Την τελευταία εβδομάδα η κυβέρνηση πέρασε από τη διαχείριση στην επιλογή κρίσεων. Εχει μπροστά της τρία ανοιχτά μέτωπα, ένα με την κοινωνία, ένα στον οικονομικό τομέα και ένα στο προσφυγικό-μεταναστευτικό ζήτημα. Είναι φανερό ότι το Μαξίμου δεν μπορεί να συσπειρώσει τις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις για να χαράξει πορεία εξόδου από την κρίση και γι’ αυτό περνάει σε ένα ανώτερο στάδιο πολιτικής παρακμής. Ο πρωθυπουργός δεν διαχειρίζεται τις κρίσεις αλλά επιλέγει την κρίση που θέλει να αναδείξει, θεωρώντας ότι τον εξυπηρετεί στην πολιτική του άμυνα.

Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, ο κ. Τσίπρας θα παραιτηθεί από τις όποιες κοινωνικές και οικονομικές του φιλοδοξίες και θα συμβάλει στη διαμόρφωση μιας κρίσης με εθνικά χαρακτηριστικά, σε μια προσπάθεια να φρενάρει τη δημοσκοπική και πολιτική του πτώση.

Διαζύγιο με την κοινωνία

Ολες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μεγάλη πτώση της δημοτικότητας του ΣΥΡΙΖΑ και του κ. Τσίπρα προσωπικά. Οι μη προνομιούχοι και οι περιθωριοποιημένοι από μια δύσκολη μνημονιακή πολιτική συμπολίτες μας διαπιστώνουν τώρα ότι εξαπατήθηκαν από αυτούς που τους υποσχέθηκαν άμεσο τερματισμό των Μνημονίων και της λιτότητας. Η οικονομική και κοινωνική τους καθημερινότητα γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των δημοσκοπήσεων δείχνουν πως αποσυσπειρώνονται οι κοινωνικές δυνάμεις οι οποίες έφεραν τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και τον κ. Τσίπρα στην πρωθυπουργία.

Σε ζητήματα αντιμετώπισης της φτώχειας, δημόσιας Υγείας, εκπαίδευσης, κοινωνικής πρόνοιας τα ποσοστά έγκρισης της κυβερνητικής πολιτικής κινούνται μεταξύ 20%-25% με τάση παραπέρα υποχώρησης. Η Ν.Δ. έχει ήδη άνετο προβάδισμα σε ζητήματα που αφορούν στη διαχείριση της οικονομίας, στην απασχόληση, στην εξωτερική πολιτική και την ευρωπαϊκή στρατηγική της χώρας, ενώ έχει καλύψει το μεγαλύτερο μέρος του μειονεκτήματός της στα άλλα ζητήματα που αναφέραμε.

Ενδεικτικός του διαζυγίου της κυβέρνησης με την κοινωνία είναι ο τρόπος που διεξάγεται ο διάλογος του πρωθυπουργού με τους αγρότες. Τα πραγματικά οικονομικά ζητήματα που οδηγούν τους αγρότες στην περιθωριοποίηση δεν θίγονται, ενώ η κυβέρνηση καταφεύγει, μέσα στην απελπισία της, σε προσφορές που μετατρέπουν την εφαρμογή του τρίτου προγράμματος-Μνημονίου σε μια κωμικοτραγική υπόθεση.

Ο κ. Τσίπρας έφτασε να υποσχεθεί στους αγρότες αφορολόγητο εισόδημα μέχρι τις 9.500 ευρώ, γνωρίζοντας ότι μόνο λίγες δεκάδες χιλιάδες παραγωγοί κινούνται πάνω από αυτό το επίπεδο. Υποσχέθηκε επίσης ασφαλιστικές διευκολύνσεις και ελαφρύνσεις για το 90% των αγροτών σε μια περίοδο κατά την οποία το κόστος του ΟΓΑ καλύπτεται κατά 90% από τον Κρατικό Προϋπολογισμό, δηλαδή τους φορολογούμενους πολίτες.

Είναι φανερό ότι οι διαμαρτυρόμενοι αγρότες και γενικότερα οι πολίτες αξιοποιούν τις δημαγωγικές υποσχέσεις και την ασυνέπεια του ΣΥΡΙΖΑ σε μια προσπάθεια να απαλλαγούν από τις αναπόφευκτες συνέπειες της επιδείνωσης της κρίσης που προκάλεσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ.

Ούτε το ορθόδοξο

Αρχικός στόχος της τετραμερούς ήταν να κλείσει θετικά την πρώτη αξιολόγηση του τρίτου προγράμματος-Μνημονίου μέχρι το Πάσχα των καθολικών, στις 27 Μαρτίου. Ο επίτροπος Οικονομικών, κ. Μοσκοβισί, αν και σταθερός υποστηρικτής της κυβέρνησης Τσίπρα, στο πλαίσιο της στρατηγικής του προέδρου Ολάντ και των Γάλλων Σοσιαλιστών, πέρασε ήδη το μήνυμα ότι η αξιολόγηση μπορεί τελικά να ολοκληρωθεί το ορθόδοξο Πάσχα, την 1η Μαΐου.

Μπορεί ο υπουργός Οικονομικών, κ. Τσακαλώτος, να θεωρεί ότι «καήκαμε» αν φτάσει η αξιολόγηση μέχρι τον Μάιο οπότε θα εκδηλωθεί νέα κρίση εμπιστοσύνης, χρηματοδότησης και ρευστότητας εις βάρος της ελληνικής οικονομίας, από την άλλη πλευρά όμως δεν κάνει τίποτα ουσιαστικό για να συνεννοηθεί με τους Ευρωπαίους εταίρους και τους πιστωτές.

