O Mathew McConaughey ιδρύει αυτόνομο κράτος και ο Alexander Skarsgard είναι ο Ταρζαν. Στις κινηματογραφικές οθόνες και ο φετινός εισπρακτικός θρίαμβος στην Ισπανία. Καλή σας διασκέδαση!!!

LA BELLE SAISON/Η ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΗ ΕΠΟΧΗ    2/5
Σκηνοθεσία : Catherine Corsini
Πρωταγωνιστούν : Cecile De France, Izia Higelin , Noemie Lvovsky

Στο Παρίσι του 1971 ανθίζει ο έρωτας ανάμεσα στην σκληροπυρηνική φεμινίστρια Carole ( De France) και την Delphine (Higelin) μια χωρική που φτάνει στο Παρίσι για να κυνηγήσει το όνειρο της, να ανοίξει μια δικιά της επιχείρηση……

Η ταινία στηρίζεται φυσικά στη εξαιρετική χημεία που αναπτύσσεται μεταξύ των 2 πρωταγωνιστριών με την Corsini να καταφέρνει να αποσπά 2 πολύ καλές ερμηνείες , ιδιαίτερα από την De France, η οποία έχει εμπειρία μεγάλη από τέτοιους ρόλους. Παρότι η εποχή είναι φορτισμένη η Corsini δεν μπλέκει τους χαρακτήρες της ιδιαίτερα με το περιβάλλον, κρατά το φιλμ βασισμένο στις εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους ηρωίδες και την μελαγχολική ιστορία τους. Θα μπορούσες να το δεις σαν το Γαλλικό Carol , καθώς η De France μπορεί το ίδιο καλά να εκφράσει τα στοιχεία απαγορευμένων ερώτων, της λείπει όμως η ιδιαίτερη αισθητική που Haynes. Όχι ότι δεν έχει τη δική της ολοκληρωμένη γλώσσα πάντως. Το μελό αποφεύγεται, ο δεσμός χτίζεται με πειστικό τρόπο, ο ρυθμός είναι καλός και το τέλος εξαιρετικά ενδιαφέρον…

FREE STATE OF JONES/Ο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ    1.5/5
Σκηνοθεσία : Gary Ross
Πρωταγωνιστούν : Mathew MacConaughey, Keri Russell

Απογοητευμένος λιποτάκτης του στρατού των Νοτίων την περίοδο του Αμερικανικού εμφυλίου, επιστρέφει στον Μισισιπή για να ηγηθεί ενός παράταιρου στρατού από άλλους λιποτάκτες και σκλάβους ενάντια στη διεφθαρμένη τοπική κυβέρνηση.

Από τα σενάρια που όντας ένας σταρ – όπως ο MacConaughey – όταν φτάνει στα χέρια σου, ένα χαμόγελο ευτυχίας σχηματίζεται στο πρόσωπο σου καθώς αβίαστα η σκέψη φτάνει ως τα Όσκαρ. Μιλάμε για τα πραγματικά γεγονότα μιας επανάστασης στα σπλάχνα ενός επαναστατικού στρατού ( όπως θεωρούσαν εαυτούς πολλοί Νότιοι) εν τω μέσω ενός εμφυλίου πολέμου!! Και μετά γίνεται η ταινία και βλέπεις ότι τα πράγματα – ως συνήθως συμβαίνει – δεν πήγαν όπως τα σκέφτηκες. Με το που τελειώνει ο πόλεμος, μονομιάς το ενδιαφέρον χάνεται και η ταινία μετατρέπεται σε μια σειρά από βινιέτες που φαντάζει ατέλειωτη δεδομένου ότι η ταινία είναι και 139 !! Τα flash forward στο μέλλον δεν βοηθούν καθόλου καθώς περισσότερο νιώθεις ότι βλέπεις αναπαράσταση γεγονότων στο πλαίσιο ενός ντοκιμαντέρ…Ο ήρωας της ταινίας Newton Knight ήταν πολύ πιο περίπλοκος χαρακτήρας από όσο δίνεται στο σενάριο και το Ross δυστυχώς δεν εξηγεί πάντα τα ελατήρια γύρω από τις πράξεις του . Ο Αμερικανικός Νότος του εμφυλίου δίνεται εξαιρετικά , βοηθά και η καλή φωτογραφία, το πρόβλημα είναι ότι οι σκηνές της απεικόνισης της ζωής είναι μεγάλες και αυτό έχει την επίπτωση του και στο ρυθμό. Από τις ταινίες που διδάσκουν μεν αλλά είναι χωρίς συναίσθημα και δεν εμπνέουν.  Υπομονή , γιατί τον Οκτώβριο βγαίνει στις αίθουσες το Birth of a Nation με παρόμοια θεματολογία που ενδεχομένως να το δούμε και στα Όσκαρ….

