Τα μεταξωτά Συμβουλίκια θέλουν επιδεξιότητα

Στις πανεπιστημιακές σπουδές Διοίκησης υπάρχουν μαθήματα που περιγράφουν τη μεθοδολογία λήψης δύσκολων αποφάσεων.

Στα μαθήματα αυτά διδάσκεται κάνεις τεχνικές δενδροειδούς ανάλυσης ενός προβλήματος, ανάθεση βαρύτητας, πιθανοτήτων πραγματοποίησης και υπολογισμό οικονομικής επίπτωσης στους κόμβους κάθε κλάδου όπου υπάρχουν διακριτές επιλογές. 

Η τεχνική αυτή χρησιμοποιείται ευρέως και στην προετοιμασία διαπραγματεύσεων όπου αναπτύσσεται μια μέθοδος  IF-THEN-ELSE και ακολουθείται κατόπιν ανάλογα με την τροπή των συζητήσεων.  Εξυπακούεται ότι όσο ορθότερη ανάγνωση του θέματος γίνει με διεξοδική ανάλυση και ρεαλιστική ανάθεση πιθανοτήτων και επιπτώσεων τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες υπάρχουν η τελική έκβαση να είναι θετική.

Ότι ισχύει σε εταιρικό η κοινοπρακτικό επίπεδο από πλευράς μεθοδολογίας ισχύει και σε διακρατικό. Οι ίδιες τεχνικές προετοιμασία ισχύουν είτε μιλάμε για εταιρικά, είτε για κυβερνητικά κλιμάκια.   

Φυσικά όσο πιο στέρεη επιστημονική τεκμηρίωση έχει η ανάλυση και οι συνακόλουθες υποθέσεις τόσο μεγαλύτερη αξία έχει η προσέγγιση αυτή.  Για να υποστηριχτεί λοιπόν σωστά, χρειάζεται η συνδρομή ειδικών συμβούλων – κανονικών, όχι ιμιτασιόν – με γνώσεις μεθοδολογίας ανάλυσης και προετοιμασίας δύσκολων αποφάσεων καθώς και ένα επιτελείο για την εύρεση των δεδομένων που θα ενταχθούν στην ανάλυση.

Η αποθέωση της μεθοδικής προετοιμασίας μιας τέτοιας διαπραγμάτευσης σε διακρατικό επίπεδο αντικατοπτρίζεται στα οφέλη που αποκόμισε το Ηνωμένο Βασίλειο στην τελευταία σύνοδο κορυφής της ΕΕ με θέμα το πιθανό Brexit.

Πραγματικά θα ήθελα να δω το διαπραγματευτικό δένδρο με τις υποθέσεις, την βαρύτητα κάθε απόφασης, τις πιθανότητες έκβασης, το κόστος και το όφελος κάθε πιθανής επιλογής που προετοίμασε η ελληνική κυβέρνηση για όλες τις δύσκολες διαπραγματεύσεις όπως μεταναστευτικό, Brexit, εξωτερική πολιτική της ΕΕ, δανειοδότηση κλπ.

Πρόκειται για ολοκληρωμένη τεχνική και όχι για μια «περίπου» προσέγγιση.

Φοβάμαι πως στην εικόνα των ελληνικών επιτελείων, και των ιμιτασιόν για χατιρικό μισθό «συμβούλων» που τα «υποστηρίζουν», αντικατοπτρίζεται η έκβαση όλων των διαπραγματεύσεων που αφορούν τη χώρα μας και συμβαίνουν πρακτικά ερήμην μας.

Το τι ακριβώς κάνει κάθε σύμβουλος που προσλαμβάνεται δεν είναι αποκλειστικά δουλειά των υπουργείων που τους απασχολούν, αλλά όλων των Ελλήνων πολιτών οι οποίοι μισθοδοτούν αυτούς τους συμβούλους και έχουν απαιτήσεις από την απόδοσή τους.  Όπως άλλωστε το κράτος έχει υποχρέωση να λογοδοτεί και για το τελευταίο ευρώ που ξοδεύει από τα χρήματα των φορολογούμενων.

Το πρόβλημα φυσικά δεν αφορά μόνο την τελευταία κυβέρνηση αλλά και τις προηγούμενες στον βαθμό που αυτές εκτίθεντο με τις επιλογές τους. 

Κάποιοι όμως εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι είναι δυνατόν η χώρα μας να εκμεταλλευτεί το κατάλληλο ανθρώπινο δυναμικό της και να αποτελέσει σημαντικό παίκτη στα ευρωπαϊκά δρώμενα.  Έχουμε χιούμορ θα πείτε.  Ε, μόνο έτσι μπορείς να συνεχίσεις να προσπαθείς!