Πρόσφατη απόφαση του Ειρηνοδικείου Πάτρας (υπ΄αριθμόν 587/2015) αναγνωρίζει μερίδιο ευθύνης στις Τράπεζες για τον υπερδανεισμό οφειλετών, αφού αναγνωρίζεται ότι ακόμη και αν ο δανειολήπτης, ήταν βαριά ή συνειδητά αμελής, συνυπεύθυνο για τη χορήγηση του δανεισμού, ήταν και το Πιστωτικό Ίδρυμα, καθότι έλαβε απόφαση για τη χορήγηση του όποιου ποσού.

Προφανώς, η εκτίμηση του πιστωτικού κινδύνου γίνεται τη στιγμή του δανεισμού, αλλά παρ όλα αυτά οφείλει να αναπροσαρμόζεται, ώστε να επιτυγχάνεται η βέλτιστη λειτουργία της δραστηριότητας ενός κερδοσκοπικού πιστοδοτικού οργανισμού.

Να θυμίσω ότι η χώρα μας έχει έλλειμμα οικονομικών θεσμών, κάτι που έχω θίξει πολλές φορές σε δημόσιες παρεμβάσεις μου.

Την ανάγκη περαιτέρω οικονομικής επιμόρφωσης του κοινού στη χώρα, αλλά και την παροχή εξειδικευμένης συμβουλευτικής προς τους δανειολήπτες, που παρότι περιγράφεται στον Κώδικα Δεοντολογίας Επενδυτικών Υπηρεσιών, αυτό δεν καλύπτει την απόφαση δανεισμού ενός εκάστου καταναλωτή. Αυτό πρέπει να αλλάξει, ενώ η παροχή αυτή πρέπει να γίνεται από προσωπικό με την αντίστοιχη γνώση και επιμόρφωση. Το υφιστάμενο πλαίσιο καλύπτει μόνο το δεύτερο στοιχείο προς το παρόν που τα αποτελέσματα δείχνουν ότι δεν επαρκεί.  

 
Για παράδειγμα, πόσοι ξέρουν ότι το προσωπικό των τραπεζών δεν έχει υποχρεωτικά γνώσεις οικονομικών; Πόσοι ξέρουν ότι τα μοντέλα αξιολόγησης της απόφασης δανεισμού δεν γράφονται στην Ελλάδα, αλλά αγοράζονται έτοιμα από οίκους εξωτερικού;

Πολλοί θα πουν ότι τώρα καταφέρομαι εναντίον των υπαλλήλων, αλλά και των διοικήσεών τους.

Αντιθέτως,επισημαίνω την ανάγκη περαιτέρω επιμόρφωσης του υπάρχοντος προσωπικού, αναπροσαρμογής της διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού που ενυπάρχει στον τραπεζικό κλάδο, καθώς και την διαφοροποίηση των οικονομετρικών μοντέλων συνολικά. Ας μην ξεχνάμε, ότι τελικά αυτές οι στρεβλώσεις, οδήγησαν στο σαφές πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία.

Είναι η έλλειψη γνώσης και εποπτείας που αφήνει να γιγαντώνονται οι διάφορες φούσκες κι όχι η τάση της αγοράς εν γένει, είτε αυτή είναι σε επίπεδο χώρας, είτε σε παγκόσμιο επίπεδο.

Για να επιστρέψουμε στα τα του οίκου μας, δεν υπήρχε ορθό πλαίσιο και δεν υπάρχει ακόμη και τώρα, αφού παρά την επιμόρφωση που γίνεται στους υπαλλήλους, η έλλειψη οικονομικής γνώσης δεν επιτρέπει την ορθή παροχή συμβουλευτικής, προς το συναλλασσόμενο ως προς τη διαχείριση του χαρτοφυλακίου, αλλά και της επενδυτικής ή δανειοληπτικής απόφασης αυτού.

Αυτό είναι προφανώς, αρμοδιότητα του Οικονομικού Επιμελητηρίου να το αναδείξει και συνολικά των ανθρώπων που ασχολούνται με την οικονομική επιστήμη, μιας και μόνο αυτοί έχουν την επιστημονική κατάρτιση να αντιληφθούν στο σύνολο του, το ζήτημα.
 

Αποτελεί ερώτημα, αν ο κρατισμός και το άμεσο παράγωγό του, ο κομματισμός, διάβρωσε τη λειτουργία των Τραπεζών και έβλαψε τα μεσομακροπρόθεσμα συμφέροντα των μετόχων και των καταθετών, αλλά και φυσικά του προσωπικού τους, μιας και η πρόσκαιρη κερδοφορία έπληξε τα ασφαλιστικά και μισθοδοτικά δικαιώματα τους, γεγονός που αντιμετωπίζεται σήμερα με την αγορά να οδηγείται σε εκκαθάριση και συγχωνεύσεις, τις τράπεζες να προχωρούν σε εθελούσιες εξόδους και βέβαια τους μισθούς να μειώνονται συνεχώς.

Είναι σαφές, ότι έχουμε δρόμο ακόμα για να ωριμάσει, μια νέα ακόμα επιστήμη, όπως είναι η οικονομική, μολονότι επηρεάζει καλώς ή κακώς, τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων.

Όσο προχωρά η άρση των συνόρων μεταξύ της οικονομικής δραστηριότητας, τόσο θα αναδεικνύεται η ανάγκη της αυξημένης συμμετοχής των οικονομολόγων στη συγγραφή δικαίου, στην θεμελίωση του σύνθετου ρόλου της συμβουλευτικής, καθώς και την θέσπιση κανόνων που θα αναδεικνύουν την αποπολιτικοποίηση των οικονομικών θεσμών της χώρας, όπως για παράδειγμα τη θέσπιση ασυμβίβαστου, μεταξύ της ανάληψης διοίκησης και της πολιτικής δραστηριοποίησης. Κοινώς, το διαχωρισμό μεταξύ των ιδιοτήτων. 

Είτε θα είσαι πολιτικός, είτε manager. Και τα δυο μαζί δημιουργούν στρεβλώσεις που οδηγούν την κοινωνία στα άκρα.

Facebook Comments