Κι έρχεται η άδικη στιγμή που το νήμα της ζωής ενός ανθρώπου κόβεται απότομα. Το ξημέρωμα της 18ης Φεβρουαρίου ο Παντελής Παντελίδης «έφυγε». Νέος, αγωνιστής που πάλεψε και ανελίχθη μόνος του δίχως συντεχνίες και βοήθειες, ο ορισμός του αυτοδημιούργητου. Η τύχη κι η ζωή του χάρισαν όσα λαχταρούσε τόσο, έζησε το παραμύθι, μόνο που κράτησε λίγο και τέλειωσε απότομα.

Επιτυχημένος στο είδος μουσικής που αποφάσισε να υπηρετήσει. Αυτό που έκανε το έκανε καλά, πολύ καλά. Είτε τα τραγούδια, που έγραφε και ερμήνευε, ήταν της αρεσκείας κάποιου είτε όχι, οφείλει να του αναγνωρίσει τη συνέπεια, την εργατικότητα και την προσπάθεια που κατέβαλε με θετικά αποτελέσματα.

Ωστόσο, λίγες ημέρες πριν βίωσε τη δημόσια κατακραυγή από τα περισσότερα μέσα μαζικής ενημέρωσης και από χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης με αφορμή ένα στίχο του που ανέφερε τα κατεχόμενα της Κύπρου. Απίστευτα τάχα εθνικ(ιστικ)ά και φτηνά λαϊκότροπα παραληρήματα έκαναν την εμφάνισή τους. Ενημερωτικά: Η μισή Κύπρος έχει χαθεί σίγουρα, η άλλη μισή δε φαίνεται να μπορεί να παρθεί, ενώ αμφίβολο καθίσταται αν θα μπορέσει η ίδια η Ελλάδα να παραμείνει ακέραια. Επαναστατικές γυμναστικές των οπισθίων για ένα στίχο, λες κι ο στίχος ή ο δημιουργός του είναι υπεύθυνοι και ασκούν εξωτερική πολιτική.

Οι ίδιο άνθρωποι που έβγαλαν όλο τους το μένος πάνω του (η αναφορά δε γίνεται σε αυτούς που απλώς άσκησαν κριτική για την αστοχία) είναι οι ίδιοι που σήμερα μονοπωλούσαν τις εκπομπές τους με πρώτο ή ακόμη κι αποκλειστικό θέμα το θάνατό του. Τα νούμερα τηλεθέασης κοστίζουν περισσότερο από την υπόληψη ενός ανθρώπου; Σίγουρα πάντως περισσότερο από τη γνώμη του. Κάτι αντίστοιχο συνετελέστη στο facebook και το twitter για like και share. Μα πιο αισχροί παρέμειναν όσοι έκαναν φτηνό «χιούμορ» με το τραγικό γεγονός, όσοι συνέχισαν να εύχονται ΠΣΟΦΟ και να βρίσκουν πιο ασήμαντο το δικό του θάνατο από άλλους. Όταν ένας άνθρωπος πεθαίνει πρέπει να μάθουμε, επιτέλους, να σιωπούμε γιατί ξεπερνάει και υπερβαίνει τα πάντα!

Δίχως άλλα φτηνά λόγια, καλό παράδεισο…

Facebook Comments