Η εικόνα του πρωθυπουργού, την περασμένη Δευτέρα, στην τηλεοπτική του συνέντευξη στο Star, ήταν απογοητευτική. Ο πολιτικός που υποτίθεται ότι πέρυσι θα άλλαζε την πορεία της Ευρώπης δεν δίστασε, πότε εκνευρισμένος και πότε σε κατάσταση ηρεμίας, να ρίξει λάσπη στο Λιμενικό για το ναυάγιο στο Φαρμακονήσι, για να ανακαλέσει αργότερα, ή να επιτεθεί στη Ν.Δ. για ακροδεξιά λογική στο μεταναστευτικό προκειμένου να καλύψει τις ευθύνες του για το γεγονός ότι η Ελλάδα έγινε το πέρασμα και η χώρα εγκατάστασης χιλιάδων απελπισμένων.

Εχοντας ήδη πουλήσει τηn ψυχή του στο «διάβολο του Mνημονίου», που μέχρι τον Ιούλιο ξόρκιζε, ο κ. Τσίπρας και η παρέα του θα κάνουν ό,τι μπορούν προκειμένου να παραμείνουν στην εξουσία. Υπό μία έννοια, η επισήμανση του πρωθυπουργού ότι «έχουμε μπροστά μας ακόμη 3,5 έτηείναι δίκαιη για να καταλάβουν οι πολίτες ότι η ψήφος τους είναι σαν τη σφαίρα: όταν φεύγει, δεν επιστρέφει.

Για το λόγο αυτό στο Μαξίμου ακολουθούν όλες τις αρχές του Μακιαβέλι προκειμένου να διαχειριστούν τα αδιέξοδα που έχουν δημιουργήσει με τα λάθη τους σε οικονομία και προσφυγικό. Στις μυστικές διαβουλεύσεις με τη Μέρκελ ο κ. Τσίπρας έχει συνδέσει την αξιολόγηση του προγράμματος με το μεταναστευτικό γνωρίζοντας ότι η Γερμανίδα καγκελάριος πιέζεται στο εσωτερικό της εν όψει των εκλογών σε κρατίδια της χώρας. Η Ελλάδα αναλαμβάνει το ρόλο της χώρας εγκατάστασης των μεταναστών, γίνεται δηλαδή ο Λίβανος της Ευρώπης, όπως θα έλεγε και ο αρμόδιος υπουργός Μετανάστευσης, με αντάλλαγμα μία πιο ήπια μεταχείριση από την Κομισιόν στο ζήτημα της αξιολόγησης.
Με αυτό τον τρόπο η κυβέρνηση θα κερδίσει πολιτικό χρόνο ενώ θα χρειαστεί να λάβει μέτρα μόνο για το ασφαλιστικό, μεταθέτοντας για το τέλος του έτους τα δημοσιονομικά μέτρα για την κάλυψη των ελλειμμάτων της περιόδου 2016-2018.

Το επιτελείο του κ. Τσίπρα έχει στα χέρια του δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι το προβάδισμα της Νέας Δημοκρατίας διευρύνεται, τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ συρρικνώνονται ενώ ο κ. Μητσοτάκης υπερτερεί σε δείκτες όπως η καταλληλότητα έναντι του εν ενεργεία πρωθυπουργού.

Μπροστά σε αυτά τα δεδομένα, το Μαξίμου ελπίζει στην επικοινωνιακή διαχείριση του προσφυγικού, με αιχμή τις εκδηλώσεις αλληλεγγύης του ελληνικού λαού, και σε μία ανάκαμψη της οικονομίας, εάν τελικώς υπάρξει έστω και μικρή αύξηση της τουριστικής κίνησης. Ωστόσο, η «σαλαμοποίηση» της αξιολόγησης και η χορήγηση των υποδόσεων ανάλογα με την προώθηση των μεταρρυθμίσεων θα κρατά σε διαρκή ομηρία το οικονομικό επιτελείο, που θα πρέπει να λαμβάνει κάθε τρίμηνο μέτρα προκειμένου να συνεχίζεται η χρηματοδότηση της χώρας.
Ως αντίβαρο στα μέτρα λιτότητας, η κυβέρνηση θα συνεχίσει την άλωση του κράτους και τον έλεγχο των μέσων ενημέρωσης, ενώ επιχειρεί να επηρεάσει τις άλλες μορφές εξουσίας με περίεργες -τουλάχιστον- μεθοδεύσεις, που ήδη προκαλούν πολιτικές αντιδράσεις. 

 
Στο Μαξίμου ποντάρουν πολύ στον πόλεμο κατά της διαπλοκής, ο οποίος στην ουσία είναι η μάχη για τη δημιουργία του συστήματος ΣΥΡΙΖΑ στην αποκαλούμενη νεοδιαπλοκή. Αλλωστε, εάν διάβαζαν καλύτερα Μακιαβέλι, θα γνώριζαν ότι «ο πόλεμος αρχίζει όποτε θέλεις, αλλά δεν τελειώνει όταν το επιθυμείς». 

Facebook Comments