Η κυβέρνηση δεν τολμάει να πει στον ελληνικό λαό ότι η θετική αξιολόγηση προϋποθέτει, λόγω του πρόσθετου λογαριασμού του 2015, μείωση και στις κύριες συντάξεις ούτε έχει το πολιτικό θάρρος να συγκεκριμενοποιήσει τα πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα για τα οποία έχει δεσμευτεί. Η μείωση δαπανών είναι έξω από τις πολιτικές της δυνατότητες, γιατί θίγει το κομματικό κράτος που δημιουργεί ο ΣΥΡΙΖΑ και τα διαχειριστικά προνόμια, στον τομέα της Αμυνας και της κάλυψης των αναγκών των προσφύγων, που έχουν παραχωρηθεί στους ΑΝ.ΕΛ. Από την άλλη πλευρά, η νέα αύξηση της φορολογίας δεν έχει κανένα οικονομικό νόημα ούτε φυσικά πείθει τους εταίρους και τους πιστωτές. Το 2015 έκλεισε με μικρή μείωση των συνολικών φορολογικών εσόδων του Δημοσίου, παρά το μπαράζ φορολογικών αυξήσεων που επιβλήθηκε από την κυβέρνηση.

Η διαχείριση της οικονομικής κρίσης δείχνει να αναβάλλεται, για ένα διάστημα, σε μια προσπάθεια της κυβέρνησης να διαχειριστεί το πολιτικό κόστος της αποτυχίας της οικονομικής της πολιτικής και των πρόσθετων επιβαρύνσεων που προκάλεσε.

Νέο πεδίο, νέοι εχθροί

Ετσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, η κυβέρνηση επιλέγει το προσφυγικό-μεταναστευτικό σαν προνομιακό πεδίο αντιπαράθεσης. Ανακαλύπτει νέους εχθρούς, τους οποίους παραδίδει στη χλεύη των αμφίβολης ποιότητας υποστηρικτών της.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έχει εκπαιδεύσει την κοινή γνώμη στην αντιπαράθεση με την κυβέρνηση της Γερμανίας και προσωπικά την κ. Μέρκελ και τον κ. Σόιμπλε, ανακαλύπτει τώρα σε αυτούς νέους συμμάχους στην προσπάθεια να αντιμετωπίσει νέους εχθρούς. Αυτοί συμπεριλαμβάνουν καμιά δεκαριά κυβερνήσεις χωρών μελών της Ε.Ε. -Αυστρία, Ουγγαρία, Πολωνία, Τσεχία, Σλοβακία, Σλοβενία, Κροατία μεταξύ των άλλων- οι οποίες παίρνουν μέτρα ελέγχου των συνόρων σε μια προσπάθεια να περιορίσουν τις ανεξέλεγκτες προσφυγικές, μεταναστευτικές ροές. Μέσα σε κάτι περισσότερο από ένα χρόνο η επιδείνωση της διεθνούς συγκυρίας αύξησε, σε συνδυασμό με την προκλητική κυβερνητική αδράνεια, τις ροές από πολύ λιγότερο από 100.000 άτομα το χρόνο σε αρκετά περισσότερο από 1 εκατ. άτομα το χρόνο.

Χωρίς κοινωνικές συμμαχίες στο εσωτερικό και χωρίς πολιτικές εφεδρείες η κυβέρνηση ανοίγει νέα ευρωπαϊκά μέτωπα επιδιώκοντας να τους δώσει διάσταση εθνικής αντιπαράθεσης και να επιτύχει με αυτόν τον τρόπο μια μίνιμουμ συσπείρωση των δυνάμεων του εθνολαϊκισμού, στις οποίες στηρίχτηκε κατά το παρελθόν. Δεν είναι δύσκολο να προβλέψουμε ότι εάν δεν χαράξει διορθωτική πορεία η κυβέρνηση θα έχουμε σε διάστημα λίγων εβδομάδων μια νέα επικίνδυνη ευρωπαϊκή απομόνωση της Ελλάδας. Από τη μια, δεν θα υπάρχει η αναγκαία συνεννόηση με τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο για τη διαχείριση της οικονομίας με βάση τα όσα έχουν συμφωνηθεί και, από την άλλη, θα ανταλλάσσουμε καταγγελίες και αρνητικές διπλωματικές πρωτοβουλίες με αρκετές κυβερνήσεις άλλων χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης για το προσφυγικό-μεταναστευτικό.

Βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα υποβάθμιση της θέσης της Ελλάδας στην Ε.Ε., την οποία μπορεί να πληρώσουμε ακριβά με διάφορους τρόπους. Για παράδειγμα, μπορεί να μπει ένα τέλος στα τουριστικά ρεκόρ που καταγράφει η χώρα μας τα τελευταία χρόνια, να ενισχυθούν πολιτικά και οικονομικά γειτονικές χώρες με τις οποίες έχουμε ανοιχτά ζητήματα και να ανέβει κι άλλο ο λογαριασμός της οικονομικής κρίσης εξαιτίας της επιστροφής της κυβέρνησης Τσίπρα στη γνωστή αδιέξοδη τακτική της σκόπιμης καθυστέρησης και τη δημιουργικής ασάφειας. 

Facebook Comments