Διαβάζω για την τακτική του Ρουβικώνα. Για όσους ζούμε εκτός της Ελλάδας, σε χώρες όπου το κράτος εφαρμόζει το αυτονόητο δικαίωμα της καταστολής της ανομίας, τα γεγονότα αυτά είναι αδιανόητα. Φυσικά στην Ελλάδα της περιόδου της υψίστης παρακμής, από τον Εμφύλιο και μετά, τα φαινόμενα αυτά ξεπερνιούνται μόνον ως ειδήσεις. Ο κόσμος φαίνεται να τα έχει συνηθίσει. Η κυβέρνηση, που αποτελείται κατά πολύ μεγάλο μέρος από ανθρώπους που ήταν πρώην Ρουβικώνες και κάθε είδους μπαχαλάκηδες, βλέπει τις εκφράσεις αυτές ως κάτι το αποδεκτό και το λογικό, πάνω στο οποίο έκτισε ολόκληρη αντιπολιτευτική μέθοδο πριν να έρθει στην εξουσία. Οπως έβλεπαν τους τρομοκράτες με μάτι ρομαντικό, ως ανθρώπους που ασκούσαν πολιτική έκφραση, με τον ίδιο τρόπο αποδέχονται τα σκουπίδια που καταστρέφουν και ισοπεδώνουν έργα, προσπάθειες, διεθνείς σχέσεις και εξευτελίζουν διεθνώς κράτος και κοινωνία.
 
Οι αστοί που δεν έχουμε μάθει σε «αντάρτικο» ή σε άλλο πόλεμο, βλέπουμε τα γεγονότα αυτά σαστισμένοι. Πρέπει να συνεχίσουμε τη ζωή μας και το κάνουμε πολεμώντας μέσα σε έναν άδικο τρόπο ζωής και έκφρασης όπου οι εργαζόμενοι και οι νοικοκύρηδες τιμωρούνται για να παρέχεται η ασυλία στους κάθε είδους καταστροφείς, με την ταμπέλα της δήθεν επανάστασης. Οι αστοί έχουμε εμπιστευτεί αυτό που ξέρουμε ως κράτος, το κράτος-θεσμό και κάθε μηχανισμό γύρω από αυτό. Σήμερα βλέπουμε ότι το κράτος έχει καταληφθεί (με την δική μας σιωπηρή συναίνεση) από τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι οι θεσμοί πρέπει να γκρεμιστούν χωρίς να έχουν να προτείνουν ένα άλλο σύστημα θεσμών στην θέση τους. Παλιώτερα όταν βλέπαμε ότι οι άνθρωποι της σημερινής εξουσίας στήριζαν έμπρακτα κάθε αναρχικό και κάθε μπαχαλάκη που έκανε καταστροφές σε ξένες περιουσίες ή χλεύαζε νεκρούς (περίπτωση «πιτσιρίκου» και Μαρφίν) σηκώναμε το χέρι και τους δείχναμε ως κάτι το περίεργο, ενώ σήμερα κατανοούμε ότι το κράτος και οι θεσμοί του έχουν ποτιστεί από τους ανθρώπους με την φιλοσοφία της καταστροφής και της ανομίας.
 
Εμείς λοιπόν, οι αστοί, πρέπει να ξεκινήσουμε το δικό μας αντάρτικο. Και το αντάρτικο δεν είναι να κυνηγάμε να εξοντώσουμε με φυσικό τρόπο τους ανθρώπους που φέρονται έτσι όπως οι Ρουβίκωνες και οι άλλοι αντεξουσιαστές, αλλά να τους απομονώσουμε δυναμικά κτίζοντας ένα νέο μηχανισμό παραγωγής αξιών και αξίων μέσα στο σώμα της λαβωμένης κοινωνίας μας. Πώς μπορούμε να αναθεωρήσουμε λοιπόν τις αξίες μας προς τα πάνω, όταν τα πάντα βαδίζουν σε πορεία αρνητική; Μα φυσικά στηρίζοντας την δημιουργία. Και – δόξα τω Θεώ – τα ελληνικά μυαλά δημιουργούν παρά το γεγονός της μεγάλης κατάρρευσης της χώρας.
 
Συνδέω λοιπόν, σε αυτό μου το κείμενο, την καταστροφή με την δημιουργία. Κάποιοι λίγοι καταστρέφουν και δείχνουν στην κοινωνία ότι μπορεί η κοινωνία να πορευτεί καταστρέφοντας ότι έχτισαν. Είναι λίγοι ευτυχώς, παρά το γεγονός του ότι το κράτος σε μεγάλο βαθμό τους έχει ενσωματώσει στο σημερινό κόμμα εξουσίας. Οι πολλοί είναι αυτοί που σιωπηρά πρέπει να δημιουργήσουν και να φέρουν στην Ελλάδα καινούργιες θέσεις εργασίας, νέες καινοτομίες, να κάνουν καινούργιες επιχειρήσεις και να ακούσουν ένα μπράβο για τα πετυχημένα start ups που την περίοδο της κρίσης δημιούργησαν μέχρι και 500 θέσεις εργασίας.
 
