Ο Ερντογάν νίκησε τη δημοκρατία με τον τουρκικό λαό!

Το βράδυ της Παρασκευής η Τουρκία έζησε μια νύχτα θρίλερ η οποία δείχνει να μην έχει ξημερώσει μέχρι και σήμερα. Ήρθε αντιμέτωπη με την επιβολή στρατιωτικού πραξικοπήματος από ένα μέρος του κεμαλικού στρατού(με κάθε επιφύλαξη). Γράφονται πολλά και λέγονται ακόμη περισσότερα για το ποιος οργάνωσε πραγματικά το πραξικόπημα «οπερέτα», όπως το χαρακτήρισε εύστοχα και ο καθηγητής Γεωπολιτικής Ι. Μάζης.

Το παράδοξο όμως ήταν το ξημέρωμα του Σαββάτου. Ο Προέδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κάλεσε μέσω FaceTime δημοσιογράφο(γνωστός υπέρμαχος των social media και των δημοσιογράφων) και απηύθηνε διάγγελμα παρακινόντας τον κόσμο να βγει στους δρόμους προκειμένου να εναντιωθεί στα τανκς. Αξίζει να σημειωθεί ότι το κάλεσμα δεν έγινε – εκ του ασφαλούς και εξ αποστάσεως πάντα – μόνο από τον Ερντογάν αλλά και από τους ιμάμηδες. Στα τζαμιά ακούγονταν εκκλήσεις υπέρ του Ερντογάν, γίνονταν αναφορές για ιερό πόλεμο, γνωστό ως τζιχάντ, ενώ ταυτοχρόνως κατέφθαναν γραπτά μηνύματα στα κινητά τηλέφωνα που πρέτρεπαν τον κόσμο να διαμαρτυρηθεί. Και το πιο παράλογο ήταν ότι ο κόσμος υπάκουσε.

Υποτιθέμενοι δημοκράτες του δυτικού κόσμου πανηγύριζαν που ο κόσμος προάσπισε και κέρδισε την υποτιθέμενη χούντα ενώ ζούσε ήδη σε εξευγενισμένη χούντα βαφτισμένη ως «Προεδρική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία» και αναμένεται να ζήσει χούντα ακόμη χειρότερη.

Αυτός ο κόσμος υποτίθεται ότι προασπιζόταν τη δημοκρατία(;) Ποια δημοκρατία όμως; Αυτή του Ερντογάν; Που ήταν τόσα χρόνια όταν στέναζε η Πλατεία Ταξίμ; Όταν σφαγιάζονταν κι απειλούνταν οι Κούρδοι; Όταν απειλούνταν παντοιοτρόπως όσοι δεν ταυτίζονταν με τον Τούρκο Πρόεδρο; Όταν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης φιμώνονταν και καταργούνταν κάθε έννοια ελευθεροστομίας και ελευθεροτυπίας; Η μόνη σχέση που δύναται να έχει ο Ερντογάν με τη δημοκρατία είναι ότι αποτελούν ασύμβατες έννοιες και αποδεικνύονται τώρα που απειλούνται ευθέως όλοι και όλα.

Υπάρχει βέβαια και μία θεώρηση ακόμη πιο τρομακτική. Αυτή του ότι ο Ερντογάν είναι όντως δημοκράτης, εφαρμόζει πιστά την κυριαρχία του λαού του(χωρίς φυσικά τα όσα συνεπάγονται στις δυτικές δημοκρατίες περί του μεγαλείου που διέπει τη δημοκρατία και τα ιδεώδη της). Ο λαός του – σύμφωνα πάντα με τις εντολές του – αποδεικνύεται τόσο βάρβαρος όσο οι στρατηγοί με τα τανκς. Άραγε, πόσο χειρότερα θα μπορούσαν να φερθούν οι πραξικοπηματίες;

Υποστηρικτές του Τούρκου Προέδρου αποκεφάλισαν στη Γέφυρα του Βοσπόρου στρατιώτη ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που εκτελούν οι τζιχαντιστές του ISIS, αυτοί είναι οι ίδιοι που ευαγγελίζονται τη δημοκρατία και αποτελούν τους θιασώτες της. Δολοφονούν, βασανίζουν φρικτά, βιάζουν τους στρατιώτες, πιτσιρίκια 20 χρονών που απλώς εκτελούσαν εντολές. Απειλούν όποιον δεν τάσσεται μαζί τους, όποιος δεν είναι δικός τους είναι εχθρός τους. Πρόκειται για μία βαθιά διχασμένη χώρα.

Οι πραξικοπηματίες μπορεί να  μην είναι καλύτεροι, ο Ερντογάν όμως σίγουρα επιζητεί να γίνει σουλτάνος στη θέση του δημοκράτη Προέδρου με όπλο του τον κεκαλυμμένο ισλαμοφασισμό και την εξάλειψη του κοσμικού κράτους μαζί φυσικά με ό,τι δύναται να του φέρει αντίρρηση. Ο Ερντογάν δε διαφέρει από τους δικτάτορες. 

Οι νεκροί φθάνουν τους 300, οι τραυματίες τους 1.400, οι συλλήψεις τις 3.000, απομακρύνθηκαν 8.777 υπάλληλοι του υπουργείου Εσωτερικών, 2.700 δικαστές, 6.250 στρατιωτικοί. Είναι ίσως η πρώτη φορά που τα νούμερα γίνονται τόσο αντιπροσωπευτικά των ανθρώπων. Ο Τούρκος Πρόεδρος εκκαθάρισε κάθε του αντίπαλο και πλέον μπορεί να χτίσει ακόμη καλύτερα το βαθύ του κράτος.

Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι ο απόλυτος κυρίαρχος και αν δεν ελεγχθεί θα καταστεί επικίνδυνος για την Τουρκία, τη Συρία, την Ελλάδα και την Ευρώπη για ζητήματα από το προσφυγικό-μεταναστευτικό μέχρι την τρομοκρατία.

ΥΓ1: Η νίκη του Ερντογάν με ασπίδα του τον τουρκικό λαό τελειώνει με ήττα, την οριστική ήττα της Δημοκρατίας στην Τουρκία. Η κεντρική φωτογραφία δείχνει έναν οπαδό του Ερντογάν να βασανίζει στρατιώτες, ομοεθνείς του, συνομηλίκους του, κάποιος εξ αυτών ίσως να είναι φίλος του. Βαράει με το βούρδουλα και φοράει τη σημαία της Τουρκίας σαν ποδιά ή μάλλον ως ποδιά, ως την ποδιά του σφαγέα.  

ΥΓ2: Επειδή συνηθίζουμε να λέμε για τις υποτιθέμενες δικτατορίες που ζούμε – όντως δε ζούμε την καλύτερη εκδοχή του δημοκρατικού πολιτεύματος – αναλογιστείτε ότι σήμερα αυτό το άρθρο δε θα είχε τολμήσει καν να γραφθεί και πόσω δε μάλλον να δημοσιευθεί.