Αν εξαιρέσει κανείς τους Ολυμπιακούς αγώνες και το τραγικό δυστύχημα στην Αίγινα με τις πολύπλευρες, ανεξιχνίαστες ακόμη πλευρές τους, το φετινό καλοκαίρι κινήθηκε στα πλαίσια της ρήσης του Ουμπέρτο Έκο “τον Αύγουστο δεν έχει ειδήσεις”. Κι αφού το πρωτογενές υλικό είναι περιορισμένο την ευκαιρία για σχολιασμό κι αντιπαράθεση δίνουν σημαντικά μεν αλλά ήδη εξαντλημένα από καιρό, σε επίπεδο επιχειρηματολογίας, θέματα όπως ήταν αυτή τη φορά ο κ. Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ και η γνωστή ιστορία των δημοσιονομικών μεγεθών του 2009 και η ανέγερση τεμένους στην Αθήνα που μας απασχολεί εδώ και μια δεκαετία.

Η δικαστική υπόθεση του κ. Γεωργίου ξεπερνά τα στενά όρια μιας προσωπικής ιστορίας αφού αφορά την πιθανή νόθευση δημοσιονομικών στοιχείων με δόλο. Το βασικό όλοι να έχουμε την διάθεση να σεβαστούμε την τελεσίδικη απόφαση πέρα από την πολιτική ερμηνεία που δίνουμε στο όλο γεγονός γιατί συνήθως μάλλον λειτουργούμε αντίστροφα. Το κατά πόσο η τότε κυβέρνηση Παπανδρέου φόρτωσε τον προϋπολογισμό με επιπλέον δαπάνες επιλεκτικών παροχών ή επίσπευσης πληρωμών, παρόλο που γνώριζε ότι το έλλειμμα έτρεχε προς διψήφιο νούμερο, είναι άλλης τάξης θέμα που η ιστορία το έχει κρίνει κι έχει αποδώσει τις σχετικές πολιτικές ευθύνες στον εμπνευστή των τότε αποφάσεων.

Αν υπάρχει ένα πραγματικά σημαντικό ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί χωρίς υπεκφυγές και γενικεύσεις είναι αν η προσαρμογή των στοιχείων ώστε να συμπεριλαμβάνονται και οι υποχρεώσεις των ΟΤΑ και των νοσοκομείων ήταν κάτι που εφαρμόστηκε ταυτόχρονα και με την ίδια επίταση σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες ή αν η Ελλάδα αποτέλεσε (τυχαίως;) το πρώτο δείγμα απόλυτης νομιμότητας. Είναι σχεδόν γραφικό να μιλάμε για τόση όψιμη και άτεγκτη τυπολατρία σε μια Ευρώπη που η δημιουργική λογιστική υπήρξε ευαγγέλιο για πολλά χρόνια επιτρέποντας την διασταλτική ερμηνεία των δεδομένων. Μια Ευρώπη που έτσι κι αλλιώς αλλάζει ανά δεκαετία τον τρόπο υπολογισμού του ΑΕΠ και σήμερα συζητά σοβαρά αν θα πρέπει να εξαιρούνται του ελλείμματος οι επενδυτικές και αμυντικές δαπάνες.

Το ζήτημα της ανέγερσης τεμένους στην Αττική μας απασχολεί πάνω από μια δεκαετία, όταν ψηφίστηκε η πρώτη σχετική ρύθμιση που έθετε τις βάσεις για μελλοντικές εκτελεστικές αποφάσεις. Από τότε αναδεικνύονταν θέματα που πέρα από τον γενικό δισταγμό σχετικά με τα οφέλη από την επίσπευση μιας τέτοιας πρωτοβουλίας εγείρονταν και ενστάσεις που αφορούσαν την επιλογή του χώρου (θα ήταν προτιμότερη μια θέση εκτός του αστικού ιστού), τον τρόπο λειτουργίας (ποιος πραγματικά θα το ελέγχει) και τις παράπλευρες κοινωνικές και διπλωματικές συνέπειες από όσους θα επιχειρούσαν να εκμεταλλευτούν την εκπλήρωση του θρησκευτικού συναισθήματος των μουσουλμάνων Ελλήνων συμπολιτών μας.

Σήμερα δυστυχώς απλά αναπαράγουμε τα τότε επιχειρήματα με τέτοιο τρόπο που ανάμεσα στην αναντίρρητη ανεξιθρησκία και την θεμιτή τρομοκρατική φοβικότητα, αποφεύγουμε την ψύχραιμη καταγραφή και κατανόηση των γεωπολιτικών εξελίξεων στην περιοχή μας. Η Τουρκία του Ερντογάν που διαρκώς… ψυχορραγεί κτίζει νέους δεσμούς με το Ισραήλ και την Ρωσία αναζητώντας την βέλτιστη τοποθέτηση στο τραπέζι της ανακατανομής της γεωστρατηγικής δύναμης. Η Αλβανία και τα Σκόπια επιτείνουν τις διεκδικητικές διαθέσεις και το Κυπριακό ρέπει προς μιας ασαφή συμφωνία αμφιβόλου αποτελεσματικότητας.

Όλα αυτά σε ένα περιβάλλον ακραίας εθνικιστικής έξαρσης σε επιμέρους Ευρωπαϊκές χώρες και ανημποριάς από πλευράς Ε.Ε. να αρθρώσει ένα σύγχρονο, ευέλικτο και αποδοτικό καινούργιο παραγωγικό και διοικητικό όραμα, γεννούν απορίες, ερωτήματα, δεύτερες σκέψεις που οφείλουν να ληφθούν υπόψη πριν καταλήξουμε σε οποιαδήποτε κίνηση που μπορεί να επιφέρει ανήκεστες εθνικές βλάβες.

Υ.Γ. Καλό θα ήταν για την διατήρηση της προσωπικής αξιοπρέπειας και της υστεροφημίας καθενός μας, πριν εκφέρουμε γνώμη για ένα θέμα που συντηρείται για χρόνια στην επικαιρότητα να ελέγχουμε την προγενέστερη επιχειρηματολογία μας γιατί όταν αρχίζουμε να ξιφουλκούμε με περίσσιο πάθος σε μεταγενέστερο χρόνο, ακόμη και με ακριβώς αντίθετη ρητορική από την αρχική, αποκαλύπτουμε την γλοιώδη μικροπολιτική υπόσταση και την σοβαροφανή γελοιότητα που μας περιβάλλει!

Facebook Comments