Είναι ενδιαφέρον να παρατηρεί κανείς πώς στις ΗΠΑ τα δύο μεγάλα κόμματα συνειδητοποιούν ταυτόχρονα την ιστορική σημασία των αποφάσεών τους. Την ώρα που οι στο συνέδριό τους οι Δημοκρατικοί γιορτάζουν στέλνοντας για πρώτη φορά μια γυναίκα υποψήφια στις προεδρικές εκλογές, στους Ρεπουμπλικάνους επικρατεί γκρίνια και κακοκεφιά. Και φυσικά όλα αυτά είναι αλληλένδετα.

Μια διαμφισβητούμενη υποψήφια

Όποιος παρακολούθησε από κοντά την εκστρατεία για τις προκριματικές ξέρει πόσο αμφισβητείται η Χίλαρι Κλίντον. Στη μακρά πολιτική της σταδιοδρομία έκανε μικρά και μεγάλα λάθη. Γι αυτό και το χρίσμα για την προεδρική υποψηφιότητα ήταν κάθε άλλο παρά αυτονόητο. Από τη μια ήταν το σκάνδαλο με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο της κι από την άλλη οι υποστηρικτές του ανθυποψηφίου της Μπέρνι Σάντερς που δεν ήθελαν να το βάλουν κάτω.

Γι αυτό και πέρα ​​από τις ιαχές της αυτοπεποίθησης, πέρα ​​από τα χολυγουντιανά στοιχεία, όλοι αγωνιούσαν να δουν αν στην μεγάλη ομιλία της κλείνοντας το συνέδριο του κόμματος αυτή η κάπως στυφή ρήτορας θα κατάφερνε να συνεπάρει την αρένα, τις καρδιές των ανθρώπων στη Φιλαδέλφεια, αλλά και τους τηλεθεατές στην αχανή αυτή χώρα.

Η σημαντικότερη ομιλία της

Παρά την πίεση όλων αυτών των προσδοκιών η Χίλαρι Κλίντον κατάφερε να ανταποκριθεί με τρόπο απλό και ταυτόχρονα εντυπωσιακό. Εμφανίστηκε σαν Μέρκελ αλά αμερικανικά, σαν μια πολιτικός που δεν νιώθει ιδιαίτερα καλά μέσα στον ορυμαγδό, αλλά συμμετέχει γιατί αυτό απαιτεί η νοοτροπία και η συνήθεια στη χώρα της.

Η Κλίντον δεν προσπάθησε να μιμηθεί το χάρισμα των Μπάρακ και Μισέλ Ομπάμα, δεν προσπάθησε να αντιγράψει την ετοιμολογία ενός Τζο Μπάιντεν ή μιας Ελίζαμπεθ Γουώρεν. Έμεινε πιστή στον εαυτό της και στους καρπούς της δικής της δουλειάς. Έστω και αν σε ορισμένα σημεία η ομιλία της θύμιζε συνέντευξη πρόσληψης, όπου ο υποψήφιος απαγγέλλει το βιογραφικό του, τελικά έπεισε. Γιατί εντέλει ισχύει ότι επί δεκαετίες έχει αγωνιστεί για τα ανάπηρα παιδιά, για μια ασφάλιση υγείας για όλους, για μουσουλμάνους, μαύρους και γκέι, οικογένειες και μητέρες που μεγαλώνουν μόνες τα παιδιά τους. Η ψύχραιμη παρουσία της Κλίντον λειτούργησε γιατί οι ένθερμοι λόγοι της προτεραίας είχαν δημιουργήσει ήδη το απαραίτητο κλίμα ενθουσιασμού και συμφιλίωσης.

Από τον τρόμο στη γιορτή

Η Κλίντον στηρίζεται σε μια ολόκληρη στρατιά χαρισματικών εθελοντών που συνομιλούν με τις πιο διαφορετικές ομάδες αυτής της τεράστιας πολιτικής πλατφόρμας ονόματι Δημοκρατικοί. Το ότι στηρίζεται στο μεταξύ και από συντηρητικές προσωπικότητες, όπως τον πρώην δήμαρχο της Νέας Υόρκης Μάικλ Μπλούμπεργκ, προκαλεί πανικό στους Ρεπουμπλικάνους. Την ώρα που οι Δημοκρατικοί στέλνουν την Κλίντον αγκαλιασμένοι στον αγώνα, όλο και περισσότεροι Ρεπουμπλικάνοι γυρίζουν την πλάτη στον ανεκδιήγητο Ντόναλντ Τραμπ. Με την Κλίντον το συνέδριο των Δημοκρατικών μετατράπηκε σε γιορτή, με τον Τραμπ το συνέδριο των Ρεπουμπλικάνων σε συνάθροιση τρόμου. Η ελπίδα δεν χάθηκε ακόμα για τη μεγάλη αυτή χώρα.

Facebook Comments