Με την “Ελπίδα” που ήρθε αλλά έφυγε άδοξα μέσα σε έναν μόλις χρόνο, οι περισσότεροι Έλληνες αισθάνονται πλέον μια πρωτοφανή – ακόμα και για τα ελληνικά δεδομένα – απογοήτευση από το πολιτικό σύστημα.

Με την ρητορική του αντιμνημονίου η οποία άρχισε να χτίζεται ήδη από την ανακοίνωση για την ένταξη της χώρας μας σε μνημονιακό πρόγραμμα από τον Γ. Α. Παπανδρέου στο Καστελόριζο, κάποιοι έσπευσαν να εκμεταλλευθούν την πλήρη άγνοια του εκλογικού σώματος για τις ευρωπαϊκές διαδικασίες απέναντι στα κράτη με σοβαρά οικονομικά και οργανωτικά προβλήματα… Και από αυτά η Ελλάδα ήταν γεμάτη. 

Με τις ευθύνες να βαραίνουν μετα-μεταπολιτευτικά όλα ανεξαιρέτως τα πολιτικά κόμματα, η χώρα άρχισε να γίνεται έρμαιο στους διάφορους πολιτικούς τυχοδιώκτες.

Άτομα περιθωριακά, με ακραίες, συνήθως ασαφείς απόψεις και μονομανίες, άρχισαν – κυρίως από το 2012 και μετά – να συντάσσονται μαζικά με πολιτικούς καριερίστες, με ανεπάγγελτους και εκ πεποιθήσεως μπαχαλάκηδες, με κρατικοδίαιτους ή απολιτίκ άσχετους, πολλοί εκ των οποίων είτε βρισκόντουσαν εκτός πραγματικότητας σχετικά με την οικονομία και την αγορά στην χώρα μας, είτε είχαν μηδαμινές προσδοκίες από την ζωήκαι ανύπαρκτα κοινωνικά ενδιαφέρονται, πλην των συνεχών συνδικαλιστικών κινητοποιήσεων στα μαθητικά τους χρόνια.

Μαζί με όλους τους παραπάνω ενσωματώθηκαν – όπως γίνεται πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις – και οι γνωστοί οπορτουνιστές παλαιοπολιτικοί μαϊντανοί, αυτοί δηλαδή οι οποίοι με μια χαρακτηριστική ιδεολογική ελαστικότητα κολλάνε σαν τις βδέλλες σε οποιαδήποτε ενέργεια μυρίζει εξουσία.

Το περίεργο αυτό συνονθύλευμα ήρθε να δικαιώσει η – δικαιολογημένη – αγανάκτηση πολλών απλών ανθρώπων, οι οποίοι δεν γνώριζαν βέβαια το πόσο ετερόκλητα ήταν τα στοιχεία τα οποία συνέθεταν όλο αυτό που αργότερα θα παρουσιαζόταν ως… “Ελπίδα”.

Πέραν της στεγνής μανίας για την εξουσία, το μοναδικό ιδεολογικό συνδετικό υλικό αυτού του εκρηκτικού μείγματος ήταν η – ομολογουμένως αφηρημένη – έννοια της Αριστεράς, δηλαδή μιας έννοιας η οποία καλώς ή κακώς και για διάφορους λόγους που δεν θα εξετάσω εδώ, είχε πάντα – ειδικά στην χώρα μας – ένα ιδιαίτερα θετικό πρόσημο.

Και ενώ η ιστορία μέχρι το 2012 εμπεριέχει σαφώς πολλές πολιτικές… αυταπάτες, στην συνέχεια και ενώ η Ελλάδα δεν φαινόταν να απεγκλωβίζεται από τα μνημόνια, οι αυταπάτες αυτές άρχισαν να διογκώνονται ακόμα περισσότερο. Όταν τελικά λοιπόν ενώθηκαν με την λαχτάρα την οποία δημιουργεί στον πολιτευτή και στον απλό κομματικό ψηφοφόρο η προοπτική για την κατάκτηση της εξουσίας το αποτέλεσμα ήταν, δυστυχώς για την χώρα μας, εκρηκτικό.

Η Αριστερά, στην πραγματικότητα δηλαδή ένας αχταρμάς ανθρώπων με τον καθένα από αυτούς να έχει στο μυαλό του μια διαφορετική -εντελώς δική του – ερμηνεία για το τι ακριβώς σημαίνει αυτή η λέξη, άρχισε να φαντάζει ως μια σπουδαία σανίδα σωτηρίας για τον απογοητευμένο Έλληνα.

Ήθελες να σκίσεις το Μνημόνιο; Η Αριστερά θα το έκανε. Ήθελες μείωση φόρων; Η Αριστερά θα το έκανε. Ήθελες αύξηση του μισθού σου και αύξηση της σύνταξής σου; Η Αριστερά θα το έκανε. Ήθελες μείωση του ΦΠΑ; Η Αριστερά θα το έκανε. Ήθελες ταυτόχρονα με όλα αυτά και παρότι πήρες μεγάλα δάνειανα στείλεις στον αγύριστο τους κακούς Γερμανούς; Η Αριστερά – με περίσσια μαγκιά – θα το έκανε και αυτό. Γενικά, ό,τι και να ήθελες η Αριστερά σου υποσχόταν ότι θα το έκανε.

Και μετά ήρθε η (πολύ) σκληρή πραγματικότητα.

Η Αριστερά τελικά δεν ήταν και τόσο… “Αριστερά” με την έννοια δηλαδή την οποία της είχαν προσδώσει μέχρι τότε οι πολίτες της Ελλάδας. Με την κατάκτησητης Εξουσίας, εκτός από “Αριστερά” έγινε πολύ γρήγορα και “Δεξιά” και “Κέντρο” και “Πάνω” και “Κάτω” και “Δώθε” και “Κείθε” και… “Πέρα”.

