, στο 39,8% στα επιχειρηματικά δάνεια, στο 63% στα δάνεια προς ελεύθερους επαγγελματίες και πολύ μικρές επιχειρήσεις και στο 54% στα δάνεια προς μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις.

Φυσικά, η πλειοψηφία αυτών των δανείων είναι εξασφαλισμένη κυρίως με υποθήκες σε ακίνητα. 

Που πας λοιπόν με αυτές τις τράπεζες να… ρυθμίσεις το χρέος. Και να το ρυθμίσεις , τι επίπτωση θα έχει στην πραγματική οικονομία αν οι τράπεζές σου δεν είναι… τράπεζες.

Γιατί λοιπόν σοκάρεται η κυβέρνηση βλέποντας την σκληρή στάση του ΔΤΝ απέναντι στα κόκκινα δάνεια. Το Ταμείο, όπως έκανε και στην Κύπρο, είναι κάθετο. Μάλιστα στη Μεγαλόνησο, το ΔΝΤ είχε «παγώσει» την χρηματοδότηση πριν από περίπου ένα χρόνο, επειδή η κυπριακή Βουλή είχε αποφασίσει την αναστολή των πλειστηριασμών κόντρα στην μνημονιακή της δέσμευση.

Και να θυμίσουμε ότι και για την Ελλάδα, μετά τη συμφωνία του Αυγούστου, η διαχείριση των κόκκινων δανείων  είναι μνημονιακή υποχρέωση. Συγκριμένα υπογράφτηκε να γίνουν τα εξής, μεταξύ πολλών άλλων:

– Τροποποιήσεις του νόμου περί αφερεγγυότητας των νοικοκυριών, ώστε να θεσπιστεί ένα δεσμευτικό χρονοδιάγραμμα αναστολής της εκτέλεσης, σύμφωνα με τη διεθνή πείρα.

– Θέσπιση αυστηρότερης διαδικασίας ελέγχου, ώστε να αποτρέπονται οι οφειλέτες που αθετούν τις υποχρεώσεις τους για στρατηγικούς λόγους από την κήρυξη πτώχευσης, συμπερίληψη των απαιτήσεων των δημόσιων πιστωτών στο πεδίο εφαρμογής του νόμου που παρέχει στους οφειλέτες δυνατότητα για νέο ξεκίνημα, αυστηροποίηση των κριτηρίων επιλεξιμότητας για προστασία της κύριας κατοικίας και θέσπιση μέτρων για την αντιμετώπιση των εκκρεμών υποθέσεων

– Μια ομάδα εργασίας, με βάση την ανεξάρτητη πραγματογνωμοσύνη και τη διεθνή πείρα, θα εξετάσει και θα προτείνει ειδικές δράσεις, για να επιταχυνθεί η τακτοποίηση των μη εξυπηρετούμενων δανείων, μεταξύ άλλων, με την εξάλειψη περιττών νομικών ή άλλων εμποδίων για την εξυπηρέτηση και τη διάθεση των μη εξυπηρετούμενων δανείων, με παράλληλη προστασία για τα ευάλωτα νοικοκυριά, σύμφωνα με τον Κώδικα Δεοντολογίας που έχει καταρτίσει η Τράπεζα της Ελλάδος.

Αρα η κυβέρνηση συμφώνησε στην αυστηροποίηση της προστασίας της πρώτης κατοικίας.  Και το ΔΝΤ χτυπά το χέρι στο τραπέζι και ζητά τα πλέον αυστηρότερα κριτήρια, δηλαδή σχεδόν πλήρη απελευθέρωση των πλειστηριασμών.

Και το χτυπά, με την ίδια δύναμη που το χτυπά για το θέμα του χρέους. Λέει, δεν θα υπάρξει ανακεφαλαιποίηση των τραπεζών αν δεν υπάρξει συμφωνία για τα κόκκινα δάνεια. Οπως ακριβώς λέει ότι δεν υπάρχει συζήτηση για το χρέος αν δεν υπάρξει τακτοποίηση του ασφαλιστικού…

Γιατί το ΔΝΤ έχει την δική του ατζέντα. Το βάρος που λέγεται Ελλάδα, να το αναλάβει κυρίως η Ευρώπη, και η Ελλάδα – όπως έχει πει ανοιχτά το Ταμείο –  να υποχρεωθεί σε περαιτέρω μέτρα.

Αυτοί είναι οι όροι του ΔΝΤ για να μπει στο ελληνικό πρόγραμμα.  Η…  εναλλακτική του για το θέμα των πλειστηριασμών είναι να πουληθούν τα κόκκινα δάνεια στα λεγόμενα distress funds, τα οποία να σημειώσουμε, έχουν ήδη… επισκεφτεί την Ελλάδα.

Μπορεί οι Ευρωπαίοι να προσπαθούν, αλλά με μέτρο,  να δώσουν ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη της Ελλάδας ( βλ. δηλώσεις Ολάντ και – πολύ πιο μετρημένες – δηλώσεις Ντομπρόβσκις για την α’ κατοικία) ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν θα μπουν σε πόλεμο με το ΔΝΤ, καθώς η πλήρης απελευθέρωση των πλειστηριασμών σημαίνει το «φάγωμα» των 25 δισ. ευρώ, πράγμα που βάζει μοιραία τρικλοποδιά στην ανακεφαλαιοποίηση και την αξιολόγηση.

Πάντως αξίζει να μην ξεχάσουμε ότι, ενώ την Παρασκευή η κυβέρνηση εμφανιζόταν κάθετη και έβαζε ως κόκκινη γραμμή το θέμα των κόκκινων δανείων, χθες ο Ευκλείδης Τσακαλώτος έκανε λόγο για ανάγκη συμβιβασμού… Και ο νοών νοείτω.

Και αν κάτι πάει στραβά, υπάρχει και η απειλή για κούρεμα καταθέσεων.