Θλίβομαι όταν βλέπω τις χιλιάδες των προσφύγων να συνωστίζονται στις λάσπες της Ειδομένης, αφού πέρασαν τεράστιες δοκιμασίες για να φτάσουν μέχρι εδώ. Και από την άλλη θλίβομαι για την Ελλάδα που τα έχει χαμένα και για την Ευρώπη που νομίζει ότι «με τον παρά της» θα λύσει ένα ανθρωπιστικό πρόβλημα τεράστιων διαστάσεων.

Κανείς δεν αντιλαμβάνεται ότι και το προσφυγικό είναι ένα πρόβλημα ιδεολογικό. Όχι στην αιτία του αλλά στη λύση του.

Οι αριστεροί το προσεγγίζουν σαν πρόβλημα κοινωνικό, βρίσκουν κι άλλους φτωχούς, ασχέτως προέλευσης να τους εντάξουν στα σχέδια φτωχοποίησης και ισοπέδωσης που οι μαρξιστικές πρακτικές υπαγορεύουν και να εγείρουν τα ευαίσθητα αντανακλαστικά μιας κοινωνίας που πεινά, ενώ κάποιοι άλλοι πεινάνε περισσότερο…

Οι δεξιοί, προς το παρόν το προσεγγίζουν διαχειριστικά, αν όχι εθνικιστικά. Έξω από την Ελλάδα, οι ακραίοι. Όχι στην Ειδομένη αλλά κάπου αλλού, με καλύτερες συνθήκες, συντεταγμένοι με την Ευρώπη των κλειστών συνόρων και των διαπραγματεύσεων με την Τουρκία σε οικονομικό επίπεδο, οι άλλοι.

Κανείς δεν συμμερίζεται τι θέλει να πάρει και τι μπορεί να δώσει ο πρόσφυγας. Η φιλελεύθερη λογική ακριβώς από εκεί ξεκινά. Από την αντίληψη της ελευθερίας ως ύψιστο αγαθό αλλά και κινητήρια δύναμη ανάπτυξης. Ο πρόσφυγας θέλει μια καλύτερη ζωή σε μια οργανωμένη και ειρηνική χώρα για να ζήσει ευτυχισμένος και η Ευρώπη θέλει ελεύθερους, δημιουργικούς και ευτυχισμένους πολίτες. Η φιλελεύθερη Ευρώπη. Αυτή που πρέπει να δει τους πρόσφυγες σαν μετανάστες και να αντιληφθεί τα θέλω και τη δυναμική τους, προς όφελος και των δύο.

Το έργο το έχουμε ζήσει 50 χρόνια πριν όταν γιγαντώθηκε το μεταναστευτικό ρεύμα προς τις χώρες της κεντρικής Ευρώπης και ιδιαίτερα προς τη Γερμανία. Γόνος μεταναστών κι εγώ έζησα στο πετσί μου τα προβλήματα αλλά και τις δυνατότητες του μετανάστη. Ας κάνει λοιπόν σήμερα και πάλι η Ευρώπη αυτό που έκανε τότε. Να καταγράψει τα ενδιαφέροντα και τις δεξιότητες των μεταναστών και να τους οδηγήσει σε περιοχές που χρειάζεται εργατικό δυναμικό και επιστήμονες. Να αφιερώσουν όλοι οι ΟΑΕΔ των Ευρωπαϊκών χωρών το 10% των διαθέσιμων θέσεων εργασίας σε πρόσφυγες και να τους διαχειριστούν ελεγχόμενα, από το εισιτήριο και τον τρόπο μετάβασης, μέχρι και τη διαμονή τους με κοινωνικούς λειτουργούς που θα προσφέρουν οι ΟΤΑ κ.α. Να ζήσουν όπως οι άλλοι Ευρωπαίοι, εργαζόμενοι σκληρά, στην αρχή με εξάμηνες συμβάσεις κι εφόσον δεν δημιουργήσουν προβλήματα με επέκταση κ.ο.κ. Ο Ελληνικός ΟΑΕΔ να οργανώσει την κατανομή και ό,τι χρήματα θέλει να διαθέσει η Ευρώπη να τα διαθέσει για να χρηματοδοτήσει τα εισιτήρια μετάβασης, ανθρώπινα και όχι πεζή μέσα από τις λάσπες, τα πρώτα ενοίκια των προσφύγων και όχι τις ΜΚΟ που δεν ελέγχονται, ενώ εγκυμονούν και κινδύνους για τις ίδιες και τους πρόσφυγες, όπως τα γεγονότα που έζησαν προ ημερών με το διάβα των ποταμών στην Ειδομένη.

Ιδεολογικό είναι το ζήτημα και φιλελεύθερη η λύση. Ούτε στις λάσπες, ούτε σε στρατόπεδα. Μήπως όμως από την άλλη οι Ευρωπαίοι πολιτικοί απέχουν από τη ζώσα κοινωνία για να το αντιληφθούν; Μήπως κανείς δεν υπήρξε μετανάστης για να «θυμηθεί» τη λύση;…

Facebook Comments