Αρκετές φορές έχω θίξει το θέμα της έλλειψης οικονομικής παιδείας στη χώρα μας. Έτσι, δεν απορώ γιατί εκπλήσσονται όλοι για το σχέδιο Τσίπρα, Βαρουφάκη, Galbraith. 

Σε ανάρτηση μου στις 04 Ιουλίου 2015 σε προσωπικό μου λογαριασμό στο Facebook, σχολίαζα την στάση αναμονής του Διοικητικού Συμβουλίου του EFSF, όσον αφορά το μηχανισμό στήριξης προς την Τράπεζα της Ελλάδος: 
 
Κανείς οικονομολόγος ΔΕΝ θα υπέγραφε να ΜΗΝ γίνει απαιτητό το ποσό που χειρίζεται. Ο στόχος του Κου Τσίπρα είναι να διαγράψει την Τράπεζα της Ελλάδος, για να κάνει ΜΙΑ και μοναδική νέα Τράπεζα της Ελλάδος με μόνο μέτοχο το Δημόσιο. Αυτό είναι το πρώτο από το δεκάλογο του Μαρξ, για τη μετάβαση στον κομμουνισμό.

Προφανώς και δεν πρωτοτύπησα στις αποτυπώσεις μου. Απλά ανέφερα τι γράφουν τα βιβλία οικονομικών. 
 
Όταν δεν έχεις χρηματοδότηση, κόβεις χρήμα. Αν δεν έχεις δυνατότητα να κόψεις χρήμα, την δημιουργείς. Αν δεν έχεις συναλλαγματικά αποθεματικά, τα εξασφαλίζεις.
 
Αν είναι των Ευρωπαίων (Βαρουφάκης σύστημα hacking των ΑΦΜ) και χωρίς συμφωνία, μόλις ανατίναξες τη χώρα σου ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ. Η πείνα και το δελτίο τροφίμων είναι το επόμενο βήμα.

Εκείνοι οι πέντε – έξι άνθρωποι που έτρεξαν την πρωτοβουλία Μένουμε Ευρώπη τότε, ήταν οι λίγοι που δεν φοβήθηκαν να σταθούν απέναντι. στην επερχόμενη διάλυση της τριακοστής πέμπτης πιο πλούσιας χώρας στον κόσμο, 

Τους ευγνωμονώ γιαυτό και χαίρομαι που αποτέλεσα έναν εξ αυτών. 

Ακολουθεί σε επανέκδοση το άρθρο μου : Οι Φιλελευθεριάζοντες Μαρξιστές βλάπτουν την οικονομία και τους πολίτες, το οποίο  αναλύει διεξοδικά τον μηχανισμό που είχε δημιουργήσει ο Δρ Βαρουφάκης για να δημιουργήσει συναλλαγματικά αποθεματικά, ώστε να περάσει στην δραχμή και πως αυτό θα έθετε σε κίνδυνο τις ζωές των Ελλήνων πολιτών. 

Το μοντέλο που οι μαρξιστές πάντα ακολουθούν, είναι το κράτος πρώτο, οι πολίτες μετά. Ένας φιλελευθεριάζων Μαρξιστής τώρα, θα προσπαθήσει να υποκαταστήσει θεσμούς, όπως οι Κεντρικές Τράπεζες και τους κανόνες που αυτές εφαρμόζουν.

Ο Δρ Βαρουφάκης σε άρθρο του στην εφημερίδα FinancialTimes αναφέρει ότι σκοπός του «hacking» των ΑΦΜ των πολιτών ήταν να δημιουργήσει ένα μηχανισμό μείωσης του χρέους που δημιουργείται, εξαιτίας της έλλειψη ρευστότητας στην ελληνική οικονομία, μιας και η Τράπεζα της Ελλάδας αδυνατεί να χρηματοδοτήσει το Κράτος.

Πιστεύω ότι ο Δρ Βαρουφάκης προσπαθεί να ξεφύγει από καταστάσεις, που δημιούργησε ο ίδιος στον εαυτό του, ανακοινώνοντας μεγαλόπνοα σχέδια που δεν μπορούν να υλοποιηθούν, χωρίς κάποια απαραίτητα πρακτικά βήματα.

Πρώτα απ όλα ας δούμε τη σκέψη του.

