Υπάρχει αντιπολίτευση;

Είναι πλέον κοινή πεποίθηση σε όλους, ακόμα και στους πρώην θερμούς υποστηρικτές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ότι η παρούσα κυβέρνηση είναι η χειρότερη της μεταπολίτευσης, αν όχι της μεταπολεμικής Ελλάδας. Και ο τελευταίος αισιόδοξος πολίτης αυτής της Χώρας έχει πλέον αντιληφθεί ότι οι προεκλογικές εξαγγελίες και το συνολικό αφήγημα του κυβερνώντος κόμματος ήταν ένα καλοστημένο παραμύθι που δεν είχε καμία βάση και καμία σχέση με την πραγματικότητα. Το 2015 θα μπορούσε να είναι μια εξαιρετική χρονιά για την Ελλάδα. Το προέβλεπαν όλοι οι διεθνείς οργανισμοί, οι οίκοι αξιολόγησης, οι εταίροι μας αλλά και κάθε πολίτης που είχε επαφή με την αγορά. Παρόλα αυτά, η χώρα δεν πέρασε τελικά στην Ανάπτυξη, δεν βγήκε στις αγορές αλλά πλήρωσε με ένα τρίτο και πιο δυσβάστακτο μνημόνιο την φαεινή ιδέα κάποιων να ρίξουν την προηγούμενη κυβέρνηση και να προσπαθήσουν να ανατρέψουν τους κανόνες του καπιταλισμού στην Ευρώπη. Τελικώς, ο καπιταλισμός και οι πολιτικές ισορροπίες στην Ευρώπη δεν ανατράπηκαν, η λιτότητα δεν νικήθηκε από την λαϊκή βούληση, το μόνο που ανατράπηκε ήταν τα ιδεολογήματα των κυβερνώντων και ο φανταστικός κόσμος της Αριστεράς για τον οποίο μας μιλούσαν μια ολόκληρη ζωή.

Ενάμιση χρόνο μετά την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, προσπαθούμε ακόμα να κλείσουμε την πρώτη αξιολόγηση, με την κυβέρνηση να έχει στεγνώσει όλα τα δημόσια ταμεία προκειμένου να συνεχίσει να πληρώνει μισθούς και συντάξεις. Φορολογούν με ευκολία ότι υπάρχει και δεν υπάρχει στραγγαλίζοντας κάθε οικονομική δραστηριότητα. Ελεύθερους επαγγελματίες, επιχειρήσεις, προϊόντα πρώτης ανάγκης, υπηρεσίες, νησιά κοκ, μειώνοντας έτσι έμμεσα και άμεσα αλλά δραστικά, το εισόδημα των νοικοκυριών. Την ίδια στιγμή, αυτοί που θα έδιναν 13η σύνταξη, κόβουν ακόμα και το ΕΚΑΣ από τους χαμηλοσυνταξιούχους. Με μια κοινοβουλευτική ομάδα απόλυτα υποταγμένη στην κομματική γραμμή, από βουλευτές που με ευκολία υποστηρίζουν σήμερα το ένα και αύριο το άλλο, χωρίς καμία συνείδηση απέναντι σε αυτά που έλεγαν προεκλογικά, έτοιμοι να ψηφίσουν τα πάντα μόνο και μόνο για να διατηρήσουν την καρέκλα τους. Καμιά ντροπή απέναντι στους ψηφοφόρους τους, στους πολιτικούς τους αντιπάλους που μέχρι χθες αποκαλούσαν “υπαλλήλους των δανειστών”, καμιά ιδεολογική συνέπεια αφού όπως θα έλεγε και ο Λένιν, υπέρτατος σκοπός όλων είναι να βρίσκεται το κόμμα στην εξουσία. 

Η εξοντωτική φορολογία ισοπεδώνει καθημερινά την πραγματική οικονομία. Η Δημόσια Υγεία έχει παραλύσει, τα χρέη του ΕΟΠΥΥ είναι στο κόκκινο ενώ η Παιδεία υποβαθμίζεται τραγικά από την ιδεοληπτική πολιτική Φίλη. Η λαθρομετανάστευση εξακολουθεί να αποτελεί εφιάλτη για χιλιάδες κατοίκους των νησιών, της Αθήνας και του Πειραιά αλλά και της Ειδομένης που συνεχίζει να τελεί υπό την κυριαρχία και την ανεξέλεγκτη δράση των λαθρομεταναστών οι οποίοι λεηλατούν τις περιουσίες των κατοίκων και κρατούν κλειστή δύο ολόκληρους μήνες την σιδηροδρομική γραμμή Ελλάδας – FYROM, με βαρύ κόστος εκατομμυρίων για την ΤΡΑΙΝΟΣΕ αλλά και τις ελληνικές επιχειρήσεις. Μια κυβέρνηση που χειρίζεται όλα τα ζητήματα με επικοινωνιακούς τακτικισμούς, που παριστάνει τον σκληρό διαπραγματευτή και στο τέλος υποχωρεί σε όλες τις απαιτήσεις των δανειστών αδιαφορώντας για το κόστος που επιφέρει στην Χώρα και την κοινωνία κάθε καθυστέρηση και ολιγωρία της, με μόνιμη απάντηση και επωδό στην κριτική των πεπραγμένων της πυροτεχνήματα τύπου “Παπασταύρου” και “λίστας Λαγκάρντ”. 

Στον αντίποδα αυτής της καταστροφικής κυβέρνησης έχουμε μια αντιπολίτευση που παρακολουθεί μάλλον αμήχανη την εθνική ισοπέδωση από τον οδοστρωτήρα που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Προσπαθεί να βρει τον βηματισμό της, το στίγμα και τον πολιτικό της λόγο απέναντι σε ένα ιδιότυπο και συνεχώς μεταλλασσόμενο πολιτικό μόρφωμα που μπορεί να επικαλείται το Μαρξ και ταυτόχρονα να υλοποιεί πολιτικές Θάτσερ, με υπουργούς που στολίζουν τα γραφεία τους με κάδρα του Βελουχιώτη και την ίδια ώρα υπογράφουν περικοπές στις συντάξεις. Από την μια η ΝΔ κάνει αντιπολίτευση με tweets και γλυκανάλατα δελτία τύπου απέναντι σε αδίστακτους και χυδαίους πολιτικούς χαμαιλέοντες και απ την άλλη ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι αναλώνονται σε ατέρμονες φιλοσοφικές συζητήσεις περί Κεντροαριστεράς την ίδια ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ αλώνει ανενόχλητος το κράτος εγκαθιδρύοντας, με τον ιδρώτα του φορολογούμενου, το δικό του καθεστώς από διορισμένους, κρατικοδίαιτους ψηφοφόρους και λαθρομετανάστες επιβάλλοντας ταυτόχρονα την ιδεολογική του κυριαρχία στην Παιδεία και τα ΜΜΕ. Φαίνεται ότι αυτά είναι ψιλά ή άγνωστα γράμματα για κάποιους στα σαλόνια της αντιπολίτευσης που δεν έμαθαν ποτέ τι θα πει προπαγάνδα και ιδεολογική κυριαρχία, έχουν όμως τώρα στα θρανία της αντιπολίτευσης την ευκαιρία να διδαχθούν απ την Αριστερά.