Πάει καιρός που η κατάσταση εκτροχιάστηκε μα πλέον η συσσώρευση των προβλημάτων μας έχει φέρει σε τέλμα. Αντί για πολιτική παράγουμε αμετροέπεια και ανυψώνουμε το περιθώριο σε θεσμικές θέσεις.
 
Η Ελλάδα με τη σύμφωνη γνώμη των ψηφοφόρων της παραδόθηκε στο μεγαλύτερο δημαγωγό της μεταπολίτευσης. Στον άνθρωπο που έκανε τέχνη το ανεφάρμοστο παραμύθι και ξεδιάντροπα το παρουσίαζε με χαμόγελο υποτιμώντας τη νοημοσύνη του απλού και οικονομικά πιεσμένου κόσμου. Όταν μέσα σε περιόδους κρίσεων παρουσιάζονται αυτόφωτοι μεσσίες, τότε κάτι δεν πάει καλά.
 
Κάθε μέρα σε κάθε τομέα σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας οι δημαγωγοί των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εκτίθενται ανεπανόρθωτα. Κι όμως το θράσος είναι τέτοιο που συνεχίζουν με αμείωτο ρυθμό να αγνοούν την πραγματικότητα προσπαθώντας να επιβάλουν τη δική τους. Πόσους ακόμη άραγε πείθουν;  
 
Αν σε κάποιους δεν έφταναν όλα αυτά τα ψέμματα, η πρόσφατη απογύμνωση του υποτιθέμενου «μαχητή» κατά της διαπλοκής με τα πολλά κρυφά ραντεβού, ήρθε σαν σεισμός να ταρακουνήσει το φαύλο συγκυριακό οικοδόμημα που πρόχειρα έχτισαν οι έμποροι ελπίδας του ΣΥΡΙΖΑ με το που είδαν το φως της εξουσίας να τους χτυπά. Το μεγαλύτερο πρόβλημα τους όμως είναι ότι μέσα στην αλαζονεία τους μπέρδεψαν τη σκιά τους με το πραγματικό τους ύψος και αυτό θα το πληρώσουν νωρίτερα από ότι υπολογίζουν.
 
Αντί να λύνουν τα προβλήματα των πολιτών σφυρίζουν αδιάφορα ρίχνοντας τις ευθύνες πάντα στους άλλους. Αυτή είναι η τακτική τους μα αρχίζει να γίνεται κουραστική. Φταίνε οι ξένοι, φταίει η διαπλοκή, φταίνε τα κανάλια γενικώς και αορίστως, φταίνε οι προηγούμενοι. Κυβερνούν ένα χρόνο και δυο μήνες και ακόμη για ότι συμβαίνει φταίνε οι προηγούμενοι. Δηλαδή αυτοί πότε θα αρχίσουν να φταίνε για κάτι; Στα πόσα χρόνια; Ζούμε πολιτική κωμωδία πληρωμένη από την τσέπη μας δίχως προοπτική αλλαγής προς το καλύτερο. Ας ελπίσουμε ότι το τέλος της κωμωδίας θα είναι διδακτικό για τον πληθυσμό ώστε να μην επαναληφθεί στο μέλλον τουλάχιστον σε τέτοιο βαθμό.
 
Η βασική αιτία όλων είναι ότι έχουμε εθιστεί στο ψέμα ως λαός. Αν κάποιος τολμήσει να πει έστω μια αλήθεια τότε ξάφνου γίνεται κακός, προδότης, ανάλγητος η ότι άλλο. Στη υπόγεια ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς έφτασε ο όρος φιλελευθερισμός (ο φίλος της ελευθερίας) να χρησιμοποιείται ως βρισιά η υποτίμηση. Οικοδομήθηκε στη χώρα σοβιετικός αόρατος ιδεολογικός ιστός που όριζε το ηθικό και το σωστό. Έπνιγαν στο ψέμα τον κόσμο δηλητηριάζοντας τους πάντες με ανεφάρμοστες αερολογίες. Επέβαλαν ετσιθελικά μια νοοτροπία που μας άφησε δεκαετίες πίσω από την Ευρώπη. Μάθαμε να θεωρούμε το φαύλο ως σωστό και το λογικό ως άτιμο και ανήθικο. Τους καθοδηγητές αυτού του τέρατος κάναμε κυβέρνηση. Αυτό καταλάβαμε ως λαός έξι χρόνια κρίσης. Ας ελπίσουμε τουλάχιστον ότι θα δούμε επιτέλους την πραγματικότητα μήπως και ορθοποδήσουμε κάποια στιγμή.
 
