Όταν το παλιό πεθαίνει και το νέο δε μπορεί να γεννηθεί, ζούμε την εποχή των τεράτων. Εμείς ως χώρα ζούμε την εποχή των πολιτικών τεράτων και των απίθανων ψεμάτων που μέρα τη μέρα ευτυχώς απογυμνώνονται από μόνα τους. 
 
Στην εποχή που το απολιτικ έγινε η νέα ιδεολογία και πρώην περιθωριακά κόμματα και πατριδοκάπηλοι λαϊκιστές ανήλθαν στην εξουσία, είναι ώρα να μιλήσουμε για κοινή λογική, ελεύθερη οικονομία, ατομική ελευθερία, φιλελευθερισμό, μετριοπάθεια και κυρίως τρόπο απαλλαγής από την ιδέα του κρατισμού. Δε χρειάζεται άλλο να προσπαθούμε να πείσουμε για το αυτονόητο. Η πραγματικότητα πλέον ξεπροβάλλει καθημερινώς και αδιαλείπτως από μόνη της. Δε χρειάζεται καμία νέα ανάλυση η προειδοποίηση για τους χαμογελαστούς ψεύτες των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Πρέπει να εστιάσουμε στην επόμενη μέρα που έρχεται, ίσως γρηγορότερα από ότι υπολογίζουμε.
 
Το πρώτο που χρειάζεται η χώρα αυτή τη στιγμή είναι ένα πολιτικό αντίβαρο στην μέχρι τώρα αναποτελεσματική κυβέρνηση η οποία δεν πέτυχε ούτε ένα στόχο της μέχρι στιγμής.
 
Μια σοβαρή, ρεαλιστική και συγκροτημένη πολιτική εναλλακτική έτοιμη να αναλάβει την ευθύνη. Χρειάζεται μια ηγεσία που θα προτείνει μια βιώσιμη λύση στο μεταναστευτικό, μια ρεαλιστική προσέγγιση επενδυτών για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας και πίστη σε μεταρρυθμίσεις που θα εκσυγχρονίσουν τις λειτουργίες του κράτους. Αυτό το πολιτικό αντίβαρο η θα εκφραστεί από υπάρχουσα πολιτική δύναμη η αναπόφευκτα θα έχουμε στο μέλλον γέννηση νέας.
 
Το μείζον είναι να βρεθεί εκφραστής της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας χωρίς ναι μεν αλλά, ο οποίος θα αφήσει στο παρελθόν την πολιτική συναλλαγή και τον επάρατο κρατισμό. Κάποιος πρέπει επιτέλους να εκφράσει την παραγωγική τάξη, την ελεύθερη αγορά, την επιχειρηματικότητα, την ατομική και οικονομική ελευθερία. Που δε θα φοβάται να υποστηρίξει ευθέως τον υγιή καπιταλισμό και θα πολεμήσει την βαθιά εδραιωμένη σοβιετίλα που έχει κυριαρχήσει στον τόπο. Η αγορά το μόνο που χρειάζεται από το κράτος είναι εγγύηση της πολιτικής σταθερότητας και ένα μόνιμο ορθό φορολογικό σύστημα. Το κράτος το μόνο που έχει να κάνει είναι να παρεμβαίνει μόνον σε έκτακτες περιπτώσεις προστατεύοντας την κανονικότητα.
 
Με αυστηρά ιδεολογικά κριτήρια εκφραστής των παραπάνω θέσεων είναι μόνον ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Στην ουσία τους όχι απλώς στη θεωρία. Έχει λεπτομερώς εκθέσει το ιδεολογικό του προφίλ, σε αντίθεση με τους συνυποψηφίους του που αλιεύουν σε θολά νερά. Εάν η ΝΔ επιθυμεί (αν δεν είναι ήδη) να γίνει ένα γαλάζιο ΠΑΣΟΚ της δεξιάς τότε δεν έχουμε να περιμένουμε καμία μεταρρύθμιση και κανένα διαζύγιο από τον κρατισμό. 
 
Ο κ. Μητσοτάκης μπορεί να αποτελέσει τον εκφραστή του μεσαίου χώρου οδηγώντας τη ΝΔ προς το κέντρο χαράσσοντας μια νέα σελίδα σε ολόκληρο τον πολιτικό χώρο της κεντροδεξιάς, αποτελώντας μια ιδεολογικά καθαρή πρόταση απέναντι σε ένα θολό τοπίο ασαφών θέσεων που περισσότερο κοιτούν προς τα πίσω παρά προς τα εμπρός.
 
Ο δυνάστης του ιδιωτικού τομέα είναι ο δημόσιος τομέας και οι χρονοβόρες διαδικασίες του, με ότι αυτό συνεπάγεται για τον ευρύτερο ιδιωτικό τομέα. Αυτό θα αλλάξει με τομές και μεταρρυθμίσεις. Δεν αλλάζει με ευχολόγια και επικοινωνιακά τερτίπια. Δε θα το κάνει ποτέ ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί δεν το πιστεύει και κυρίως δε θέλει επ ουδενί να συγκρουστεί με τα συνδικάτα και με όλες τις άριστα οργανωμένες ομάδες βολεμένων πελατών της μεταπολίτευσης. Η περίφημη γραφειοκρατία αποτελείται από πολλές και αχρείαστες διαδικασίες εγκρίσεων οι οποίες θεσπίστηκαν ώστε να έχουν αντικείμενο εργασίας οι ημέτεροι πελάτες εδώ και 40 χρόνια. Η μείωση και απλούστευση αυτών των διαδικασιών αποτελεί μεταρρύθμιση. 
 
Αλλά πρέπει να βρούμε κάποιον που επιτέλους θα κάνει μεταρρυθμίσεις στην πράξη. Η ΝΔ τύπου γαλάζιο ΠΑΣΟΚ δεν έκανε μεταρρυθμίσεις. Η θεωρία και οι θέσεις δείχνουν Κυριάκο Μητσοτάκη για αλλαγή πλεύσης από το παρελθόν. 
 
Στην εποχή πολιτικών ζυμώσεων και ηγετικών αναζητήσεων δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Υπάρχουν θέσεις και ιδεολογικό υπόβαθρο το οποίο προδίδει προθέσεις και μελλοντικές πολιτικές. 
 
Το μόνο σίγουρο είναι ένα. Ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να είναι ο τελευταίος επίσημος εκφραστής της παλιάς χρεοκοπημένης αντίληψης της μεταπολίτευσης. Ο τελευταίος εκπρόσωπος του κρατισμού και της σοβιετικής νοοτροπίας που διέλυσε τη χώρα. Μαζί του πρέπει να φύγουν και όλοι όσοι επιθυμούν ακόμη να υπηρετήσουν αυτό το μοντέλο διακυβέρνησης.
 
Το παλιό ακόμη δεν έφυγε. Απλώς μεταμφιέστηκε. Είναι εδώ και δείχνει τα δόντια του.
 
 

 

Facebook Comments