Το προσφυγικό έχει επισκιάσει κάθε διεργασία τελευταία στο θέμα της Συρίας και του κατεχομένου από το ΙΚ, Ιράκ. Και όμως, θα πρέπει να στρέψουμε το βλέμμα μας σε αυτή την περιοχή επίσης, καθόσον η ανάκαμψή της θα είναι και η λύση στα υπόλοιπα προβλήματα που συνδέονται με αυτήν. Πάνω σε αυτό το πλαίσιο, θα πρέπει να δούμε τι προτάσεις θα μπορούσε να κάνει η Ελλάδα στην διεθνή κοινότητα και ιδιαίτερα στα πλαίσια της ΕΕ ώστε να μην «μπαλώνουμε» μόνον πάνω σε προβλήματα αλλά να δίνουμε λύσεις χτίζοντας προοπτικές. Οι προοπτικές θα έρθουν νομοτελειακά, όμως πρέπει κάποιος να κάνει προτάσεις και να σπρώξει την ηγεσία της χώρας να τις θέσει στα διεθνή φόρα στα οποία μετέχει.

Καταρχάς για όλους μας είναι σαφές πλέον, ότι η νέα Συρία δεν θα είναι ίδια με την παλιά. Θα υπάρχει αυτονομία των Κούρδων πιθανόν και σύνδεσή τους με αυτούς του Ιράκ που ήδη είναι από καιρό αυτόνομοι. Άρα θα πρέπει να εστιάσουμε σε ένα πακέτο ανάκαμψης της Συρίας που θα απομείνει ως νέα χώρα, με στόχο τη δημιουργία μιάς δυνατής και επιτυχούς οντότητας, που θα αποτελεί μαγνήτη για τους Σύρους για να επιστρέψουν αλλά και άλλους ξένους που ενδεχομένως θα μπορούσαν να ζήσουν εκεί.

Ένα πακέτο επενδυτικού κεφαλαίου της τάξεως των 20 δις ευρώ ανά έτος για 5 χρόνια (δηλαδή συνολικά €100 δις) θα μπορούσε να κάνει αυτή την περιοχή ένα μέρος σημαντικής οικονομικής δραστηριότητας, τουρισμού και ομαλότητας. Θα ήταν δε, πολύ πιό χαμηλό σε κόστος από την όποια επιβάρυνση υπομένουμε αυτή τη στιγμή ως Ευρώπη από πρόσφυγες και από το γενικότερο κόστος της συμμετοχής χωρών της ΕΕ, στον πόλεμο κατά του ΙSIS.

H Ελλάδα, ως έχουσα πρωτογενές ενδιαφέρον στην ευρύτερη ανατολική περιοχή της Μεσογείου, συνδυαστικά με την Τουρκία και της χώρες της Βαλκανικής, θα μπορούσε να θέσει αυτή την πρόταση και να οργανώσει την κίνηση ως μιά αποφασιστική πρωτοβουλία. Φυσικά η αδύναμη φωνή της Ελλάδας σήμερα, στα διεθνή φόρα, δεν θα μπορούσε να της προσφέρει την απαραίτητη δυναμική αν ενεργήσει μόνη της. Θα πρέπει να έχει συμμάχους. Και οι σύμμαχοι στην άποψη αυτοί θα βρεθούν ειδικά αυτή την περίοδο που για όλους το προσφυγικό είναι ένα πολύ οδυνηρό ζήτημα ζωής και αξιοπρέπειας.

Συνδυαστικά με το πολιτικό ζήτημα και την οριοθέτηση συνόρων, θα μπορούσε να γίνει μιά συνολική πρόταση για την χωροθετική, αρχιτεκτονική και αναπτυξιακή οργάνωση της Συρίας και ειδικά των περιοχών κοντά στη Μεσόγειο, όπως και της Δαμασκού, ώστε να δημιουργηθεί πάνω στα συντρίμμια μιά περιοχή όπως είναι το Dubai ή το Ισραήλ και να αποτελέσει πόλο έλξης για όλη την Μεσόγειο και την Ευρώπη. Αυτή η εργασία, θα μπορούσε, μαζί με Σύρους ειδικούς, να ξεκινήσει άμεσα, με πρωτοβουλία και χρηματοδότηση της ΕΕ, καθόσον ο προϋπολογισμός της είναι πολύ χαμηλός, όχι περισσότερο από 20 εκατομμύρια ευρώ. Ενδεικτικά αναφέρω τι θα μπορούσε να περιλάβει η ανασυγκρότηση της νέας Συρίας, που θα προκύψει μετά την ειρήνευση:

α. Ένα πλήρες οργανόγραμμα της ανακατασκευής των υποδομών, όπως δρόμοι και αυτοκινητόδρομοι, ειδικά στην περιοχή της Μεσογείου.

