Οι ψεύτες του Ποταμιού

Γιατί μας ενοχλεί ο ψεύτης στην πολιτική; Γιατί είναι ανήθικος. Γιατί προτάσσει το κομματικό και το προσωπικό συμφέρον έναντι της αλήθειας. Γιατί δεν ξέρεις μέχρι πού μπορεί να φτάσει το ψέμα του. Γιατί σκέφτεσαι πως αν στα εύκολα, εκεί που δεν τον ζορίζει κάποιος, λέει ψέματα, τι θα κάνει στα δύσκολα όταν θα διακυβεύονται τεράστια συμφέροντα;

Όταν το Ποτάμι ξεκίνησε, αντέγραψε τη “Δημιουργία, ξανά!” στα πάντα: στο κεντρικό μήνυμα, στις θέσεις, στον ακτιβισμό, στις διαδικασίες, ακόμα και στις ομιλίες του «επικεφαλή» (που του το διόρθωσαν εγκαίρως οι σύμβουλοι πριν εκτεθεί περισσότερο) οι οποίες περιελάμβαναν αυτολεξεί παραγράφους δικών μας τοποθετήσεων. Αυτό δεν είναι κακό. Χαρά μας να μας αντιγράφουν, ας είναι και ο ΣΥΡΙΖΑ – σημαίνει ότι οι ιδέες μας έχουν δύναμη. Το κακό είναι ότι κάθε αντιγραφή συνοδευόταν με την ανήθικη επισήμανση “για πρώτη φορά”.

Τίποτε απ’ αυτά δεν ήταν για πρώτη φορά. Τα περισσότερα τα είχε κάνει και τα είχε πει η “Δημιουργία, ξανά” αλλά και η “Δράση” του Στέφανου Μάνου, πριν από εμάς. Εμείς όχι απλώς αναγνωρίσαμε ότι κάποιοι άλλοι, σε δύσκολες εποχές, όταν τα λεφτά έπεφταν με τα τσουβάλια (λόγω δανεικών) είχαν πει τις δύσκολες αλήθειες, αλλά τους αναφέραμε με το όνομά τους. Και δεν περιοριστήκαμε στους ιδεολογικά συγγενείς, όπως ο Μάνος και ο Ανδριανόπουλος αλλά αποδώσαμε τα εύσημα και σε πολιτικούς άλλων χώρων. Αν οι απόψεις και το ήθος του Μπένου, του Παπαδόπουλου, του Γιαννίτση, του Αυγερινού, του Πεπονή, της Διαμαντοπούλου, του Στεφανόπουλου, της Γιαννάκου, του Δούκα, του Μαρίνου, του Παπαγιαννάκη επικρατούσαν τότε στα κόμματά τους, η Ελλάδα θα ήταν σήμερα μια άλλη χώρα. Κι αναφέρομαι μόνο στα “πρώτα” ονόματα, καθώς πολλά στελέχη και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και της Αριστεράς είχαν προειδοποιήσει για την λάθος πορεία για να αμειφθούν από τα κόμματά τους με διαγραφές και “παρκάρισμα” στο περιθώριο. Αυτά τα λέγαμε από την πρώτη μέρα κινδυνεύοντας – όπως και έγινε – να μας κατηγορήσουν ότι προσχωρούμε στο “παλιό”. Όπου “παλιό” για τον μανιχαϊστή ψηφοφόρο ήταν όλοι όσοι κάποτε ασχολήθηκαν με την πολιτική και τους οποίους μετά μανίας ψήφιζε. Δεν υπάρχει παρθενογένεση ούτε στις ιδέες ούτε στις ενέργειες.

Επιπλέον αποφασίσαμε κοινή κάθοδο με τη Δράση του Μάνου στις εκλογές του Ιουνίου του ’12 , παρ’ ό,τι η “Δημιουργία, ξανά!” κάλπαζε, δείχνοντας στην πράξη τι σημαίνει κουλτούρα συνεργασιών και “δεν υπολογίζω το πολιτικό κόστος”.

Τώρα, το Ποτάμι, αφού με την ιδεολογική θολούρα, την κουβέλεια διάλεκτο και την ενός ανεπαρκούς ανδρός αρχή ξεράθηκε – και δυστυχώς ξέρανε και το “μοντέλο” των κινημάτων που ξεκινούν από πρωτοβουλίες πολιτών – έκανε συνέδριο για να κάνει μια νέα αρχή. Επαναλαμβάνοντας όμως την παλιά τακτική, του ψεύδεσθαι.

Την πρώτη ηλεκτρονική ψηφοφορία την έκανε η “Δημιουργία, ξανά!” το 2013. Την έστησαν εθελοντές πληροφορικάριοι που όχι απλώς δεν πληρώθηκαν αλλά πλήρωσαν για να λειτουργήσει το σύστημα, εκτός από την κατάθεση του πολύτιμου χρόνου τους. Να επισημάνω για πολλοστή φορά ότι το συνολικό ποσό που έχει λάβει η Δημιουργία από την κρατική χρηματοδότηση είναι 166.000 ευρώ, (κι όχι 750.000 όπως διέδιδαν τα παπαγαλάκια της λάσπης) όταν η συμμετοχή στις 5 εκλογικές αναμετρήσεις που πήραμε μέρος κόστισε μόνο για παράβολα, δικαστικούς επιμελητές, εκτυπώσεις και αποστολές πάνω από 200.000 ευρώ.

Έκανε, λοιπόν μετά από 3 χρόνια, και το Ποτάμι ηλεκτρονική ψηφοφορία. Μπράβο του. Μακάρι όλα τα κόμματα να υιοθετήσουν την πληροφορική στις λειτουργίες τους και να αποφασίσουν να την υιοθετήσει και το κράτος. Όμως δεν ήταν το πρώτο κόμμα που το έκανε. Αυτό είναι ψέμα. Θα μπορούσε να μην επιμείνει στην πρωτιά και απλώς να τονίσει την καινοτομία. Θα μπορούσε να πει: το πρώτο κοινοβουλευτικό κόμμα. Αυτό θα ήταν αλήθεια.

Προτίμησε το ψέμα. Και δεν βρέθηκε ούτε ένας από όσους το αποφάσισαν και το υλοποίησαν να πει “Ρε παιδιά, δεν είμαστε εμείς οι πρώτοι, να μην το γράψουμε και εκτεθούμε.” Λυπάμαι, σύντροφοι Ποταμίσιοι, δεν χρειαζόμαστε άλλους ψεύτες στην πολιτική. Ούτε άλλους ανήθικους. Κι είναι κρίμα που ένα τόσο ελπιδοφόρο στο ξεκίνημά του κίνημα ετοιμάζεται να αποχαιρετίσει την πολιτική σκηνή κάνοντας τέτοια φτηνά εφέ. Σας άξιζε κάτι καλύτερο.