Στην πραγματικότητα, οι σκουπιδοτενεκέδες του παλαιού Πασόκ και της παλαιάς Νέας Δημοκρατίας συνενώθηκαν με το 3% της ακροαριστεράς και της ακροδεξιάς με τελικό αποτέλεσμα να γίνουν όλα άνω-κάτω στην ήδη ταλαιπωρημένη από τα μνημόνια χώρα μας.

Αύξηση ΕΝΦΙΑ, αμορφωσιά και γκάφες, προκλητικές προσλήψεις στο Δημόσιο, απουσία πολιτικής στο Μεταναστευτικό, ανεργία, συνεχή ψέματα, κάπιταλ κοντρόλς, μειώσεις μισθών και συντάξεων, επιπλέον άμεσοι και έμμεσοι φόροι, μιζέρια, πλήρης απουσία επενδύσεων… Η λίστα των αποτυχιών της Αριστερο-δεξιάς Συγκυβέρνησης φαίνεται πλέον ατελείωτη και εμπεριέχει μάλιστα, μετά την πολύμηνη “υπερήφανη διαπραγμάτευση” η οποία γονάτισε την ήδη πληγωμένη αγορά, την καλλιέργεια εχθρικών σχέσεων με το σύνολο των υπολοίπων χωρών της Ευρωζώνης, αποτέλεσμα της μη συνεργάσιμης στάσης της Ελλάδας με τα άλλα κράτη σε οποιοδήποτε συμφωνία έφταναν αρχικά για κάθε πρόγραμμα οικονομικής βοήθειας.

Οι Έλληνες μουδιασμένοι, σχεδόν σοκαρισμένοι, μετά την κινητοποίησή τους στο περσινό δημοψήφισμα του “ΌΧΙ” (το οποίο τελικά έγινε… “ΝΑΙ”), παρακολουθούν τις απίστευτες πολιτικο-οικονομικές εξελίξεις εντελώς αποσβολωμένοι.

Μέχρι τώρα.

Πριν λίγες ημέρες ξεκίνησε στο διαδίκτυο μια αυθόρμητη προσπάθεια, μια ενέργεια απόγνωσης από μια ομάδα φιλοευρωπαϊστών απλών πολιτών οι οποίοι με τον τίτλο “Παραιτηθείτε” στο facebook και χωρίς κομματικούς χρωματισμούς, προσδοκούν στο να μαζευτούν όλοι οι Έλληνες στο Σύνταγμα το απόγευμα της 15ης Ιουνίου, απαιτώντας από τους κυβερνώντες να τελειώσουν επιτέλους με αυτή την ρητορική του “ηθικού” τους “πλεονεκτήματος” και να καταλάβουν ότι ο λαός δεν είναι πλέον μαζί τους.

Η ανταπόκριση του απλού κόσμου στο διαδικτυακό κάλεσμα ήταν συγκλονιστική. Μέσα σε λίγες ώρες από την ανακοίνωση, πατήθηκαν στο facebook πάνω από 10,000 εκδηλώσεις ενδιαφέροντος από πολίτες για το event, ενώ δημιουργήθηκαν και στο twitter τα hashtags #ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ και #15_ΙΟΥΝΙΟΥ_ΟΛΟΙ_ΣΥΝΤΑΓΜΑ με δεκάδες πούλμαν να έχουν ήδη ναυλωθεί από την επαρχία για να παραβρεθούν και οι άνθρωποι που ζουν εκεί στην καρδιά της Αθήνας την συγκεκριμένη ημέρα ώστε να διαμαρτυρηθούν.

Η πρωτοβουλία παρότι υπερκομματική, φαίνεται ότι αγκαλιάστηκε αμέσως και από όλα ανεξαιρέτως τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα, με τις δημόσιες δηλώσεις υποστήριξης πολλών στελεχών τους στο διαδίκτυο να αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο καθώς περνούν οι μέρες. Όπως ήταν αναμενόμενο, πολύ μεγάλη έκταση έχει πάρει η ανακοίνωση της συγκέντρωσης και στα υπόλοιπα ΜΜΕ, με ραδιόφωνα και τηλεοράσεις να ανακοινώνουν καθημερινά πλέον την συγκεκριμένη πρωτοβουλία.

Οι Έλληνες πολίτες φαίνεται να βρήκαν την ευκαιρία να εξωτερικεύσουν επιτέλους τα συναισθήματα και τους (πολύ) έντονους προβληματισμούς τους, απέναντι σε μια κυβέρνηση την οποία θεωρούν πλέον επικίνδυνη για την χώρα τους.

Ήδη και άλλες πρωτοβουλίες πολιτών για συγκεντρώσεις στις 15 Ιουνίου με τίτλο “Παραιτηθείτε” σε Θεσσαλονίκη και τις υπόλοιπες μεγάλες πόλεις της Ελλάδας ξεκίνησαν να κοινοποιούνται μαζικά στο διαδίκτυο. Μέχρι τώρα, η απίστευτη δυναμική του “Παραιτηθείτε” ξεπερνάει οποιαδήποτε άλλη παρόμοια προσπάθεια έχει γίνει ποτέ στην χώρα μας, και φαίνεται να είναι (πολύ) ισχυρότερη από τις συγκεντρώσεις του “ΌΧΙ” και του “Μένουμε Ευρώπη” οι οποίες έγιναν το καλοκαίρι του 2015.

Μπορούν λοιπόν οι πολίτες να σώσουν την Ελλάδα από αυτή την επικίνδυνη Συγκυβέρνηση; Θα ξέρουμε στις 15 Ιουνίου.

Στάθης Iskár-Azif Γ. Στάικος

Facebook Comments