Των ονομάτων μη σημαινόντων, ανήρηται ο διάλογος

Καμία συνέπεια και συνέχεια στον ρου της σκέψης των κριτικών και παροικούντων την ενημερωτική ελληνική Ιερουσαλήμ.

Μετά την αποτυχία του πραξικοπήματος στην Τουρκία, αφού κατά τη διάρκεια του οποίου οι πάσης φύσεως λάτρεις του “εθνοσωτηρίου ξανθού γένους”, του Βλαδίμηρου κλπ αλλά και άκρατοι λαϊκιστές και εκμεταλλευτές Ιερών Αγίων προσώπων της ορθοδόξου εκκλησίας όπως Παΐσιος κ.ά, “ξεσάλωσαν” στα blogs μιλώντας για πολέμους και διάφορα άλλα τέτοια γαργαλίζοντα τους εγκεφάλους του μέσου Έλληνα, έρχονται τώρα και λένε με βροντερή φωνή και ελαφρά τη καρδία το εξής ανόητο: Τέλειωσε η Δημοκρατία στην Τουρκία!

Αλήθεια ε; Δηλαδή αν επικρατούσε το πραξικόπημα θα ερχόταν η δημοκρατία ας πούμε; Δεν είναι εκλεγμένος από το λαό του ο Ερντογάν; Δεν βγήκε ο Τουρκικός λαός στο δρόμο απέναντι στους πραξικοπηματίες; “Βγήκαν οι δικοί του” ακούς με την κλασσική κτηνώδη προφορά των διπόδων όντων. Ε προφανώς και θα έβγαιναν και οι δικοί του. Σπίτι θα κάθονταν να δουν Turk tv;

Τίποτα το δημοκρατικό δεν έχει ο Ερντογάν ούτε στην κυβερνητική του πολιτική ούτε στην ιδεολογία του. Δεν παύει όμως δυστυχώς ή ευτυχώς, να είναι εκλεγμένος! Κι από τη στιγμή που είναι ΕΚΛΕΓΜΕΝΟΣ είναι ο επικεφαλής της Δημοκρατίας στη χώρα του. Δημοκρατικά εξελέγη. Και δεν είμαστε εμείς η χώρα που θα παραδώσει μαθήματα δημοκρατίας σε μία χώρα που ο Πρόεδρός της μπορεί να ανατραπεί ακόμα και χωρίς εκλογές, απλά και μόνο με την απόφαση του Συνταγματικού τους Δικαστηρίου. Ας δούμε τα προβλήματα της χώρας μας, ας δούμε εδώ την πλήρη κατάλυση της Δημοκρατίας στη χώρα μας και έπειτα μπορούμε να κρίνουμε τη Δημοκρατία των άλλων.

Είμαστε δυστυχώς η χώρα που γέννησε αλλά και σκότωσε τη δημοκρατία.

Κι αυτό εννοείται πως οφείλεται στην ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς.

Η κατάλυση της Δημοκρατίας γίνεται προτίστως από την απόλυτη αναρχία. Βάσει της Αριστερής ηγεμονίας έγινε η άλωση των Πανεπιστημίων και η αριστεροποίηση των πάντων. Από αυτές τις ουτοπίες προέκυψε το μαζικό κύμα της υποτιθέμενης αναρχίας, γιατί σε μία χώρα που όλα είναι ψεύτικα δεν θα μπορούσε αυτό να είναι άκρως αληθινό, και αυτή ακριβώς η μαζική άρνηση θεσμών, ηθών, παραδόσεων και εθίμων, οδήγησε στην ηθική χρεοκοπία προτίστως και στην οικονομική χρεοκοπία μετέπειτα.

Ήλθε λοιπόν ο καιρός να μιλήσουμε με γνώση απόλυτη των όρων που χρησιμοποιούμε. Κατασφάζουμε τη γλώσσα και την ιδιότητα των λέξεων κατά το δοκούν. Αν θέλουμε επιτέλους να σώσουμε αυτή τη χώρα, ας μιλήσουμε τη γλώσσα της αλήθειας και μόνον έτσι θα έχουμε αποτελέσματα.

Αλλιώς… Των ονομάτων μη σημαινόντων, ανήρηται ο διάλογος!