 Ήθελε να ακυρώσει μέρος χρέους που δημιουργεί η κυβέρνηση στον ιδιωτικό τομέα. Πώς μπορείς να το κάνεις αυτό όμως, χωρίς να έχεις τα απαραίτητα στοιχεία;

Η Ελληνική Κυβέρνηση έχει αλλάξει όλο το νομοθετικό πλαίσιο λογιστικής το 2014 και κατέστησε υποχρεωτικό για τις εταιρείες να καταχωρούν το σύστημα της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων με δεδομένα, όπως ΑΦΜ και των δύο μερών σε μια συναλλαγή, το συνολικό ποσό του τιμολογίου και τίποτα άλλο. Έτσι λοιπόν, υπάρχουν κάποια στοιχεία, αλλά όχι πλήρη, αφού  το σύστημα δεν είναι πλήρως διαδεδομένο, αλλά και λειτουργεί ΜΟΛΙΣ ένα χρόνο.

Φυσικά είναι εύκολο να τοποθετήσεις ένα ακόμα κουτάκι δίπλα σε αυτόν τον μηχανισμό, ώστε να δηλώνεται το χρεωστικό υπόλοιπο που έχουν μεταξύ τους οι επιχειρήσεις. Αλλά, πρώτα θα πρέπει να υποχρεώσεις τις επιχειρήσεις να σε ενημερώσουν για όλα τα πρότερα χρέη που έχουν, ώστε να έχεις πλήρη δεδομένα, μιας και αλλιώς το σύστημα δεν λειτουργεί.

Ένα άλλο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να νομοθετήσεις, ώστε οι εταιρείες ή ακόμη και τα φυσικά πρόσωπα να ενημερώσουν τι χρωστά το ένα στο άλλο. Διαφορετικά, δεν μπορείς να συνδέσεις και ‘διαγράψεις’ αυτά τα χρέη.

Θα πρέπει επίσης να κατηγοριοποιηθεί το χρέος. Στην Ελλάδα έχουμε ΦΠΑ 23% στις περισσότερες περιπτώσεις, 16% σε άλλες κ.λπ.

Μπορεί μια επιχείρηση να διαγράψει ή να προαγοράσει μέρος του μελλοντικού ΦΠΑ της που είναι σε άλλες νομικές διατάξεις με το Φόρο Κεφαλαίου ας πούμε;

Στην Ελλάδα, έχουμε ήδη ένα νόμο βάσει του οποίου, οι εταιρείες μέχρι και 500.000 € τζίρο μπορούν να καταβάλουν το Φόρο Προστιθέμενης Αξίας, μόνο εάν ο πελάτης τους πληρώσει το παραστατικό που εκδώσουν. Γιατί λοιπόν όλη αυτή τη φασαρία για το σύστημα αυτό, όταν μπορεί να αυξηθεί αυτό το όριο για επιχειρήσεις έως 2.000.000 ή περισσότερο;

Ο Δρ Βαρουφάκης αναφέρει επίσης στο άρθρο του, ότι ήθελε να επιτραπεί στους πολίτες να μεταφέρουν χρήματα σε αποθεματικούς λογαριασμούς   που ο ίδιος και η ομάδα του, θα δημιουργούσε. Μετά από αυτό θα ήταν δυνατό για τους φορολογούμενους να χρησιμοποιήσουν αυτές τις πιστώσεις (credits), ακόμα και για να προπληρώσουν τους φόρους του επόμενου έτους με έκπτωση.

Δεν ακυρώνει αυτό την ισότητα των πολιτών, λόγω της αδυναμίας της κυβέρνησης, να αναδιατάξει την οικονομία και να συγκεντρώσει μετρητά; Είναι δίκαιο, μόνο και μόνο επειδή κάποιος, έχει τα χρήματα αυτή ακριβώς τη στιγμή να μειώσει τους φόρους του;

Σε όλη την επιχειρησιακή λειτουργία της οικονομίας, οι κυβερνήσεις δεν πρέπει να χρησιμοποιούν τη δύναμή τους για να επιβάλλουν στους πολίτες, διλήμματα που έχουν τη βάση τους στο φόβο.

