H επίσκεψη του Ραούλ Κάστρο στο Παρίσι ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στις σχέσεις Γαλλίας – Κούβας. To ίδιο έγινε και πριν από μια εβδομάδα με την επίσκεψη του ιρανού προέδρου Ροχανί. Είναι εμφανής ο αγώνας δρόμου της γαλλικής διπλωματίας να προλάβει τις ΗΠΑ, πριν ακόμη από την πλήρη άρση των κυρώσεων σε βάρος των δύο αυτών χωρών.

Μακρινοί δεσμοί, μελλοντικές φιλίες

Η στρατηγική της Γαλλίας βασίζεται στους προνομιακούς δεσμούς που διατηρεί ήδη από καιρό με την Τεχεράνη και την Αβάνα. Ο ίδιος ο Χασάν Ροχανί δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην κοινότητα Neauphle – le – Chateau της ευρύτερης περιοχής των Παρισίων, όπου βρήκε άσυλο το 1978 ο Αγιατολάχ Χομεϊνί και το περιβάλλον του. Για την Κούβα, υπήρξε πάντοτε ένα μίνιμουμ συμπάθειας στους κόλπους της γαλλικής αριστεράς σύμφωνα με τον γάλλο πολιτικό επιστήμονα Φιλίπ Μπρο, ο οποίος υπενθυμίζει ότι από το 1980 μέχρι σήμερα μεγάλο τμήμα του προσωπικού των γάλλων σοσιαλιστών επισκέφτηκε την Κούβα.

Ως δεύτερος πρόεδρος της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας ο Φρανσουά Ολάντ πήγε ο ίδιος στην Αβάνα πέρυσι τον Μάιο, όπου συνάντησε και τον Φιντέλ Κάστρο. Εκτός από τη βούληση επανασύνδεσης στο πλαίσιο μιας παλιάς σοσιαλιστικής παράδοσης οι επισκέψεις προσβλέπουν και σε ένα άνοιγμα προς τη Λατινική Αμερική για ανεύρεση πιθανών εταίρων, όπως επισημαίνει ο Πασκάλ Μπονιφάς, διευθυντής του Ινστιτούτου Διεθνών και Στρατηγικών Σχέσεων (Iris) του Παρισιού.

Ανθρώπινα δικαιώματα

Εκτός από το πολιτικό, στρατηγικό και οικονομικό όφελος των δύο ιστορικών επισκέψεων για τη Γαλλία, ασκήθηκε έντονη κριτική σε επίπεδο ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μια μέρα μετά την άφιξη Ροχανί στο Παρίσι 65 βουλευτές κάλεσαν τον γάλλο πρόεδρο να δείξει αποφασιστικότητα απέναντι στον ιρανό ομόλογό του. Για να εισπράξουν από τον Τιερί Κοβίλ από το Ινστιτούτο Iris, την παρατήρηση ότι εάν οι πολιτικοί ενδιαφέρονταν πραγματικά για τα ανθρώπινα δικαιώματα θα έπρεπε να επικρίνουν επίσης τη Σαουδική Αραβία.

Η επίσκεψη του προέδρου της Κούβας στη Γαλλία έδωσε αφορμή για αντίστοιχες κινήσεις. Η οργάνωση Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα έθεσε θέμα στον Φρανσουά Ολάντ για τις φυλακίσεις των κουβανών δημοσιογράφων, υπενθυμίζοντας ότι το 2003 ως γενικός γραμματέας του κόμματος τότε καταδίκαζε το καθεστώς του Κάστρο και «το πλήρες οπλοστάσιο μιας δικτατορικής χώρας». Για τον Πασκάλ Μπονιφάς διαγράφεται μια αργή διαδικασία εκδημοκρατισμού στην Κούβα, στην οποία ο γάλλος πρόεδρος θεωρεί ότι πρέπει να συνδράμει. Ο Φρανσουά Χεζμπούργκ, διευθυντής του Ιδρύματος Στρατηγικών Ερευνών θεωρεί ότι η Γαλλία, επειδή ακριβώς έχει την εικόνα μιας χώρας προσδεδεμένης στα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, νομιμοποιείται να διαπραγματευτεί για την απελευθέρωση των φυλακισμένων δημοσιογράφων.

Facebook Comments