Άραγε ντρέπεται έστω λίγο κάποιος από αυτούς για όλα όσα έπραξαν; Για όσα ανόητα υποστήριζαν τόσα χρόνια (ως αντιπολίτευση) κοροϊδεύοντας τον απλό κόσμο; Αυτά τα λύματα του πολιτικού υπονόμου που χαρακτήριζαν «προδότες», «γερμανοτσολιάδες», «τσολάκογλου», όσους έλεγαν την αλήθεια η όσους αποφάσισαν έστω αργά να την παραδεχθούν, κάνουν τώρα ότι δεν καταλαβαίνουν. Αυτοί που έστηναν κρεμάλες στο Σύνταγμα προσποιούνται ότι δεν έκαναν τίποτα μεμπτό τα προηγούμενα χρόνια. Καλλιέργησαν τη λεγόμενη «καλή βία» των προπηλακισμών (το ζήσαμε και αυτό) μοιράζοντας παράλληλα τις απίθανες υποσχέσεις τους. Αυτά δε θα τα ξεχάσουμε.
 
Πάμε στο προσφυγικό. Οι δημιουργοί του όρου Μερκελιστές αφού έκαναν πολιτική καριέρα με αυτό το φαιδρό μύθευμα, τώρα γλύφουν εκεί που έφτυναν παρακαλώντας (για άλλη μια φορά) την Ευρώπη και προσωπικά την καγκελάριο Μέρκελ να βοηθήσουν πάλι. Να βοηθήσουν γιατί η ανικανότητα τους και η ιδεοληψία περί ανοιχτών συνόρων για όλους άνευ όρων έκανε τη χώρα πόλο έλξης όλων των δυστυχισμένων ανθρώπων. Περισσότεροι από δώδεκα χιλιάδες άνθρωποι δυστυχούν ακόμη περισσότερο επιβιώνοντας στις λάσπες στην Ειδομένη. Οι υποτιθέμενοι «πιο ευαίσθητοι» από τους υπόλοιπους (έτσι εμφανίζονταν πάντα) δέχονται (πλέον αδιαμαρτύρητα) να ζουν παιδιά στις λάσπες και στα νερά στο έλεος του καιρού. Αυτό αποδεικνύει ότι η ιδεοληψία δεν συνοδεύεται από ανάληψη ευθύνης η έστω στοιχειώδους επίλυσης των προβλημάτων που δημιουργεί. Ευτυχώς που υπάρχουν οι εθελοντές και κάποιες ΜΚΟ και φροντίζουν όπως μπορούν αυτούς τους ανθρώπους.
 
Όλοι επιθυμούμε να βρεθεί λύση στο πρόβλημα. Αυτό είναι δεδομένο. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι για να σε ακούν και να σε σέβονται πρέπει να είσαι φερέγγυος. Στην δική μας περίπτωση υπάρχει έλλειμμα εμπιστοσύνης προς τον Έλληνα πρωθυπουργό από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο άνθρωπος που αιφνιδίασε το καλοκαίρι του 2015 αυτούς που παρακαλούσε πίσω από τις κλειστές πόρτες για βοήθεια δε μπορεί να θεωρείται αξιόπιστος. Το κατάφερε με τις πράξεις του και τώρα τρέχει να το μαζέψει.
 
Τι συνέβη άραγε στους Έλληνες και σταμάτησαν να βλέπουν την πραγματικότητα; Τι συνέβη στους νέους ανθρώπους και  επιβραβεύουν καιροσκόπους δημαγωγούς οι οποίοι καταστρέφουν το μέλλον τους; Όσο αρνούμαστε την αλήθεια τόσο μακραίνει ο δρόμος προς την πολυπόθητη έξοδο από τη δίνη τη κρίσης που κατατρώει τον κοινωνικό ιστό και κρατάει δέσμια την οικονομία.
 
Πρέπει να αντιληφθούμε ότι αυτό που ζούμε τώρα θα περιγράφεται σε τριάντα χρόνια ως η μεγαλύτερη πολιτική απάτη της μεταπολίτευσης. Ας δεχθούμε ως λαός ότι η πραγματικότητα δεν αλλάζει αλλά αντιμετωπίζεται με αποφασιστικότητα, αλήθεια  και θάρρος.
 

 

 

Facebook Comments