Μας αγαπούν οι Γερμανοί. Σαν Φίλη ήρθανε.

Η συζήτηση περί γενοκτονίας, ή εθνοκάθαρσης, πράγματι διχάζει την ακαδημαική κοινότητα. Στην πλειονότητά του, όμως, ο λαός έχει αποφανθεί περί του τί ήταν η βάρβαρη, μεθοδική, ανελέητη εκστρατεία των Τούρκων εναντίον των Ελλήνων του Πόντου και των λοιπών εθνοτήτων της περιοχής. Όπως έχει αποφανθεί το ελληνικό κοινοβούλιο. Και οι λέξεις έχουν τη σημασία τους. Δεν μιλάμε για την “εθνοκάθαρση”, αλλά για την “γενοκτονία” του Ποντιακού Ελληνισμού. Συμφωνούν διεθνείς οργανισμοί και σώματα. Γιατί να προκαλέσει με τρόπο τέτοιο ο κος Φίλης τώρα – και δη με την ιδιότητα του Υπουργού Παιδείας; 

 

Θα πει κανείς, είναι θέμα συνέπειας. Συνέπειας σε τί, όμως. Συνέπεια στην μετριοπάθεια, στην προσοχή στη χρήση των όρων, στην κυριολεξία, την αποχή από την διαστρέβλωση των λέξεων και την προκλητικότητα, σίγουρα δεν είναι. Εδώ έχουμε να κάνουμε με το πολιτικό προσωπικό μιας παράταξης, που χαρακτήριζε “γενοκτονία” τα μνημόνια που τώρα υπηρετεί – αφού πρώτα τα επιδείνωσε. Που ανιστόρητα και λαϊκίστικα βάφτιζε “χούντα” τον κοινοβουλευτισμό που την εξέλεξε. Άκυρο αυτό, λοιπόν.

Μήπως είναι συνέπεια προς την αριστερή ιδεολογία; Αν το κίνητρο είναι τέτοιο, κρίνεται αξιοθρήνητο. Η κυβέρνηση, στην οποία συμμετέχει ο κος Φίλης, έχει ποδοπατήσει κάθε ιδεολογική της καταγωγή. Υπηρετεί, με χίλιες προφάσεις και αντιφάσεις, τον πιο σκληρό καπιταλισμό, διαλύει την κοινωνική συνοχή, καταργεί την ισότητα, υπερασπίζεται μεροληπτικά τους δικούς της, ψηφοφόρους και παραβάτες υπουργούς, έχει απέναντί της το όποιο “λαϊκό κίνημα”. Εδώ τον έπιασε η σφίξη τον κο Φίλη, να επιδείξει τις “αριστερές” ευαισθησίες του;

Αν, πάλι, πρόκειται περί επιστημονικής συνέπειας, θα περίμενε κανείς, κατά πρώτον, να διεξαχθεί μια συζήτηση μεταξύ επιστημόνων σε ικανό και επαρκές πλαίσιο. Εδώ είχαμε έναν διάλογο μεταξύ δημοσιογράφου και πρώην δημοσιογράφου, με τον δεύτερο να μην διαθέτει καν πανεπιστημιακό δίπλωμα. 

 

Μήπως, τελικά πρόκειται για μια συνέπεια προσωπική; Σε απόψεις και γνώμες του κου Φίλη, που έκρινε άτιμο να αποκρύψει, ή να αλλάξει, μόνο και μόνο επειδή είναι τώρα κυβερνήτης; Αν ναι, εδώ έχουμε να κάνουμε με μνημείο εγωισμού. Την ώρα που ξανανοίγει επώδυνα το «Μακεδονικό», που η Τουρκία αλωνίζει, που η γεωπολιτική συγκυρία πιέζει αφόρητα τη χώρα και που οι αναρχομπάχαλοι στον Έβρο συγκρούονται με την ΕΛΑΣ για να πέσει ο φράχτης των συνόρων, στην επαύριο ενός εγκληματικά διχαστικού δημοψηφίσματος, είναι τουλάχιστον ανεύθυνο από την πλευρά του κου Φίλη, να βάζει τον εαυτό του πάνω από τον καυτευνασμό των παθών και την ηπιότητα.

 

A propos αναρχομπάχαλοι: Τους ξαναείδαμε χθες το βράδυ μετά από καιρό να κάνουν την παρουσία τους αισθητή στο κέντρο – μέχρι και το Σύνταγμα. Συνεπείς κι αυτοί στην εξυπηρέτηση της παραπλάνησης, του αντιπερισπασμού, της αλλαγής θέματος στη δημόσια συζήτηση. Ακριβώς όπως και η δήλωση του κου Φίλη. Την ώρα που το δεύτερο πακέτο προαπαιτουμένων είναι προ των πυλών και που η φορολαίλαπα συνεχίζεται άγρια και επικίνδυνα κακοσχεδιασμένη.

Από την άλλη, οι λαοί πρέπει να ζουν αδελφωμένοι. Όλοι οι λαοί. Μας αγαπούν οι Τούρκοι. Μας αγαπούν κι οι Γερμανοί (πρώτοι και καλύτεροι σύμμαχοι των Νεότουρκων). Σαν Φίλη ήρθανε.