Συριζανελίτες κρυπτοφιλελεύθεροι

Ένα ψεύτικο, κατασκευασμένο τουίτ, που δήθεν είχα γράψει, διαδόθηκε σαν αστραπή, όπως διαδίδονται όλες οι “ειδήσεις” του διαδικτύου που δίνουν στον Ελληνάρα την ευκαιρία να βρίσει κάποιον που δεν ξέρει, για λόγους που δεν κατανοεί.

Για όσους ενδιαφέρονται, η πλατφόρμα με την οποία φτιάχνει κάποιος πλαστά τουίτ είναι αυτή και χρειάζεσαι μερικά δευτερόλεπτα για να συκοφαντήσεις οποιονδήποτε, από τον Ομπάμα, μέχρι την Κορακάκη. (Πλαστό ήταν το “Ευχαριστώ, κύριε” της Ολυμπιονίκου, του οποίου το… βαθύτερο μήνυμα έσπευσαν οι πάντες να αποκωδικοποιήσουν!)

Στο πλαστό τουίτ (υποτίθεται ότι) αναρωτιόμουν: “Πόσο δίκαιο είναι να συμμετέχει μία αθλήτρια σε δύο διαφορετικά αγωνίσματα και να στερεί από μια άλλη το χρυσό μετάλλιο;” Ο πονηρούλης πλαστογράφος – συκοφάντης ήθελε να με παρουσιάσει ως στεναχωρημένο που έχασε η «δικιά μου», δηλαδή η Γερμανίδα! Κλασική συνταγή λάσπης από όσους με αποκαλούν, χρόνια τώρα, γερμανοτσολιά, γιατί δεν κουράζομαι να τους υπενθυμίζω ότι οι «ευρωπαίοι τοκογλύφοι» με βασικό χρηματοδότη τη Γερμανία μας δανείζουν με επιτόκιο 0,39% ενώ όταν εμείς βγαίναμε περήφανοι στις αγορές δανειζόμασταν με 6,10%. Κι αν δεν μας δάνειζαν, θα είχαμε γίνει Βενεζουέλα.

Ως συνήθως εισέπραξα χιλιάδες βρισιές, κατάρες, ειρωνείες, από συριζανέληδες και κάποιους απροσδιόριστους Ελληνάρες χρυσαυγιτικής “κουλτούρας”. Οι πιο… κόσμιοι από δαύτους αφού με ελεεινολόγησαν για το επίπεδο της νοημοσύνης μου προσπαθούσαν (σοβαρά, με επιχειρήματα!) να με… πείσουν ότι δεν μπορούμε να αποκλείσουμε κάποιον από ένα αγώνισμα αν είναι πρώτος σ’ αυτό, επειδή είναι πρώτος και σε ένα άλλο.

Μπα; Τι λέτε; Να που ένα hoax χτυπάει με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια και σας αποκαλύπτει. Το πρώτο τρυγόνι είναι προφανές: πρόκειται για κλινικές περιπτώσεις ηλιθίων. Το να πιστέψουν ότι ένα τουίτ που είναι κατά της διάκρισης και της αριστείας έχει γραφτεί από εμένα είναι σαν να πιστεύουν ότι ο Φίλης προτείνει την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Μένεις ενεός από το πόσοι πολλοί είναι οι λειτουργικά αναλφάβητοι σ΄ αυτόν τον τόπο, που δεν έχουν στοιχειώδεις ικανότητες πρόσληψης και επεξεργασίας πληροφοριών. Φυσικά, ψηφίζουν.

