Όπως είπε και ο Γερούν Ντάισελμπλουμ λίγο πριν το πρόσφατο Euro Working Group, το πιο δύσκολο από όλα σχετικά με το ελληνικό ζήτημα είναι «πώς μπορούμε να εγγυηθούμε ότι όλα θα παραμείνουν στη σωστή πορεία για τις επόμενες δεκαετίες».

Αυτό που μέχρι πρόσφατα συζητιόταν πίσω από τις κλειστές πόρτες των μυστικών δείπνων στις Βρυξέλλες, στη Σύνοδο του ΔΝΤ και στα πηγαδάκια στους διαδρόμους της βελγικής πρωτεύουσας, πλέον λέγεται ανοιχτά και ξεκάθαρα. Το θέμα δεν είναι πώς θα κλείσει η τρέχουσα αξιολόγηση, αλλά πώς οι δανειστές θα εξασφαλίσουν ότι η Ελλάδα θα μπορέσει να αποπληρώνει τα δάνεια που έχει λάβει (και άλλα που πιθανόν να λάβει στο μέλλον) μέχρι το τελευταίο ευρώ. 

Οι δανειστές δεν βλέπουν έξοδο από τα μνημόνια το 2018 και είσοδο στις αγορές το 2017, όπως διαμηνύει η κυβέρνηση ευθαρσώς, αντίθετα, γνωρίζουν πως η Ελλάδα θα βρίσκεται υπό την εποπτεία τους για πολλά χρόνια ακόμη.

Μετά το «θα εκτοξευτούμε», την ανάσταση της ελληνικής οικονομίας και την άρση των capitalcontrols (η οποία δεν φαίνεται ούτε με κιάλια αυτή τη στιγμή) , η ελληνική κυβέρνηση βρήκε μία καινούργια… καραμέλα, αυτήν της εξόδου στις αγορές. 

Οι ειδυλλιακές εικόνες για τις μέρες που έρχονται με την εξουσία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, συνεχίζονται με αμείωτους ρυθμούς, ενώ η φορολαίλαπα καταφθάνει για μία ακόμη φορά.

Όμως, για να επιστρέψουν τα ελληνικά ομόλογα σε αποδόσεις σταθερά κάτω του 5%, δεν είναι θέμα μηνών κύριε Τσίπρα. Χρειάζεται πολύ χρόνος και τεράστια προσπάθεια για να επανέλθει η καταστρεμμένη εμπιστοσύνη στην Ελλάδα. Χρειάζεται να υπάρχουν αποδείξεις ότι η χώρα είναι διατεθειμένη να βγει από την πολυετή κρίση. Χρειάζεται ανάπτυξη. Όχι ένα τρίμηνο, πολλά τρίμηνα ανάπτυξης. 

Το 2014 που τα πράγματα είχαν αρχίσει να ομαλοποιούνται και ένα φως φαινόταν στην άκρη του τούνελ, η Ελλάδα βγήκε στις αγορές με επιτυχία τον Απρίλιο αλλά λίγους μήνες αργότερα, τον Αύγουστο, έφαγε και πάλι τα μούτρα της, για να έλθει ο Ιανουάριος του 2015 και τα πράγματα να πάρουν την κάτω βόλτα με αποκορύφωμα το καλοκαίρι. 

Ποιος επενδυτής θα εμπιστευτεί την Ελλάδα, όταν ούτε έναν χρόνο πριν βρέθηκε λίγες ώρες – κυριολεκτικά – από το Grexit, και  τώρα παλεύει να κλείσει την πρώτη αξιολόγηση η οποία έπρεπε να είχε κλείσει από τον Νοέμβριο, ενώ τα σενάρια του Grexit και των… Ιουλιανών του 2015, επανήλθαν δριμύτερα το προσκήνιο.

Δεν είναι τυχαίο πως όποιος αναλυτής ασχολείται με τις διαπραγματεύσεις της Ελλάδας με τους πιστωτές της, σχολιάζοντας τις τελευταίες εξελίξεις επισημαίνει πως υπάρχει μεν πρόοδος, αλλά…  «Κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να γίνει με την Ελλάδα, οι έντονες αντιπαραθέσεις με τους πιστωτές μπορεί να επανέλθουν κι έτσι δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο να επιστρέψει η απειλή του Grexit», είναι το μήνυμα που δίνουν στους πελάτες τους οι επενδυτικές τράπεζες.

Για ποια επιστροφή στις αγορές το… 2017(!) μιλά λοιπόν ο κύριος Τσίπρας. Και μάλιστα στις ίδιες αγορές που πριν 17 μήνες είχε επιτεθεί λέγοντας: «Μερικοί νομίζουν ότι οι αγορές θα βαράνε το νταούλι κι εμείς θα χορεύουμε στο σκοπό τους. Ε λοιπόν εμείς θα παίζουμε στο εξής το νταούλι, ή μάλλον τη λύρα της Κρήτης, κι εκείνοι θα χορεύουν πεντοζάλη».

Ο πρωθυπουργός επίσης, επιμένει να επαναλαμβάνει ότι ο περίφημος «κόφτης» – οι αυτόματες περικοπές δαπανών – δεν πρόκειται να χρειαστεί να ενεργοποιηθεί αν και είναι… τεράστια επιτυχία της κυβέρνησης.

Γι’ αυτόν τον κόφτη ο Ευκλείδης Τσακαλώτος ωρυόταν στο Eurogroup πριν το Πάσχα αν θυμάστε, λέγοντας πως κάτι τέτοιο δεν μπορεί να υιοθετηθεί στην Ελλάδα.

Ενώ το είχαν υπογράψει από το καλοκαίρι – όπως παραδέχθηκε ο Αλέξης Τσίπρας την περασμένη εβδομάδα. Και ενώ – όπως χθες παραδέχτηκαν – υπάρχει από τον Μάρτιο του 2012 στο Δημοσιονομικό Σύμφωνο, σύμφωνα με το οποίο τα κράτη-μέλη είναι υποχρεωμένα να προβλέψουν τη δημιουργία ενός μηχανισμού αυτόματης δημοσιονομικής προσαρμογής σε περίπτωση που παρατηρούνται αποκλίσεις από τους μεσοπρόθεσμους στόχους.

Κι έτσι βγαίνει χθες το Μαξίμου και χαρακτηρίζει τον μηχανισμό αυτόν… επιτυχία, γιατί όπως εξηγεί, κερδίζει 3 «καθαρά» χρόνια για να προσηλωθεί απερίσπαστο στην άσκηση της πολιτικής του. Παράλληλα εξηγεί επίσης πως τον Απρίλιο του 2017 δεν θα χρειαστεί ο κόφτης γιατί ο στόχος του πλεονάσματος είναι ευκολάκι, τον Απρίλιο του 2018 επίσης δεν θα χρειαστεί γιατί με ανάπτυξη 2,7% ο στόχος του πλεονάσματος είναι επίσης ευκολάκι, και τον Απρίλιο του 2019 δεν μας νοιάζει ότι και να γίνει γιατί βγαίνουμε από τα μνημόνια και μπαίνουμε στις αγορές.

Κι όμως, αυτό είπε η κυβέρνηση, έτσι εξήγησε τον… αχρείαστο κόφτη.

Και δυστυχώς, το success story της κυβέρνησης συνεχίζεται…

Facebook Comments