Ποιά είναι αυτά τα start-ups που έχουν ξεχωρίσει για την αποτελεσματικότητά τους; Δεν θα πάρω μία μία τις εταιρείες, αλλά θα βάλω το video αυτό το οποίο το βρήκα στο Greek Liberties Monitor. Αξίζει να το δείτε και να ακούσετε έναν, έναν όλους τους επιχειρηματίες που έκαναν σημαντικά βήματα μέσα στην πιό πυκνή νύκτα για την ελληνική οικονομία:
 
 
Αντάρτκο με αντίδραση στην κρίση και στους καταστροφείς
 
Η λέξη «αντάρτικο» δεν είναι η δόκιμη για την έκφραση της αντίδρασης απέναντι στο κακό κομμάτι της κοινωνίας μας, αυτό που κάποτε, θέλοντας να επιβληθεί, σκότωνε απερίσκεπτα κάθε άνθρωπο με αξίες, μόρφωση και επιτυχία. Είναι όμως, η πρωτότυπη αντίδραση, που μπορεί να μας κάνει να ξυπνήσουμε απέναντι στο τέλμα της παρακμής και στην ανοχή της ανομίας.
 
Ετσι λοιπόν, αν δει κανείς το μικρό video θα αναρωτηθεί «και πώς θα κάνω και εγώ πραγματικότητα το όνειρό μου;». Εδώ είναι η έννοια της επανάστασης που πρέπει ξυπνήσει μέσα μας. Οπως όλοι αυτοί οι άνθρωποι, έτσι και ο καθένας από εμάς, μπορεί με ένα σωστό επιχειρηματικό πλάνο, με προσπάθεια και με κάποιους ίσως συνεπενδυτές, να κάνει τα πρώτα βήματα για να μπορέσει να ορθώσει στα πόδια του ένα start-up. Το πλάνο, ο έλεγχος των χρηματοροών και η σωστή πολιτική οργάνωσης και προώθησης είναι τα απαραίτητα συστατικά του καλού ξεκινήματος. Αν πάλι κάποιος δεν μπορεί ή δεν νιώθει δυνατός να πατήσει στα πόδια του, ας πάει κοντά σε κάποιον ή κάποιους από αυτούς που επέτυχαν και ας αναλάβει ένα πόστο που έχει σχέση με την περαιτέρω ανάπτυξη μιάς από αυτές τις εταιρείες ώστε να πάρει ιδέες και μάθηση και να ενδυναμώσει τον τρόπο οργάνωσης των δεδομένων μέσα στο μυαλό του για να πάει παρακάτω στο επόμενο βήμα. Στη ζωή δεν υπάρχει «δεν μπορώ». Μπορείς πάντα, απλά ο καθένας μπορεί με άλλον τρόπο από τον διπλανό του.
 
Κάποιος θα πεί επίσης ότι η φορολογία σκοτώνει κάθε start-up. Ναι είναι αλήθεια. Σε μιά τέτοια περίπτωση, αν κάποιος θα ήθελε να κάνει διεθνή καρριέρα με κάποιο προϊόν που στηρίζεται στο διαδίκτυο ή στο ηλεκτρονικό εμπόριο και υπηρεσίες, ή ακόμα και σε παραγωγή προϊόντων, να έπρεπε να δεί άλλες χώρες της ΕΕ με φιλικότερη φορολογία, και με στόχο να έρθει στην Ελλάδα όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν, έχοντας ωστόσο κτίσει μιά καλή υποδομή στο μεταξύ.
 
Με αλλα λόγια όσοι μπορούμε, και είναι πολλοί αυτοί που μπορούν στην Ελλάδα, θα πρέπει να κτίσουμε την πατρίδα του αύριο, μέσα η και έξω από τα γεωγραφικά όρια της χώρας, ώστε όταν η πραγματική δημοκρατία αποκατασταθεί και η λειτουργία της χώρας γίνει εύρυθμη, να μπορούμε να τα μετατρέψουμε ότι κτίσαμε ήδη, σε πλούτο για την πατρίδα και την κοινωνία.
 
Οι καταστροφείς των αξιών μας διατηρούνται οσο εμείς είμαστε αδρανείς και καταστρέφονται όταν εμείς, οι παραγωγικοί άνθρωποι, κτίζουμε το αύριο της κοινωνίας μας. Οταν δείχνουμε τον δρόμο στην κοινωνία μας, όχι μεσα από κάλπικα ψέματα αλλά από την προώθηση των δυνάμεων και των δυνατοτήτων μας. Γυρνώντας λοιπόν στον Ρουβικώνα και στην, κατά κάποιον τρόπο στήριξή του από την επίσημη πολιτεία, η θέση μου είναι ότι πρέπει ο ίδιος ο Ρουβικώνας και η στληριξή του, να καταστραφούν. Αυτό θα γίνει μόνον όταν η κοινωνία της δημιουργίας σηκωθεί, δημιουργήσει εκ νέου και σπρώξει το κράτος να σέβεται τους θεσμούς, τους νόμους και να επιβάλει το δικαίωμα της καταστολής όπου πρέπει, χωρίς κανείς μέσα στο σύστημα της δημοκρατίας, να το αμφισβητεί.

Facebook Comments