Ακούμε την αντιπολίτευση στην βουλή να μιλάει σε άκρως δραματικούς τόνους αντιδρώντας στο πολυνομοσχέδιο, και κυρίως στα θέματα του υπερταμείου και του κόφτη. Όμως το ότι η κυβέρνηση Τσίπρα/Καμμένου λέει ναι στα πάντα μπορεί τελικά να βοηθήσει την χώρα. Θέλω να αναφερθώ στο υπερταμείο και στον κόφτη, που είναι και τα δυο κεντρικά θέματα της διένεξης:

Το υπερταμείο είναι ένα τεράστιο πλήγμα στη εθνική κυριαρχία, καθώς οι αντιπρόσωποι του ελληνικού λαού πρακτικά δεν θα έχουν πλέον έλεγχο στην δημόσια περιούσια. Όμως για τον ίδιο λόγο είναι και ένα τεράστιο πλήγμα στο πελατειακό κράτος. Πρώτον διότι δεν θα μπορούν να διορίζουν ή να χρησιμοποιούν δημόσιο χρήμα για να διατηρούν ζημιογόνες δημόσιες επιχειρήσεις, και θα υπάρχει επίσης φραγμός στην διαπλοκή με επιχειρηματικά συμφέροντα. Και δεύτερον διότι από την όποια αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας ούτε ευρώ δεν θα πηγαίνει άμεσα στον κρατικό προϋπολογισμό, και άρα δεν θα μπορεί να χρηματοδοτεί πελατειακά προνόμια. Αντίθετα κάθε ευρώ του ταμείου θα ωφελεί τον ελληνικό λαό, διότι το μισό θα πηγαίνει στην εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους μας αυξάνοντας έτσι το αξιόχρεο της Ελλάδας, και το άλλο μισό θα επενδύεται στην ίδια την δημόσια περιουσία δίνοντας έτσι ώθηση στη ανάπτυξη. Από οικονομικής άποψης πρόκειται για ένα πολύ φιλελεύθερο σχήμα.

Όσο για τον αυτόματο κόφτη θα αναγκάσει τις επόμενες κυβερνήσεις να αλλάξουν τακτική από το «τόσα λεφτά θέλω να ξοδέψω, άρα τόσους φόρους θα βάλω» στο «τόσα φορολογικά έσοδα έχω, άρα τόσα λεφτά μπορώ να ξοδέψω». Και επειδή η αυτόματη εφαρμογή του κόφτη θα ενέχει μεγάλο πολιτικό κόστος μπορεί και να δούμε κάποια αλλαγή πολιτικής από το «αντιδρώ στο πρόβλημα» στο «προβλέπω και σχεδιάζω». Με αυτή την έννοια η τελική συνέπεια του κόφτη θα είναι να εξυγιάνει τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες και γενικά την πολιτική του τόπου. Από δε οικονομικής άποψης έχει το πλεονέκτημα ότι θα επιβάλει την δημοσιονομική πειθαρχία. Αν είχε υπάρξει από το 2007 δεν θα είχαμε φτάσει στην κρίση δανεισμού.

Συμπέρασμα. Το υπερταμείο και ο κόφτης πράγματι θυμίζουν αποικιοκρατικές τακτικές, και είναι αλήθεια ότι ντροπιάζουν βαθιά όλο το πολιτικό κατεστημένο: Και την νυν κυβέρνηση που προτείνει τέτοια μέτρα στην βουλή, αλλά και τις προηγούμενες κυβερνήσεις που δεν έκαναν τα δέοντα ούτε στο ένα ούτε στο άλλο ζήτημα. Όμως επίσης συνάδουν με το γενικό συμφέρον και βάζουν γερά θεμέλια για την εξυγίανση της κατάστασης.

Όσο για το ντροπιαστικό του θέματος – ας αρχίσουμε ο ελληνικός λαός να ψηφίζουμε υπεύθυνες κυβερνήσεις που δεν χρειάζονται αποικιοκρατικό έλεγχο από την Ευρώπη και όλα αυτά στο μέλλον μπορεί να αλλάξουν. Ούτως ή άλλως η Ευρώπη βρίσκεται σε τροχιά βαθύτερης ενοποίησης, και κάποια στιγμή θα είναι πιο σημαντικό ποιους ευρωβουλευτές ψηφίζουμε παρά ποιους για την εθνική αντιπροσωπία.

Facebook Comments