Μπορεί το… πνεύμα των Χριστουγέννων να έχει επισκεφτεί κυβέρνηση και θεσμούς και να επικρατεί μία ατμόσφαιρα αισιοδοξίας, ότι δηλαδή ξαφνικά τα πράγματα πήραν μπρος και ακολουθείται μια χαρά το (χιλιο-αλλαγμένο) χρονοδιάγραμμα – ενώ αυτήν την εβδομάδα θα γιορτάσουμε και την εκταμίευση του 1 δισ. ευρώ, ωστόσο  οι… καλικάτζαροι δεν θα αργήσουν να κάνουν την εμφάνισή τους. Ήδη πριονίζουν τα θεμέλια της κυβέρνησης…

Το πνεύμα των Χριστουγέννων: Και τα 13 προαπαιτούμενα ολοκληρώνονται και μέχρι το τέλος της εβδομάδας δίνεται το πράσινο φως για τη δόση. Kαι ανακοινώθηκε  η συμφωνία για τα 14 αεροδρόμια, και τακτοποιήθηκαν τα κόκκινα δάνεια ( αφού δόθηκαν στα ξένα funds ),  και άρχισαν και οι τράπεζες των αγώνα δρόμου με ραβασάκια και προειδοποιήσεις ( απειλές ) σε όλους όσους έχουν δάνεια σε καθυστέρηση – έτσι ώστε να προλάβουν να μαζέψουν ότι χρήμα προλάβουν πριν τα παραδώσουν σε εξευτελιστικές τιμές στους καρχαρίες, και  μέχρι το Φεβρουάριο κλείνουν Ασφαλιστικό, φορολογικό και αξιολόγηση και ανοίγει η συζήτηση για το χρέος.

Και όλα αυτά – παρεμπιπτόντως – χωρίς κανένα απολύτως κέρδος για την ελληνική κυβέρνηση. Μόνο με απόλυτες και προδιαγεγραμμένες υποχωρήσεις, και φυσικά με τις θεατρικές παραστάσεις περί σκληρών διαπραγματεύσεων. Αλλά αυτά τα περιμέναμε, έτσι;

Αυτό που ίσως δεν περιμένουμε ( ή που τουλάχιστον ευχόμασταν να μην γίνει), έχει ήδη αρχίσει να γράφεται. Οι δανειστές ( ή αλλιώς οι τέσσερις κακοί καλικάτζαροι ) πετούν ήδη υπονοούμενα τα οποία φυσικά η ελληνική κυβέρνηση τα βλέπει, τα ακούει και σφυρίζει αδιάφορα, μπας και εξαφανιστούν δια μαγείας: 

Ψαλίδι στις συντάξεις, νέα μέτρα και συνέχιση του μνημονιακής εποπτείας στο (σχεδόν) άπειρο.

Α) Σε ότι αφορά τις συντάξεις, η Ντέλια Βελκουλέσκου του ΔΝΤ, ήταν χθες ξεκάθαρη. Ότι δηλαδή, το ΔΝΤ ζητά μεγαλύτερο ψαλίδι στις συντάξεις. Όπως είπε σε επενδυτικό συνέδριο στη Νέα Υόρκη, για να επιτευχθεί ( το συμφωνημένο, υπογεγραμμένο, μνημονιακά υποχρεωτικό) πρωτογενές πλεόνασμα, απαιτούνται πρόσθετες μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό. «Το συνταξιοδοτικό σύστημα της Ελλάδας δεν είναι βιώσιμο και πρέπει να αλλάξει» είπε, τονίζοντας ότι τα δημόσια έσοδα της Ελλάδας παραμένουν ασθενή και ο στόχος του 3% για πρωτογενές πλεόνασμα το 2016 δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς βαθιές παρεμβάσεις στην φορολογία εισοδήματος και το συνταξιοδοτικό.

Καταλάβαμε όλοι νομίζω… Και φυσικά καταλαβαίνουμε επίσης ότι το ΔΝΤ δεν πάει πουθενά και θα μείνει στο ελληνικό πρόγραμμα αφού η Ευρώπη ( Ρέγκλινγκ, Βίζερ, Κοστέλο, Μοσκοβισί κτλ) ξεκαθάρισε τις τελευταίες ημέρες ότι αξιολόγηση και ελληνικό πρόγραμμα χωρίς ΔΝΤ, δεν γίνεται.

Β) Σε ότι αφορά την ανάγκη λήψης περαιτέρω μέτρων, πέραν αυτών που μας έχει γνωστοποιήσει η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου, και αυτό έχει αρχίσει να γίνεται ξεκάθαρο. Ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής επιτροπής, Ντέκλαν Κοστέλο, στο ίδιο συνέδριο παραδέχτηκε ότι τα μέτρα που ζητούνται από την ελληνική κυβέρνηση είναι δύσκολα, ενώ πρόσθεσε ότι «θα χρειαστούν πρόσθετα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής το 2016».  

Σύμφωνα μάλιστα με πληροφορίες, το ΔΝΤ έχει θέσει off στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ότι «βλέπει»δημοσιονομική τρύπα που ξεπερνά  τα 8 δισ. ευρώ, έως τα μέσα του 2018, λόγω των μεταρρυθμίσεων που δεν εφαρμόζονται ή που δεν είναι επαρκείς, έτσι ώστε να επιτευχθεί ο στόχος του 3,5% για το πλεόνασμα του 2018.

Όταν αυτό το off γίνει on, καταλαβαίνετε τι μας περιμένει. Γι αυτό και ίσως ο Αλέξης Τσίπρας θέλει να διώξει το κακό ΔΝΤ, γιατί αν μείνει – που θα μείνει – το σκληρό μνημόνιο που υπέγραψε θα πέσει τελικά να τον πλακώσει.

Και Γ) Εποπτεία για… πάντα. Ηδη από την σύνοδο του ΔΝΤ στο Περού τον Οκτώβριο είχε… ψιθυριστεί ότι η όποια ελάφρυνση του ελληνικού χρέους θα συνδεθεί με την εποπτεία της χώρας σε όλη τη διάρκεια των ευρωπαϊκών δανείων –και όχι μόνον έως τη λήξη του 3ου μνημονίου (2018). Ότι δηλαδή θα διαμορφωθεί ένα μοντέλο ελέγχου της ελληνικής οικονομίας μετά το πέρας του νέου προγράμματος. 

Αυτό το είπε πολύ πιο πρόσφατα και… δημόσια, ο Κλάους Ρέγκλινγ του ESM. Σε συνέντευξή του στην φινλανδική εφημερίδα «Kauppalehti» δήλωσε  ότι είναι πιθανόν να δοθεί στην Ελλάδα τμηματικά η ελάφρυνση του χρέους της για να συνδεθεί με όρους πολιτικής για να ελέγχεται και να διασφαλίζεται ότι η μεταρρυθμιστική διαδικασία θα συνεχιστεί μετά τη λήξη του προγράμματος τον Ιούλιο του 2018.

Όταν οι δανειστές μιλούν για όρους πολιτικής και έλεγχο, όλοι καταλαβαίνουμε πως για όσα χρόνια μας δοθεί η «ελάφρυνση» για τόσα χρόνια θα μας έχουν στημένους στον τοίχο, θα μας απειλούν και θα μας επιβάλουν τους όρους τους. Λυπάμαι που το γράφω, αλλά το μνημόνιο δεν σκίζεται. Ποτέ. Οι καλικάντζαροι ήρθαν για να μείνουν.

Facebook Comments