THE PURGE:ELECTION YEAR/ΚΑΘΑΡΣΗ:ΈΤΟΣ ΕΚΛΟΓΩΝ    1/5
Σκηνοθεσία : James DeMonaco
Πρωταγωνιστούν : Frank Grillo, Mykelti Williamson, Elizabeth Mitchell

Στόχος της ΚΑΘΑΡΣΗΣ ( η μοναδική μέρα του χρόνου που οι πολίτες έχουν δικαίωμα να πάρουν ελεύθερα τα όπλα και να μακελέψουν κατά βούληση) γίνεται η γερουσιαστής Charlie Roan ( Mitchell) η οποία ως υποψήφια πρόεδρος έχει δεσμευθεί να την καταργήσει….

H τρίτη των ταινιών του DeMonaco αυτής της θεματολογίας , εδώ καταπιάνεται και με φυλετικά ζητήματα αλλά παρ όλα αυτά πρόκειται μάλλον για το πιο γελοίο σενάριο της τριλογίας. Στην ουσία νιώθεις πραγματικά ότι ξαναβλέπεις την ίδια ταινία. Οι χαρακτήρες δεν έχουν καθόλου βάθος – ακόμη και οι πρωταγωνιστικοί -.Ίσως αν ο DeMonaco ασχολείτο λίγο περισσότερο με τις ιστορίες των μη – λευκών πρωταγωνιστών τα πράγματα να ήταν καλύτερα. Αυτό που έχεις λοιπόν είναι ένα ατέλειωτο λουτρό αίματος καθώς μουρλοί κυνηγάνε λιγότερο μουρλούς χορεύοντας μετά από κάθε φόνο!! Και υποτίθεται ότι η ταινία κατακρίνει τη βία!. Και είναι κρίμα γιατί σε επίπεδο αλληγορίας υπάρχει υλικό να δουλέψει ο σκηνοθέτης. To διαμαντάκι μέσα στη λάσπη και το αίμα είναι η Betty Gabriel που ξεχωρίζει χωρίς κόπο όντας εξαιρετική!! Ελπίζω κι εύχομαι να μην πάμε και σε 4η ταινία…..

THE LEGEND OF TARZAN/Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ ΤΑΡΖΑΝ   1/5
Σκηνοθεσία : David Yates
Πρωταγωνιστούν : Alexander Skarsgard, Christoph Waltz, Samuel Jackson, Margot Robbie

Ο Ταρζάν (Skarsgard) έχει πια εγκλιματισθεί στο Λονδίνο και στη ζωή της πόλης. Καλείται όμως πίσω στο πρώτο του σπίτι στη ζούγκλα για να ερευνήσει τις δραστηριότητες σε ένα ορυχείο.

