Είναι βέβαιο ότι για όλα τα πολιτικά κόμματα όπως και για κάθε είδους οργανώσεις, έρχεται κάποια δεδομένη χρονική στιγμή που καλούνται να αντιμετωπίσουν εξωγενείς παράγοντες, οι οποίοι ευθέως απειλούν την ίδια τους την ύπαρξη. Οι περισσότερες από τις οργανώσεις αυτές θα υποκύψουν ολοκληρωτικά στο πέρασμα του χρόνου, λίγες θα μετασχηματιστούν για να επιδιώξουν την εκπλήρωση του στρατηγικού τους στόχου ενώ ακόμα λιγότερες θα αλλάξουν επαρκώς ώστε να βγουν αλώβητες από τη στενωπό.

Χαρακτηριστικό γνώρισμα των μεγάλων κομμάτων όπως και οργανώσεων αποτελεί η υιοθέτηση μηχανισμών αυτοσυντήρησης και αυτοπροστασίας που τους παρέχει την ικανότητα να αλλάζουν χωρίς να διακινδυνεύουν την ύπαρξη τους. Τυπικό παράδειγμα παγκοσμίως αποτελεί η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία η οποία θεωρείται και η πλέον μακροβιότερη οργάνωση με πλήθος σημαντικών εσωτερικών αλλαγών, διαχρονικά. Εξίσου τυπικό παράδειγμα για τη χώρα μας αποτελούν τα δυο μεγάλα κόμματα που νέμονται την εξουσία και ορίζουν τις τύχες του λαού μας για αρκετές δεκαετίες. Η οικονομική κρίση που άλλαξε αρνητικά τη ζωή όλων μας, δοκίμασε εξίσου τα όρια αντοχής και τη δυνατότατα αλλαγών των πολιτικών κομμάτων της χώρας μας με τις γνωστές συνεπακόλουθες ανακατατάξεις, τόσο στα μεγάλα όσο και στα αποκαλούμενα μικρά.

Ο δε κύβος της αλλαγής ηγεσίας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έχει ριφθεί προ πολλού. Η απόφαση για την αλλαγή ηγεσίας έχει ληφθεί από μια μικρή ομάδα ιστορικών στελεχών με πολιτική ισχύ και επιρροή με αφορμή τα εκλογικά αποτελέσματα του κόμματος κατά την περασμένη χρονιά.Προφανώς πρόκειται για μια εύκολη και αποενοχοποιητική επιλογή καθώς είναι αμφισβητήσιμο το κατά πόσο αυτή, όχι μόνο εξηγεί την απώλεια εκατοντάδων χιλιάδων ψήφων αλλά και το πώς θα τους ανακτήσει και θα τους αυξήσει, το συντομότερο δυνατό.Ωστόσο, κανένας νέος ηγέτης σε οποιοδήποτε κόμμα δεν μπορεί εντός 6 μηνών ή ενός έτους, από μονός του να ξανακερδίσει τη χαμένη εμπιστοσύνη των πολιτών, είτε αυτοί είναι κομματικά ενταγμένοι είτε όχι.

Οι ιθύνοντες που συνειδητοποίησαν μεν την αναγκαιότητα της αλλαγής στο κόμμα, όφειλαν δε να εξετάσουν με τη δέουσα προσοχή το τι ακριβώς θέλουν αλλά και τι μπορούν να αλλάξουν, ειδικά όταν χιλιάδες πολιτών αδιαφορούν και τους γυρνούν την πλάτη εδώ και χρόνια.Η αλλαγή ηγεσίας αποτελεί μια προγραμματισμένη και κατευθυνόμενη στρατηγική από πάνω προς τη βάση, που έστω και μακροπρόθεσμα, θεωρώ ότι ελάχιστα θα βοηθήσει στην εξωστρέφεια και την ανάπτυξαν λειτουργήσει συμβιβαστικά και εξισορροπητικά ανάμεσα σε κέντρα ισχύος, εντός του κόμματος.

Η αλλαγή ηγεσίας οφείλει να συμπορευτεί με ένα νέο πολιτικό όραμα, νέα οργάνωση με σύγχρονες, βελτιωμένες και ανοιχτές διαδικασίες, στοχεύοντας στον ειλικρινή και δημιουργικό διάλογο όχι μόνο με τη βάση του κόμματος αλλά με τα ενεργά και παραγωγικά τμήματα της κοινωνίας μας.

Facebook Comments