β. Πλήρη μελέτη για την ανακατασκευή του αστικού ιστού με παράλληλη καταστροφή των διαλυμμένων περιοχών και κτισμάτων, και δημιουργία νέου αστικού ιστού, με συγκεκριμένο σχεδιασμό, στις περιοχές της θάλασσας και σε ένα βάθος 50 χιλιομέτρων εσωτερικά.

γ. Δημιουργία θεματικών δραστηριοτήτων, δηλαδή ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις με γκόλφ και αξιοποίηση του ιστού της θαλάσσιας περιοχής (που είναι πολύ όμορφος) με υψηλού επιπέδου δραστηριότητες.

δ. Ανακατασκευή των παραδοσιακών περιοχών στις πόλεις – όπως η κατεστραμμένη περιοχή του Χαλεπίου και ανάδειξή τους.

ε. Έμφαση στην πρόταση της Τουρκίας για κατασκευή μιάς νέας πόλης στό ΒΔ τμήμα της χώρας, με όμορφο και πολύ ελκυστικό σχεδιασμό. Αυτή θα μπορούσε να είναι η νέα πρωτεύουσα της χώρας.

στ. Μαζί με τα παραπάνω, θα πρέπει να σχεδιαστεί ο τρόπος με τον οποίον ή νέα Συρία θα μπορούσε να γίνει υπερελκυστική για επενδύσεις, μαζί με την αξιοποίηση του φυσικού περιβάλλοντος. Η χώρα θα μπορούσε να το επιτύχει αυτό, αν στηριχθεί η ανάπτυξή της στα εξής δεδομένα:

1. Να γίνει διακομιστικός δρόμος για το φυσικό αέριο του Ισραήλ, Ιράν και Ιράκ, Κατάρ προς Τουρκία, Ελλάδα και Ευρώπη, στο οποίο θα μπορούσε να συνδεθεί και αυτό της Κύπρου.

2. Να γίνει ένα κέντρο διεθνούς offshore επιχειρηματικότητας, όπως αυτό που ήταν η Κύπρος πριν την ένταξή της στην ΕΕ, με φόρο εταιρειών πολύ χαμηλό, περί το 5% και δημιουργία σημαίας ευκαιρίας για πλοία.

3. Να γίνει κέντρο ιαματικού τουρισμού.

Στην πράξη θα πρέπει να επιδιώξουμε να δημιουργήσουμε το Ντουμπάϊ της Μεσογείου με έναν αναλυτικό σχεδιασμό και διαχείριση κεφαλαίων κάτω από ευρωπαϊκή ή/και διεθνή επίβλεψη. Φυσικά, αυτό πάει χέρι-χέρι και με την πολιτική αναδιοργάνωση του νέου κράτους ή κρατών, όπου η Ελλάδα και οι όμορες χώρες θα έχουν σχετικά περιορισμένη άποψη και ρόλο.

Αν δοθεί το μήνυμα ότι η Συρία ή τουλάχιστον μιά περιοχή βάθους 50 χιλιομέτρων και μήκους όσο είναι η παραθαλάσσια περιοχή, περνά σε μιά νέα εποχή, τότε οι άνθρωποι που έφυγαν θα είναι οι πρώτοι που θα τρέξουν στην χώρα, ενώ οι Ευρωπαϊκές εταιρείες και αυτές της Τουρκίας θα έχουν συμμετοχή σε όλο αυτό το έργο.

Θεωρώ ότι η Ελλάδα μπορεί και θα πρέπει να είναι η χώρα που θα προτείνει αυτό το νέο πλάνο ανάπτυξης της χώρας αυτής. Τα χρήματα τα οποία θα δεσμευτούν και θα δοθούν στην Συρία ως δωρεά, θα είναι πολύ λιγότερα από όλα τα αποτελέσματα του πολέμου που ζούμε. Φυσικά, το όλο πλάνο πρέπει να γίνει με τεράστια τεχνική οργάνωση και έλεγχο ώστε να είναι επιτυχές και να μην «φαγωθούν» τα χρήματα.

Facebook Comments