Δυστυχώς, ο Αλέξης Τσίπρας συγκεντρώνει μεγάλες πιθανότητες να μείνει στην ιστορία ως αδίστακτος διχαστής και οπισθοδρομικός ηγέτης. Ο πολιτικός αμοραλισμός του, όμως, ενδέχεται να αφήσει μιαν αναπάντεχη παρακαταθήκη: Την απέναντί του συνάντηση δυνάμεων, που παλαιότερα θα ήταν αδύνατο να συμπορευθούν. Μπορεί τον Ιούλιο του 2015 ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του να τραυμάτισαν την κοινωνική ειρήνη, να σφράγισαν την παραμονή της χώρας σε περιβάλλον ύφεσης και να εξέθεσαν το κράτος διεθνώς. Μαζί, όμως, γέννησαν τη μαγιά του ΝΑΙ. Που περιμένει τον καταλύτη της για να εκδηλώσει τη δυναμική της.
 
Προκαλεί, βεβαίως, ερωτηματικά, το γιατί στις προηγούμενες εθνικές εκλογές οι κομματικές δυνάμεις του ευρωπαϊκού θετικισμού δεν επεχείρησαν ειλικρινώς να συναντηθούν σε ένα πολιτικό μπλοκ, που θα απομάκρυνε το δίπολο των αριστερο-δεξιών λαϊκιστών από το τιμόνι της χώρας. Ίσως, πιάστηκαν στον ύπνο, αιφνιδιάστηκαν και ολιγώρησαν. Ειδικά στη Νέα Δημοκρατία, που θέλει να αυτοαποκαλείται και παραδοσιακός εκφραστής της ευρωπαϊκής επιλογής, ενδεχομένως ορισμένοι και να βολεύτηκαν με την αδράνεια – ακόμα και να εξυπηρετούσε η παραμονή σε αστάθεια άλλες, υπόγειες στρατηγικές.
 
Καθ’οδόν προς την κάλπη, με τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν για πολλοστή φορά μια παραμορφωμένη εικόνα της πραγματικότητας, προβλέποντας ντέρμπυ, η ηγεσία του κόμματος ενδεχομένως και να ορέχθηκε μεγαλεία. Μια προγραμματική συμφωνία για μετεκλογική συνεργασία των φιλοευρωπαϊκών κομμάτων με πρωθυπουργό κοινής αποδοχής ήρθε σε σύγκρουση με τις εισηγήσεις των συμβούλων του κου Μεϊμαράκη – ίσως και με την πολιτική του ματαιοδοξία. Έτσι, ενώ ο βετεράνος πολιτικός έσωσε την τιμή του κόμματος με μιαν αξιοπρεπή επίδοση, άφησε να χαθεί μία ιστορική ευκαιρία για την πολιτική ιστορία του τόπου.
 
Το μόνο υψηλόβαθμο στέλεχος της ΝΔ εκείνης της περιόδου, που μίλησε εξ αρχής για την ανάγκη της συστράτευσης των δυνάμεων του ΝΑΙ, απορρίπτοντας το κλίμα συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, που διαγραφόταν ως πιθανή εξέλιξη εφόσον οι ΑΝΕΛ δεν έμπαιναν στη βουλή, ήταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ήταν αυτός που δήλωνε τότε, πως το αν ο αρχηγός της ΝΔ θα γινόταν και πρωθυπουργός αποτελούσε ζήτημα δευτερεύουσας σημασίας μπροστά στην ανάγκη να νικηθεί ο λαϊκισμός και να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις.
 
Την τοποθέτησή του αυτή καλείται τώρα να μην λησμονήσει ο κος Μητσοτάκης ως νέος αρχηγός της κεντροδεξιάς παράταξης. Αναλαμβάνει την ηγεσία του κόμματος με ευνοϊκούς οιωνούς. Η δεξιά πτέρυγα είναι μαζί του κατόπιν έμπρακτης στήριξης του Αντώνη Σαμαρά. Οι καραμανλικοί θα κάνουν καιρό να συνέλθουν – αν ποτέ συνέλθουν. Οι φιλελεύθεροι βλέπουν στο πρόσωπό του τον φυσικό ηγέτη τους και οραματίζονται ανοίγματα προς το προοδευτικό κέντρο. Όλοι ζητούν πρώτιστα την απομάκρυνση των επικίνδυνων χειριστών από την διακυβέρνηση της χώρας, καθώς η κρισιμότητα των περιστάσεων καθίσταται πιεστική.
 
Σε μιαν Ευρώπη που κλυδωνίζεται από την τρομοκρατία, την οικονομική στενότητα, την άνοδο των απομονωτιστών, την γεωπολιτική αποσταθεροποίηση της Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής και των ανατολικών της συνόρων, η θέση της Ελλάδας παραμένει υπό αίρεση. Προσδοκία των πολιτών που υπερασπίστηκαν με πάθος και σθένος τη λογική και ιστορική αναγκαιότητα του ΝΑΙ είναι η μετριοπάθεια και ο ρεαλισμός να υπερισχύσουν της παράδοσης των πολιτικών εγωισμών. Η ΝΔ του Κυριάκου καλείται τώρα να λειτουργήσει ως μοχλός ευρείας πολιτικής αλλαγής. Εκεί θα κριθούν η συνέπεια και η αποτελεσματικότητα του νέου της προέδρου.

Facebook Comments