Από τη εποχή του Σλοβακικού Κράτους της περιόδου 1939 έως 1945 με Πρόεδρο τον καθολικό ιερέα Γιόζεφ Τίσο, το καθεστώς του οποίου έστειλε στα ναζιστικά στρατόπεδα θανάτου 70 χιλιάδες εβραίους της Σλοβακίας, έχει να δει το Κοινοβούλιο της χώρας αυτής να κάθονται στα έδρανά του Μελανοχίτωνες. Και αυτή τη φορά το φταίξιμο δε μπορούμε να το ρίξουμε στο Τρίτο Ράιχ, αλλά στα ίδια τα πολιτικά κόμματα της χώρας.

Το φαινόμενο Kotleba μπορεί να θεωρηθεί ως συνέπεια της χρεοκοπίας του πολιτικού συστήματος της χώρας, το οποίο για περισσότερο από ένα τέταρτο του αιώνα, θεωρούσε την σλοβακική κοινωνία ως θήραμά του. Κανένα πολιτικό κόμμα στην Σλοβακία, μετά την κατάρρευση του σοσιαλισμού το 1989, δεν ήταν σε θέση να προσφέρει ένα πρόγραμμα που δεν θα εξυπηρετούσε αποκλειστικά και μόνο την κοινωνική ελίτ, αλλά και τον απλό κόσμο.

Πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι κάθε δικτατορία βρίσκει στηρίγματα στην κακή οικονομική κατάσταση της κοινωνίας.

Η πραγματικότητα στην Σλοβακία για τον απλούς πολίτες, και πίσω από τις φανταχτερές βιτρίνες της πρωτεύουσας Μπρατισλάβα, είναι τελείως διαφορετική από αυτά που παρουσιάζουν οι επίσημοι οικονομικοί δείκτες.

Η επιτυχία λοιπόν του Kotleba είναι ταυτόχρονα και ήττα των παραδοσιακών πολιτικών κομμάτων, ήττα η οποία μοιραία επήλθε λόγω της ανικανότητάς τους να παρέχουν στην κοινωνία ευημερία, ειρήνη και την αίσθηση ότι ζούν σε μία χώρα η οποία έχει προοπτική.

Η τελευταία προεκλογική εκστρατεία όλων σχεδόν των πολιτικών κομμάτων ήταν γεμάτη από ξενοφοβική ρητορική, ύβρεις, κινδυνολογία, λάσπη, και φθηνό θέαμα.

Ο Kotleba, δεν θα μπορούσε να βρεί καλύτερους αρωγούς, από τους ίδιους τους ηγέτες των πολιτικών κομμάτων της χώρας, με πρώτο τον σλοβάκο ΠΘ Fico, ο οποίος χρησιμοποίησε πάρα πολύ σκληρή, από πολλούς πολιτικούς αναλυτές χαρακτηρίστηκε ακόμα και παρανοϊκή, αντιπροσφυγική ρητορική.

Για περισσότερο από 6 μήνες ο Fico, αρνήθηκε να ακούσει τις προειδοποιητικές φωνές των ελάχιστων πραγματικά αριστερών στο κόμμα του, οι οποίοι τον διαβεβαίωναν ότι αυτή του η τακτική είναι η καλύτερη συνταγή για να χάσει ψήφους στις εκλογές, τους οποίους θα καρπωθούν οι εξτρεμιστές.

Είναι σίγουρο, ότι σε έναν σοσιαλδημοκράτη ηγέτη σαν τον σημερινό Fico, ένας Ulof Palme θα αρνιόταν ακόμα και την χειραψία, σε αντίθεση με τον Jörg Haider ο οποίος θα μπορούσε ακόμα και να τον ασπαστεί δημόσια.

Και αν το εκλογικό αποτέλεσμα του κόμματος SMER του ΠΘ Fico μετά την απώλεια 17 ποσοστιαίων μονάδων θεωρείται τραγωδία για την αριστερά της Σλοβακίας, αντίστοιχα για την σλοβακική δεξιά δύναται να ληφθεί ως τραγωδία η εκτόξευση του νεοφιλελεύθερου κόμματος του Richard Sulik στην θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που de facto τον φέρνει στην θέση του ηγέτη της δεξιάς στην χώρα, ακόμα και εν δυνάμει νέο πρωθυπουργό.

Ο ξενοφοβικός Sulik στην πραγματικότητα με την ευρωπαϊκή δεξιά και την κουλτούρα της, δεν έχει και πολλά κοινά, όπως άλλωστε αντίστοιχα και ο ΠΘ Fico δεν έχει και μεγάλη σχέση με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία.

Το κόμμα του Sulik αν και παρουσιάζεται ως νεοφιλευλεύθερο, ακτιβιστικό και υπέρμαχο των δικαιωμάτων ομοφυλόφυλων και της της πλήρους απελευθέρωσης της αγοράς, παράλληλα είναι ξενοφοβικό, ευρωσκεπτικιστικό και στην ουσία θα πρέπει να θεωρηθεί η σλοβακική έκδοση του γερμανικού ξενοφοβικού κόμματος AfD «Εναλλακτική για τη Γερμανία».

Στο ίδιο κλίμα κινούνται και τα υπόλοιπα κόμματα του νέου κοινοβουλίου.

Δυστυχώς λοιπόν, αυτό που στη Δυτική Ευρώπη θεωρείται ξενοφοβικός εξτρεμισμός, στη Σλοβακία και στα υπόλοιπα μετακομμουνιστικά κράτη της Κεντρικής Ευρώπης, της νέας Μεσευρώπης κατέληξε να θεωρείται πολιτική νόρμα, με την κάλυψη τόσο της εθνικής όσο και πολιτικής συναίνεσης.

Ο κάθε μουσουλμάνος ανεξαιρέτως, θεωρείται τρομοκράτης, το δε Ισλάμ μια εγκληματική ιδεολογία, και όποιος παρέχει χέρι βοήθειας στους πρόσφυγες διαπράττει έγκλημα.

Μέσα σε αυτή την ξενοφοβική υστερία, εξαίρεση αποτελεί η μοναχική φωνή του Προέδρου της Δημοκρατίας Andrej Kiska που με ένα μικρό κύκλο πολιτικών και προσωπικοτήτων, γενναία καλεί τους πολιτικούς της χώρας του και τον λαό του σε μία διαφορετική συμπεριφορά, απευθύνοντας εκκλήσεις για αλληλεγγύη, ανθρωπισμό και φιλοευρωπαϊσμό.

Σε όλο αυτό το παράξενο κλίμα, που διαμορφώθηκε με τις εκλογές της 5ης Μαρτίου, ξεκινά από σήμερα ο κύκλος των διερευνητικών εντολών για την δημιουργία κυβερνητικού συνασπισμού σε ένα ρευστό και αβέβαιο πολιτικό τοπίο. 

Το στοίχημα για την Σλοβακία όσο για την υπόλοιπη Ευρώπη και το μέλλον της καθώς η προσφυγική κρίση εξελίσσεται σιγά σιγά σε υπαρξιακή, θα είναι η ανάληψη της Προεδρίας του Συμβουλίου της ΕΕ το β´εξάμηνο του 2016 από την παραδουνάβια χώρα της Κεντρικής Ευρώπης.

Facebook Comments