4 χρόνια τώρα οι σημερινοί κυβερνώντες εκμεταλλευόμενοι την εγκράτεια και τα κομ ιλ φο όρια του παραδοσιακού κομματικού fair play των αστικών κομμάτων εξαπέλυσαν εναντίον τους μια ανηλεή προπαγάνδα κατακλυσμιαίου τύπου, ένα μπλιτζγκριγκ που στόχευσε επιτυχώς την ιδεολογική, πολιτική και ηθική τους υπόσταση.

Δημιούργησαν ένα ολοκληρωμένο από κάθε άποψη πολιτικό αφήγημα με βάση το οποίο πέτυχαν να ξαναγράψουν στα δικά τους μέτρα ολόκληρη περίπου την μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας ταυτίζοντάς την με το απόλυτο κακό και πλασάροντας τους εαυτούς τους ως το νέο που ερχόταν να ανατρέψει το σάπιο παλιό.

Ταύτισαν τα φιλοευρωπαϊκα κόμματα-τη βοηθεία και των χρήσιμων ηλίθιων ΜΜΕ που τώρα δέχονται τις δαγκωματιές του χεριού που φιλούσαν- με “αυτούς που μας φτάσαν εδώ”, με “το παλιό πολιτικό σύστημα”, τη “διαπλοκή”, τους προσκυνημένους” κλπ. Βίδωσαν κυριολεκτικά μεσα στη συλλογική συνείδηση μεθοδευμένα κι επίμονα όλα τα ψευδοσυκοφαντικά πολιτικά στερεότυπα που επιθυμούσαν προκειμένου να ανέλθουν στην εξουσία.

Λυπούμαι, αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το να τους πληρώσουμε με το ίδιο νόμισμα. Από αυτούς τους τύπους θα απαλλαγούμε μόνο εάν εξαπολύσουμε εναντίον τους ένα ανελέητο προπαγανδιστικό πογκρόμ που θα βιδώσει εκ νέου στη συλλογική συνείδηση την αλήθεια: ότι πρόκειται για μια διεφθαρμένη ως το κόκκαλο σπείρα πολιτικών απατεώνων που καταστρέφει τη χώρα και φτωχοποιεί μαζικά τους πολίτες για να εγκαθιδρύσει δικτατορικό καθεστώς τύπου Χότζα.

Δεν αρκεί η επιμέρους αντιπολίτευση και οι ασκήσεις “υπευθυνότητας” ούτε ασφαλώς χωρεί η επίδειξη “συναίνεσης σε κρίσιμα εθνικά θέματα για το καλό της χώρας”. Εν προκειμένω δεν έχουμε να κάνουμε με ένα σύνηθες παιχνίδι κομματικού ανταγωνισμού, όπως το γνωρίσαμε στις μέρες των παχέων αγελάδων. Έχουμε να κάνουμε με ζητήματα που άπτονται της επιβίωσης και της υπαρξιακής υπόστασης της χώρας.

Δεν αρκεί καν να χάσουν απλώς τις εκλογές και να εκπαραθυρωθούν από την εξουσία. Ακόμα κι αν περάσουν στα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όσο παραμένουν πόλος εξουσίας θα συνιστούν μια μόνιμη απειλή για τη χώρα. Το βασικό ζητούμενο είναι να επιστρέψουν στα προ κρίσης ποσοστά τους, να βγουν από το κυβερνητικό παιχνίδι και να αντικατασταθούν από μια υγιή δύναμη του ευρύτερου κεντροαριστερού, σοσιαλδημοκρατικού χώρου.

Μόνο τότε η χώρα θα ηρεμήσει και θα επιστρέψει στην ομαλότητα. Γνωρίζω ότι σε αρκετούς ακούγονται σκληρά αυτά που λέω, αλλά οι διάβολοι δεν αντιμετωπίζονται με αγγέλους ούτε με ανησυχίες του τύπου “μη γίνουμε σαν κι αυτούς” που ακόμα και τώρα μας ταλαιπωρούν στο περιώνυμο “ευρωπαϊκό μέτωπο”.

Έκτακτες είναι οι συνθήκες που βιώνουμε, έκτακτα θα είναι και τα μέτρα αντιμετώπισής τους. Κι έχουμε μαζί τους μια θεμελιώδη διαφορά: εμείς δεν χρειάζεται να καταφύγουμε στο ψέμα για να τους αντιμετωπίσουμε. Αρκεί η φρικτή αλήθεια που μας αναγκάζουν να ζούμε καθημερινά.

Facebook Comments