Diehard ελληνική κυβέρνηση, επεισόδιο νιοστό

Το «παιχνίδι» των Αδιάλλακτων (diehard) διαπραγματευτών της Αθήνας, ή αλλιώς, «πώς να πουλήσω στο (ελληνικό) κοινό, την υποχώρηση στους πλειστηριασμούς α’ κατοικίας»…

Είχα γράψει σε αυτή τη στήλη πριν μερικές ημέρες ότι η «εικόνα» των διαπραγματεύσεων μου θυμίζει μέρες Ιουνίου… Το παίρνω πίσω. Η κυβέρνηση θέλει να «περάσει» αυτήν την εικόνα, αλλά η αλήθεια είναι διαφορετική. Τα πράγματα, οι συνθήκες, ακόμα και η… κυβέρνηση, είναι εντελώς διαφορετική.  Τότε είχε τον Βαρουφάκη που έβαζε… μπουρλότο σε όποια συμφωνία. Τότε δεν υπήρχε συμφωνία. Τότε δεν είχαμε υπογράψει νέο μνημόνιο. Τότε η… ιστορία των σκληρών και άπονων δανειστών και οι ηχηρές κόκκινες γραμμές της κυβέρνησης, ήταν η δικαιολογία για το δημοψήφισμα και ήταν η εκστρατεία του πώς θα φανεί ένα νέο, τρίτο, σκληρότερο μνημόνιο πιο… μαλακό, πιο αναγκαίο, πιο… μονόδρομος. «Κάναμε ότι μπορούσαμε, αντισταθήκαμε σθεναρά αλλά αναγκαστήκαμε να υπογράψουμε μία συμφωνία στην οποία δεν συμφωνούμε», ήταν το μήνυμα του Αλέξη Τσίπρα εκείνη την εποχή. Και η εκστρατεία πέτυχε αφού έπεισε τους Ελληνες και ανέβηκε ξανά στην εξουσία.

Τώρα λοιπόν, η ελληνική κυβέρνηση βαδίζει στα χνάρια αυτής της επιτυχημένης εκστρατείας. Και αυτή τη φορά, παίζει το χαρτί της «σκληρής διαπραγμάτευσης» και το πουλάει στο εσωτερικό της χώρας για να διαμορφωθεί η εικόνα στην κοινή γνώμη ότι η κυβέρνηση προσπάθησε, έβαλε κόκκινες γραμμές, αντιστάθηκε (και στο τέλος) αναγκάστηκε, και πάλι. Μιλάω για το θέμα της προστασίας της πρώτης κατοικίας. 

Η εικόνα του χάους, των δραματικών εξελίξεων, των ανυποχώρητων δανειστών αλλά και του επίσης ανυποχώρητου οικονομικού επιτελείου, με διαρροές τύπου «ο Τσακαλώτος απείλησε με παραίτηση αν δεν βρεθεί συμφωνία για τους πλειστηριασμούς», τα EuroWorking Group που ακυρώνονταν το ένα μετά το άλλο επειδή δεν υπήρχε «πρόταση», της υποδόσης των 2 δις. που δεν δίνεται αν δεν λυθεί το θέμα των κόκκινων δανείων, του μπαράζ των τηλεφωνημάτων Τσίπρα προς τους ξένους ηγέτες και τις βαρύγδουπες δηλώσεις υπέρ της προστασίας της κοινωνίας, ναι κυρίες και κύριοι, και αυτά είναι προϊόντα της νέας εκστρατείας.

Γιατί η αλήθεια είναι πως, όπως έχει διαρρεύσει, η ελληνική πλευρά, αν και επισήμως φαίνεται να μην κάνει πίσω από τα αρχικά κριτήρια που έχει βάλει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης σε ότι αφορά τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, σε επίπεδο διαπραγμάτευσης φέρεται να είναι ανοικτή στη χαλάρωση των θέσεών της.

Και αυτή η χαλάρωση είναι σαφέστατη ήδη. Ενώ οι αρχικές θέσεις της κυβέρνησης σε ότι αφορά την προστασία της α’ κατοικίας, ξεκίνησαν το καλοκαίρι με την κάλυψη του 99% των δανειοληπτών, στη συνέχεια (τον Οκτώβριο) υποχώρησαν στο 72,4%, μετά από λίγο στο 65% περίπου, και τώρα πλέον βρίσκονται στο… 55%. Έχουν δηλαδή υποχωρήσει και δέχονται την προστασία σχεδόν των μισών οφειλετών. Όταν πριν προστατευόντουσαν όλοι. 

Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι το ένα τρίτο του πληθυσμού ζει στα όρια της φτώχειας ή απειλείται από αυτήν, λίγοι μένουν άστεγοι χάρη στην προστασία πρώτης της κατοικίας. Όπως σημειώνει και η εφημερίδα Berliner Zeitung, η κατοικία είναι το πιο πολύτιμο αγαθό σε μια χώρα, όπου το 70% των ανθρώπων ζει σε ιδιόκτητο σπίτι. 25% των Ελλήνων είναι άνεργοι, σχεδόν κανείς δεν λαμβάνει επίδομα ανεργίας, ενώ επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης δεν υπάρχει. Για τα μισά νοικοκυριά περίπου η βασική πηγή εσόδων είναι η σύνταξη, η οποία συνεχώς μειώνεται. 

Η «γραμμή» του κουαρτέτου των δανειστών ήταν και είναι, για προστασία του 40% των δανειοληπτών. Και για την ελληνική κυβέρνηση, όσο «κόκκινη γραμμή» ήταν το 99% και το 72,4% τόσο «κόκκινη γραμμή» είναι και το 55%.

Αυτή όμως η εκστρατεία γίνεται σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες. Η κυβέρνηση έχει υπογράψει τη συμφωνία. Η κυβέρνηση πλέον εφαρμόζει το Μνημόνιο. Η επένδυση στην… ελληνική μαγκιά στις διαπραγματεύσεις, το μότο «ρήξη μέχρι τέλους» για τα κόκκινα δάνεια, δυστυχώς δεν μπορεί να πουλήσει. Γιατί, επαναλαμβάνω, η κυβέρνηση αυτή τη στιγμή εφαρμόζει το Μνημόνιο που διάλεξε. Το ακροατήριο ( εδώ στην Ελλάδα) δεν πρέπει να το ξεχνάει αυτό. 

Ο Ελληνας πρωθυπουργός – για μία ακόμη φορά – ζητάει πολιτική απόφαση για το θέμα. Θέλει να πάει το ζήτημα της προστασίας της πρώτης κατοικίας των Ελλήνων στη… Σύνοδο Κορυφής για το προσφυγικό. Στη Σύνοδο για μία από τις μεγαλύτερες κρίσεις που έχει χτυπήσει ποτέ την Ευρώπη, ένα πρόβλημα που καίει την Μέρκελ όσο κανένα άλλο, ένα ζήτημα που μπορεί να τινάξει στον αέρα την ΕΕ. Και θα μιλήσουν και θα αποφασίσουν για τους πλειστηριασμούς στην Ελλάδα… Ούτε ο ίδιος ο Τσίπρας δεν το πιστεύει.