Τι κάνουμε με μια ιστορία σαν αυτή του Ταρζάν που φαντάζει χιλιοειπωμένη ; Την προχωρούμε κάποια χρόνια μπροστά, της προσθέτουμε μια φεμινίστρια Jane και μια Αφρο-Αμερικάνικη πινελιά! Αρκούν; Φυσικά όχι. Και είναι κρίμα γιατί ένα μεγάλο πρόβλημα – όπως αυτό της επιλογής του ηθοποιού που θα τον υποδυθεί – φαίνεται ότι με τον Σουηδό Skarsgard λύνεται . Εξαιρετικά τα τοπία και ωραίες σκηνές δράσης αλλά μέχρι εκεί. Κι αυτό γιατί ο Μανωλιος άλλαξε μόνο τα ρούχα του. Ο Ταρζάν παραμένει εν έτη 2016 η επιτομή της υπερίσχυσης του λευκού παρά το ρόλο του jackson ( δεν λέω άλλα υπό το φόβο του spoiler) κι αυτό είναι τελείως και τουλάχιστον άκαιρο. Η Jane ( Robbie) μπορεί να έγινε πιο φεμινίστρια αλλά η τεκνοποίηση παραμένει ο υπέρτατος σκοπός. Εκτός από αυτό βέβαια η Robbie είναι κακή στο ρόλο. Υπάρχει κι ο Waltz που απλά διεκπεραιώνει τη γνωστή μανιέρα όπως και ο Jackson. Κάποιοι από τους διαλόγους είναι για λύπηση αλλά κι όταν δεν είναι,  το διαλογικό μέρος – σε αντίθεση με τις σκηνές δράσης – χωλαίνει. Δεν υπάρχει καθόλου χιούμορ για να μπορέσεις να ξεπεράσεις και την ηλιθιότητα του σεναρίου… Ελπίζω μετά το φιάσκο να τον αφήσουν ( τον Ταρζάν) στην ησυχία του. 

OCHO APELLIDOS CATALANES/ΈΡΩΤΑΣ ΑΛΑ ΚΑΤΑΛΑΝΙΚΑ    1/5
Σκηνοθεσία : Emilio Martinez Lazaro
Πρωταγωνιστούν : Dani Rovira, Clara Lago, Karra Elejalde

Η Amai (Lago) αμέσως μετά το χωρισμό της με τον Rafa, ερωτεύεται έναν Καταλανό. Ο πατέρας της που δεν το αντέχει η κόρη του να είναι με έναν Καταλανό, πείθει τον Rafa να ξανακερδίσει την καρδιά της κόρης του.

H πρώτη ταινία , το έρωτας αλά Ισπανικά του 2014, είχε ανακηρυχθεί η ευρωπαϊκή ταινία της χρονιάς κόβοντας περισσότερα από 5.000.000 εισιτήρια, χωρίς πάντως να είναι κάτι το ιδιαίτερο. Τούτη εδώ δε είναι μάλλον χειρότερη. Από την σύνοψη της υπόθεσης ακόμη, μπορεί να καταλάβει κάποιος ότι απευθύνεται στους μυημένους με τα τοπικιστικά ζητήματα των Ισπανών. Εκεί στηρίζεται και μεγάλο τμήμα των χιουμοριστικών στιγμών οπότε κάποιος είναι αμφίβολο αν κάποιος καταλάβει όλα τα αστεία που έχουν να κάνουν με την ιστορία της Καταλονίας, της χώρας των Βάσκων , της Ανδαλουσίας και πάει λεγοντας και τις διαφορές στην προφορά. Θυμίζει Ελληνικές ταινίες του ¨70 με τα γαϊτανάκια των παρεξηγήσεων και τη γενική χαλαρότητα στις ερμηνείες και τη σκηνοθεσία. Όποιος έχει δει την πρώτη ταινία,θα διαπιστώσει ότι οι βασικοί χαρακτήρες παραμένουν οι ίδιοι αλλά διατηρήθηκαν και αρκετοί δευτερεύοντες με τη διαφορά ότι η΄όποια χημεία της πρώτης ταινίας εδώ έχει εξαφανιστεί…Όπως και η ποιότητα…..

Facebook Comments