Το δεύτερο τρυγόνι όμως έχει ιδιαίτερο (ψυχιατρικό) ενδιαφέρον. Ξαφνικά οι συριζανελίτες έγιναν οπαδοί της αξιοκρατίας! Ώστε πρέπει να αφήνουμε τους ανθρώπους να κατακτούν τις κορυφές τους, ε; Όσες δικαιούνται, ε; Χωρίς σοσιαλιστική… ανακατανομή επιτυχιών, ε; Ο πρώτος να είναι πρώτος σε όσα περισσότερα μπορεί, ε; Πολύ φιλελεύθερο δεν ακούγεται αυτό; Κι αυτές οι κορυφές θα είναι μόνο στον αθλητισμό; Στην επιστήμη θα ισχύει το ίδιο; Στις επιχειρήσεις; Έναν πετυχημένο καρδιοχειρουργό που σώζει πολλές ζωές θα του δίνουμε τιμητικές διακρίσεις ή θα του αναγνωρίσουμε το δικαίωμα να έχει και οικονομικές απολαβές ανάλογες της ικανότητάς του; Κι αν τις έχει, θα τον αφήσουμε να ξοδέψει τα λεφτά του ο ίδιος ή θα του τα κατάσχουμε, για να βγει ο μισθός του Καρανίκα; Μια πετυχημένη οινοποιία, που πουλάει ελληνικό κρασί σε όλον τον κόσμο, θα την αφήσουμε να έχει κέρδη ή θα της τα κατάσχουμε, για να μη μειωθούν οι συντάξεις των 3000 ευρώ των 55χρονων ΟΤΕτζήδων; Τον προικισμένο μαθητή θα τον αφήσουμε να πάει σε σχολείο που επιβραβεύει το ταλέντο και την επιμέλεια ή θα τον εξισώσουμε με τον μέτριο; Τα πανεπιστήμιά μας θα προσπαθήσουν να μοιάσουν στο MIT και στο Χάρβαρντ ή θα γίνουν κάμπινγκ μπαχαλάκηδων;

5 χρόνια τώρα φωνάζω: αφήστε τα ταλέντα αυτής της χώρας ελεύθερα να σαρώσουν τα χρυσά! Στην καινοτομία, στην έρευνα, στο επιχειρείν. Φυσικά, και στον αθλητισμό. Κι αν κάποιος είναι εξαιρετικά ικανός, προσπαθήστε να τον βοηθήσετε ή να τον μιμηθείτε, μην τον «πελεκάτε»! Μπορείς να είσαι πρώτος σε 50 αγωνίσματα; Διεκδίκησε το χρυσό και στα 50! Η σοσιαλιστική αντίληψη είναι που λέει «φτάνει με σένα – να βραβεύσουμε και κάποιν άλλον κι ας μην είναι άξιος.» Αν τους Ολυμπιακούς αγώνες τους διοργάνωνε ο ΣΥΡΙΖΑ θα αφαιρούσε στα δύο μετάλλια το ένα για να το δώσει σε όσους προσπάθησαν αλλά δεν τα κατάφεραν. Για να δείξει κοινωνικοαθλητική ευαισθησία. Ξέρεις τι φιλελεύθερα… ανάλγητο είναι ο ένας να ακούει τον Εθνικό Ύμνο με το χρυσό στο λαιμό, κι ο άλλος να κοιτάει απ’ την κερκίδα;

Όμως, ευτυχώς δεν τους διοργανώνει. Κι έτσι ο Ελληνάρας μπορεί να είναι φιλελεύθερος εκεί όπου η προσπάθεια του άλλου δεν του κοστίζει τίποτε. Όταν όμως διακρίνεται ο γείτονας, ο συμμαθητής, ο συμπολίτης, ο Ελληνάρας εκεί έχει μεγάλο πρόβλημα γιατί απειλείται η δική του μιζέρια. Και ψηφίζει το σοσιαλιστικό – προκρούστειο κρεβάτι που όλους τους φέρνει στα ίσια.

Πήρε χρυσό η Κορακάκη; Αυτή έτρεχε χειμώνα – καλοκαίρι στα νταμάρια να ρίχνει βολές. Τι τον νοιάζει τον Ελληνάρα; Αν δεν ήταν τόσο εύστοχη, θα συνέχιζε να είναι άγνωστη, όπως ήταν μέχρι προχθές. Διότι η Κορακάκη δεν “κόβει” το χρυσό από σένα. Αλλά αυτός που διορίζεται μέσω ΑΣΕΠ το κόβει. Γιατί είναι κατά τεκμήριο καλύτερος από σένα που διορίζεσαι μέσω ρουσφετιού. Αυτός είναι η “Κορακάκη σου”. Αυτός θα πετυχαίνει στόχο όταν εσύ θα ρίχνεις στου Καραγκιόζη τον γάμο. Το ίδιο και με τον εργολάβο του ιδιωτικού τομέα που θα χτυπήσει μια δουλειά στα ίσια κι όχι μέσω πολιτικού βύσματος, με τον επαγγελματία που θα πάει μπροστά γιατί είναι ανταγωνιστικός κι όχι επειδή ανήκει σε προστατευμένη συντεχνία.

Θα κάνεις κι εδώ, συριζανελίτη μου, τα ίδια σχόλια περί αξιοκρατίας που έκανες στο ψεύτικο τουίτ; Αν ναι, είσαι σε λάθος κόμμα. Αν όχι, ζεις σε λάθος εποχή.

Κι εμείς, δυστυχώς, σε λάθος χώρα.