Βόλτα για μία ακόμη φορά στους δρόμους της Αθήνας. Πηγή έμπνευσης αδιαμφισβήτητα για κάθε τι που γράφω.  

Πλατεία Καρύτση ( από τις φανταστικότερες πλατείες του κέντρου), αφορμή, ένα graffiti που έγραφε ΖΩΗ. Σκέφτομαι…, γράφτηκε για την ένδοξη ζωή που ζει ο καθένας μας ή μήπως γράφτηκε για μια κοπέλα που την λένε Ζωή;  Με βασανίζει από την στιγμή που το παρατήρησα. Και συνεχίζω, γιατί με βασανίζει ένα graffiti;

Μεταξύ μας,  είμαι σίγουρα μία από τους ανθρώπους που θεωρούν το graffito μία μορφή τέχνης. Της τέχνης του δρόμου…

Όλα αυτά που βλέπουμε ζωγραφισμένα σε τοίχους πολυκατοικιών, πόρτες, γκαράζ είναι τέχνη που αξίζει να την παρατηρήσεις. Κρύβει κάτι, την σκέψη του καλλιτέχνη εκείνη την στιγμή. Τα χρώματα που επιλέγει, μπορεί να κρύβουν την ψυχοσύνθεση του, το σχέδιο, την μορφή του μυαλού του και όλα αυτά που πλαισιώνουν ένα graffitο λόγια που δεν μπορεί να τα εκφράσει αλλιώς.

Όλα είναι τελικά από ποια οπτική γωνία θα επιλέξεις να τα δεις. Ακόμα και τα graffiti συνθημάτων  και υπογραφών «εγκλωβίζουν» μια στιγμή που κάποιος θέλησε να εκφραστεί. Άλλος επιλέγει την φωτογραφία, άλλος την μουσική, άλλος ένα λευκό χαρτί (μμμ… κάτι τέτοιο κάνω τώρα) και άλλος βλέπει ως λευκό χαρτί έναν τοίχο.

Τι είναι όμως στα αλήθεια τα graffiti ; Ποια είναι η ιστορία τους;

Η λέξη Graffiti, εμφανίστηκε ως όρος στα μέσα του 19ου αιώνα και προέρχεται από την ιταλική λέξη“graffiato” . Βέβαια υπό μία ελεύθερη έννοια τα graffiti ανθίζουν από την εποχή των σπηλαίων, με το πικ τους να λαμβάνει χώρα στην Αίγυπτο, εποχή Κλεοπάτρας κ.λ.π…

Συνήθως η τέχνη, τις περισσότερες φόρες, βρίσκει πρόσφορο έδαφος σε περιόδους κοινωνικών και πολιτικών αναταράξεων… Αν μη τι άλλο όλοι έχουμε νιώσει την ανάγκη να εκφραστούμε όταν δεν είμαστε ήρεμοι απλά δεν το τολμάμε. Το πιο πρόσφορο έδαφος για το graffitο ήταν το Bronx,  όπου και έγινε γνωστό παγκοσμίως.

Εποχή, 1970 hip-hop, rap μουσική, και graffiti είναι οι τέχνες που θα βοηθήσουν τους  ανθρώπους του Bronx να ξεφύγουν από την πραγματικότητα που ζουν.

Έτσι σιγά σιγά φτιάχνετε μια «καινούρια αυτοκρατορία» τέχνης και σχεδίου, που παίρνει μορφή σε δημόσιους χώρους είτε με σπρέι, είτε σε χαρτί και μετέπειτα αφισοκόλληση. Παγκοσμίως σε Αμερική και Ευρώπη οι άδειοι τοίχοι γεμίζουν με «πίνακες» από άγνωστους καλλιτέχνες που σε κάνουν να ταυτίζεσαι με την διάθεση τους.

Πόσοι από εμάς, αν όχι όλοι, έχουμε δει συνθήματα σε τοίχους όπως τα γνωστά σε όλους μας ( ΥΓΕΙΑ- ΚΑΥΛΑ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ή το ΒΑΣΑΝΙΖΟΜΑΙ) και δεν σκεφτήκαμε

-Ναι ναι σωστά υπάρχει και αυτό

Άρα η στιγμή της ταύτισης είναι μία στιγμή αποδοχής της τέχνης/αντικειμένου που παρατηρούμε και σκεφτόμαστε έστω στιγμιαία.

Γιατί λοιπόν θεωρείται από πολλούς βανδαλισμός; Γιατί ενοχλεί τόσο τα μάτια κάποιων; Μι αφίσα διαφήμισης ή μια ταμπέλα γιατί δεν «εξοργίζει» τον κόσμο;

Και κάπου εδώ έρχεται να δοθεί η απάντηση για την τέχνη. Η τέχνη διχάζει, η τέχνη εξοργίζει, η τέχνη ενοχλεί, η τέχνη περιμένει να την δεις και να την σχολιάσεις…

Κοίτα γύρω σου και δες με διαφορετικό τρόπο τους τοίχους στην γειτονιά σου, δες την καταπιεσμένη ή αγανακτισμένη προσωπικότητα του καλλιτέχνη που η κοινωνία δεν του έδωσε την ευκαιρία της έκφρασης. Προβληματίσου με το αν το ΖΩΗ ήταν η έννοια ή η γκόμενα κάποιου/ας που πληγώθηκε. Και πες, τελικά ίσως δεν είναι τόσο άσχημα τελικά…

Υ.Γ 1) Banksy (βρετανός καλλιτέχνης των graffiti , ίσως και ο καλύτερος)  σχολιάζει μέσω της τέχνης του, με σατιρικό τρόπο, πολιτικά και κοινωνικά φαινόμενα.  Αξίζει να τον ψάξετε (σίγουρα έχετε δει έργα του)!

2) Μία ακόμη έμπνευση, όταν η σκέψη μου πήγε στην ταινία που είχα δει πριν από περίπου 6 μήνες, για τον Banksy “Exit through the Gift Shop” και νιώθω ιδιαίτερα τυχερή που την είδα.

Facebook Comments