Ένας λογικός φορολογούμενος – δεν έχει σημασία αν αναφερόμαστε σε επιχείρηση ή φυσικό πρόσωπο – γνωρίζει ότι η κυβέρνηση έχει τη δύναμη να αλλάξει το φορολογικό σύστημα της χώρας. Επομένως, μόλις το κράτος δώσει μια τέτοια επιλογή,  θα αντιληφθεί  την πράξη αυτή, ως μια άλλη αλλαγή των κανόνων και πάλι.

Δύο σενάρια ανακύπτουν από εκεί: 1. ο φορολογούμενος θα προπληρώσει τους φόρους στο φόβο μιας πιθανής ανόδου, και 2. ο φορολογούμενος θα μειώσει τη δραστηριότητα του στη χώρα υπό τον φόβο των αλλαγών. Και τα δύο σενάρια έχουν τα ίδια αποτελέσματα, δηλαδή μειωμένη ρευστότητα για επενδύσεις, που ισοδυναμεί με περισσότερη ανεργία και τελικά σε μείωση του εθνικού Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, άρα νέα ύφεση.

Ένας φιλελεύθεριάζων μαρξιστής, όπως ο δρ.Βαρουφάκης παρουσιάζει τον εαυτό του, χτυπά και πάλι την καρδιά της ελεύθερης αγοράς, τοποθετώντας το κράτος, πριν από τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά. Τι ξεπερασμένο μοντέλο που ακολουθούν οι μαρξιστές.

Εκφοβίζουν τους πολίτες που κράτησαν τα χρήματα τους σε μια χώρα που έχει χρεοκοπήσει εξαιτίας του Δημοσίου. Αυτός δεν είναι και ο καλύτερος τρόπος για να εξασφαλιστεί η κοινωνική δικαιοσύνη!

Δεν θα υπογραμμίσω καν την έλλειψη νομιμότητας του εγχειρήματος, καθώς με τον τρόπο αυτό,η Ελλάδα θα είχε ένα παράλληλο νόμισμα που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και πάλι για τη χρηματοδότηση του κράτους, μέσω του τραπεζικού συστήματος!

Ο κ Draghi, δήλωσε πολύ σαφώς ότι ο ELA (Μηχανισμός επείγουσας παροχής ρευστότητας) δεν είναι εκεί για να χρηματοδοτεί το κράτος, αλλά να προσφέρει σταθερότητα στις καταθέσεις των πολιτών.

 
Τέλος, θα ήθελα να υπενθυμίσω, μόνο στο δημιουργικό καθηγητή και μέλος του ελληνικού κοινοβουλίου, πως στις περισσότερες περιπτώσεις, μεγάλες εταιρείες εκδίδουν ομόλογα και μικρές επιχειρήσεις έχουν δάνεια ως εγγύηση τις απαιτήσεις των πελατών τους.

Μήπως είχε σκεφτεί ότι μπορεί να βλάψει την πιστοληπτική ικανότητα των οργανισμών και των επιχειρήσεων με αυτόν τον τρόπο; Οι περισσότερες εταιρείες έχουν μερικές φορές, λάβει δάνεια για χρέη που δεν πρόκειται να πληρωθούν ή και δεν έχουν καν εκκαθαριστεί, αλλά με αυτόν τον τρόπο μπορεί να έχουν αυξημένη ρευστότητα για να κρατηθούν στη ζωή κι έτσι να μην αυξηθεί κι άλλο η ανεργία.

Χρειάζεται η εταιρεία ή ακόμη και το δικαστήριο, σε κάποιες περιπτώσεις να λάβουν την απόφαση για τη διαγραφή του χρέους. Πώς στο καλό θα αντικαταστήσεις έναν δικαστή με έναν υπολογιστή για να το πετύχεις όλο αυτό; Αναρωτιέμαι γιατί όλο αυτό το διάστημα  να μην εργάζεται σε κάτι πιο επείγον, που είναι οι μεταρρυθμίσεις που θα αλλάξουν το οικονομικό μοντέλο που απέτυχε στην Ελλάδα;

Μια χώρα δεν είναι ένα πείραμα μιας και ανθρώπινες ζωές βρίσκονται σε κίνδυνο.

Τα οικονομικά δεν είναι μια θετική επιστήμη. Είναι μια κοινωνική επιστήμη.

Οι άνθρωποι έρχονται πάντα πρώτοι.

Facebook Comments