Για να διαχειριστείτε τα συντρίμμια και τα αποκαΐδια μιας πολιτικής που συνεχίζει, παρ΄ όλα αυτά, να σαρώνει ό,τι έχει απομείνει μόνο και μόνο για να συμβολίζει – χωρίς αντίκρισμα – ένα πλέγμα διοικητικών, αναπτυξιακών και  κοινωνικών προνοιακών δομών, οι οποίες ήταν και είναι απαραίτητες για τη ζωή των τοπικών κοινωνιών και γεφύρωναν τη σχέση δημότη και Δήμου;

Για να βάλετε την υπογραφή σας στην υλοποίηση της συντελούμενης ομηρίας των ΟΤΑ και των τοπικών κοινωνιών που εκπροσωπείτε, από την εφαρμογή των πιο επιθετικών αντιλαϊκών μνημονιακών επιλογών της κυβέρνησης Σαμαρά και της «σοσιαλ-νεοφιλελεύθερης» συνιστώσας της, του ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να αποδώσουν «λογιστικά» οι σχεδιασμοί της Τρόϊκας και των δανειστών με μοναδικό κόστος την κοινωνική ασφυξία;

Για να γίνετε συνειδητά συνεργοί και οργανικό μέρος των κυβερνητικών μεθοδεύσεων που στοχεύουν ξεκάθαρα στην μεταβίβαση βασικών κοινωνικών παροχών στους ιδιώτες, όπως η ανάλογη κυβερνητική μεθόδευση που επιχειρείται στο χώρο της Υγείας και της Παιδείας;

Για να αποδείξετε με τον πιο κακόγουστο, τυχοδιωκτικό και πολιτικά αμοραλιστικό τρόπο, ότι η υπεράσπιση της «κομματικής νομιμότητας» και η ευαρέσκεια των ηγεσιών των κομμάτων που ανήκετε, περνάει πάνω από το πτώμα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και της ίδιας της κοινωνίας, στο όνομα της οποίας «ορκιστήκατε» παράλληλα να την υπηρετείτε;

Για να «τετραγωνίσετε τον κύκλο», απέναντι σε μια πολιτική που αφαιρεί με αντισυνταγματικό φασιστικό τσαμπουκά πόρους (ανθρώπινους και οικονομικούς) από τους ΟΤΑ, ενώ παράλληλα μεταβιβάζει σ΄ αυτούς δεκάδες αρμοδιότητες της κεντρικής εξουσίας (ελέω της, ζηλευτής και από την Μέρκελ, «θεόπνευστης» μεταρρύθμισης του Καλλικράτη);

Για να καταλήξετε, από συνταγματικά κατοχυρωμένοι φορείς διοικητικής και οικονομικής αυτοτέλειας  στην καταστατική σχέση που σας διέπει με την Πολιτεία, μίζεροι και άβουλοι φορο-εισπράκτορες  του Μνημονίου, φορώντας μάλιστα και το «ημίψηλο» καπέλο του «Παρατηρητηρίου Οικονομικής Αυτοτέλειας» που αποφάσισαν να σας φορέσουν οι πολιτικοί διεκπεραιωτές της δικομματικής κυβερνητικής κοινοπραξίας της Τρόϊκας;

Για να απολογηθείτε – πώς και με ποιο τρόπο άραγε; – απέναντι στους πολίτες, στους εργαζόμενους των ΟΤΑ και στην κοινωνία, σε λίγους μήνες  στις δημοτικές εκλογές, για την ποιότητα, τον συντονισμό, τα αντανακλαστικά και το μέγεθος της αντίστασης που επιχειρήσατε, είτε μέσω της συλλογικής σας έκφρασης της ΚΕΔΕ, είτε κάθε Δήμαρχος και κάθε Δημοτικό Συμβούλιο ξεχωριστά, προασπίζοντας τουλάχιστον την ατομική και συλλογική  σας αξιοπρέπεια;

Τελικά, αιρετοί για ποιο πράγμα; Με ποια μέσα; Με ποιους πόρους και αρμοδιότητες; Με ποιο αναγνωρισμένο ειδικό βάρος εκπροσώπησης και ουσιώδους ρόλου; Και πότε έχει τελικά σοβαρό λόγο να παραιτηθεί ένας αιρετός στην Αυτοδιοίκηση, εκτός από αυτόν που είχε στο μυαλό του ο φιλομνημονιακός συντάκτης του «Καλλικράτη» στο άρθρο 54; 

Τα ερωτήματα αυτά, ασφαλώς και δεν είναι διαδικαστικού, αλλά αμιγώς πολιτικού χαρακτήρα. Όχι κομματικού.  Διότι μέχρι τώρα, η Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ), απέδειξε ότι η σύνθεση του «κομματικού χάρτη» στο εσωτερικό της, στις εκλογές του 2010, αποτέλεσε ένα κρίσιμο υπόστρωμα πολιτικής εκπροσώπησης για διευκόλυνση της εφαρμογής των αντιλαϊκών μνημονιακών σχεδιασμών με κύριο εργαλείο τον νόμο  3852/10 του «Καλλικράτη». Ήδη η στάση της, «συναγωνίζεται» την «αγωνιστική δυσθυμία» της ηγεσίας της ΓΣΕΕ όλη αυτή την περίοδο. Μόνο που τώρα, όπως ακριβώς έχει συμβεί και στο επίπεδο της πλήρους αποδιάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων, η Αυτοδιοίκηση έχει βρεθεί απέναντι στην κατεδάφιση των συντεταγμένων που ορίζουν την ίδια την ύπαρξή της. Γιατί μέσα από την επίθεση στην Αυτοδιοίκηση, τα πλήγματα μεταφέρονται αστραπιαία στην κοινωνία. Και το πράγμα θα έχει και συνέχεια.

Επειδή λοιπόν δεν θεωρείται προαπαιτούμενο, οι απολυμένοι σε ένα εργοστάσιο να περιμένουν την συμπαράσταση της ΓΣΕΕ και του ΕΚΑ και της οποιασδήποτε συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας για να ξεκινήσουν τις όποιες μορφές του αγώνα τους, νομίζω ότι η «βάση» της ΚΕΔΕ, δηλαδή οι Δήμαρχοι με τα Δημοτικά Συμβούλια οφείλουν να έχουν τον πρώτο λόγο, απηχώντας την κοινωνία, ιδίως μετά και την τελική ψήφιση από τους γνωστούς «πολιτικά προθύμους» του πολυνομοσχεδίου-καρμανιόλα.

Αν όμως πρυτανεύσει η γνωστή μικροκομματική και αβανταδόρικη πελατειακή λογική προς ένα κεντρικό πολιτικό σύστημα το οποίο απαξιώνει καθημερινά θεσμούς, αξίες, προοπτικές και ανθρώπους, απαξιωνόμενο το ίδιο στα μάτια των πολιτών, θα έχουν συμβάλει με τη σειρά τους και οι ίδιοι οι αιρετοί της Αυτοδιοίκησης στην περαιτέρω απαξίωση του πιο εγγύτερου και αντιπροσωπευτικού θεσμού εκπροσώπησης των αναγκών των τοπικών κοινωνιών. Νόμοι που δεν υλοποιούνται από την κοινωνία, περιέρχονται – εξ αντικειμένου – σε αχρηστία. 

Facebook Comments