1. Αντιστυστημικότητα

O Donald Trump φαίνεται να επωφελείται από τη διεθνή τάση ανάδειξης της «αντισυστημικότητας» ως πολιτικό προσόν.           Τα τελευταία χρόνια, ο δυτικός κόσμος βομβαρδίζεται από υποψηφιότητες που αμφισβητούν τις δομές και τις συμπεριφορές του «παραδοσιακού» πολιτικού συστήματος, υιοθετώντας έναν ριζοσπαστικό λόγο που διχάζει την κοινωνία ανάμεσα στον λαό (απλός, καθημερινός κόσμος) και στις ελίτ (ιεραρχικά ανώτερες δομές εξουσίας). Ο Trump, μολονότι δισεκατομμυριούχος, έχει φτιάξει ένα εντελώς αντισυστημικό προφίλ, χρησιμοποιώντας επικοινωνιακά τεχνάσματα που τον διαχωρίζουν απόλυτα από κάθε «συστημικό» υποψήφιο. Ύβρεις, θράσος, επιθέσεις εναντίον πάντων και αμετροέπεια, δείχνουν μια υποψηφιότητα που απέχει μίλια από τους επαγγελματίες πολιτικούς, οι οποίοι ζυγίζουν κάθε λέξη και κάθε κίνησή τους. Κι αυτή η απόσταση από το πολιτικό σύστημα των ελίτ των ΗΠΑ, δημιουργεί ταυτίσεις με έναν λαό που νιώθει να απομακρύνεται (οικονομικά, πολιτισμικά, πολιτικά κ.ο.κ.) ολοένα και περισσότερο από την άρχουσα τάξη της χώρας του.

2. Αρνητική διαφήμιση

 Κακή και διαφήμιση είναι δύο έννοιες αντιφατικές. Ή τουλάχιστον αυτό το σύνθημα ακολουθεί ο Donald Trump καθ’όλη τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας. Με τις δηλώσεις και τις ατάκες του, έχει καταφέρει να γίνει διεθνές viral, ένα brandname που βομβαρδίζει τον αμερικανό (κι όχι μόνο) ψηφοφόρο, δημιουργώντας έναν μύθο γύρω από το όνομά του. Μπορεί πράγματι αυτή η διαφήμιση να είναι πολλές φορές «αρνητική», αλλά στην πράξη ο Trump γίνεται ο σταρ των αμερικανικών εκλογών, ενώ οι Cruz, Rubio και Kasich, είναι απλά οι «υπόλοιποι υποψήφιοι». Όπως άλλωστε λέει ένα δημοφιλές ρητό στις ΗΠΑ: “I dont care what you say about me, as long as you spell my name right.”
 
3. Τα αριθμητικά δεδομένα των προκριματικών
 
Οι προκριματικές εκλογές τελειώνουν τον Ιούνιο. Στα μέσα Μαρτίου όμως θα μπορούμε να έχουμε ασφαλή συμπεράσματα για το νικητή τους. Πιο συγκεκριμένα, στο διάστημα 12-22 Μαρτίου, παίζονται οι 502 από τις συνολικά 2.472 εκλέκτορες του Ρεπουμπλικανικού κόμματος! Πολιτείες- κλειδιά θεωρούνται η Φλόριντα (99 εκλέκτορες), το Ιλινόι (69), το Οχάιο (66) και  η Αριζόνα (58) και καθώς ο νικητής παίρνει όλους τους εκλέκτορες (δεν υπάρχει αναλογική κατανομή όπως σε άλλες πολιτείες). Μέχρι στιγμής (7/3), o Trump προηγείται με  384 έδρες, έναντι 300 του Cruz και 151 του Rubio.
 
4. Οι πολλοί υποψήφιοι του δίνουν τη νίκη
 
Η παραμονή στο παιχνίδι δύο αντιπάλων εναντίον του Trump αποτελεί έναν από τους βασικότερους λόγους που ο τελευταίος έχει τεράστιεςπιθανότητες να πάρει το χρίσμα του κόμματός του. Ο Rubio, μολονότι αρκετά πίσω, είναι ο κυβερνήτης της Florida, άρα έχει αυξημένες πιθανότητες να πάρει τους 99 εκλέκτορες της πολιτείας του παραμένοντας ζωναντός στη διεκδίκηση της προεδρίας. Από την άλλη, ο Cruz δεν έχει κανένα λόγο να παραιτηθεί με 300 εκλέκτορες, παρά το ότι οι δεξαμενές ψήφου του είναι συγκεκριμένες (ευαγγελικοί, Τέξας, παραδοσιακοί συντηρητικοί ψηφοφόροι) κι εντοπίζοντας κυρίως στην αρχή των προκριματικών. Συνεπώς, όσο το υπόλοιπο ρεπουμπλικανικό κόμμα δεν οχυρώνεται πίσω από έναν συστημικό υποψήφιο αλλά διασπά τις δυνάμεις του, ο Trump βγαίνει νικητής των προκριματικών με τα υπάρχοντα ποσοστά υποστήριξης σε αυτόν. Αν τελικά μείνει ένας, τα πράγματα αλλάζουν καθώς ο «πορτοκαλί υποψήφιος» θα τα βάλει στην κυριολεξία με όλο το ρεπουμπλικανικό κόμμα.
 
5. Τι συμβολίζει η υποψηφιότητα Trump;
 
Για να απαντήσει κανείς σε αυτό το ερώτημα πρέπει καταρχάς να απορρίψει καφενειακές αναλύσεις («οι Αμερικάνοι είναι φασίστες» κ.ο.κ.) και να αναλύσει τις κοινωνικές διεργασίες που οδηγούν στην πρωτιά του. Την τελευταία δεκαετία, ο «μέσος Αμερικανός» (η «white working class» όπως λέγεται), βλέπει το εισόδημά του να παραμένει στάσιμο, τον πλούτο να συσσωρεύεται σε ολοένα και λιγότερους ανθρώπους, και την άρχουσα τάξη (upper class) να απομακρύνεται από αυτόν, την ίδια στιγμή που παίρνει τις αποφάσεις στο όνομά του. Η αμερικανική ελίτ, όπως αυτή αποτυπώνεται στον πολιτικό, μηντιακό, χρηματοπιστωτικό κι όχι μόνο τομέα, αυτονομείται από την αμερικανική κοινωνία διαμορφώνοντας έναν ξεχωριστό τρόπο ζωής, μακριά από τις παραδοσιακές αμερικανικές αρχές κι αξίες. Την ίδια στιγμή, ένας δισεκατομμυριούχος, άρα ένα άτομο που αποπνέει ισχύ, υπόσχεται ότι θα τα βάλει με τις ελίτ και τα λόμπι που κυβερνούν τις ΗΠΑ, έχοντας μάλιστα ως πειστήριο τις δημόσιες επιθέσεις τους εναντίον του. Κι εδώ έγκειται η επιτυχία του Trump:. η αίσθηση του «τα βάζω με όλους γιατί μπορώ» κάνει τον Αμερικανό να παίρνει εκδίκηση απέναντι σε αυτούς που νιώθει ότι ελέγχουν τη ζωή του, συσσωρεύοντας ολοένα περισσότερη δύναμη. Και στο σενάριο που θέλει τον Trump νικητή των προκριματικών, απέναντί του θα βρίσκεται η Hillary Clinton, μια υποψήφια βγαλμένη από τα σπλάχνα της πολιτικής ελίτ, άρα η ιδανικότερη αντίπαλος που θα φανταζόταν κάποιος με το δικό του πολιτικό φορτίο.
 

Facebook Comments