Ένα… Air Force One δεν φέρνει την άνοιξη

Εδώ και μήνες, ο κ. Τσίπρας ξεχνάει ότι έχει υπογράψει ένα μνημόνιο, όπως ξεχνάει ότι τον Μάιο, μαζί με το κλείσιμο της πρώτης αξιολόγησης, έκλεισε επίσης μία συμφωνία-δέσμευση με τους δανειστές. Και για αυτό το λόγο διαμηνύει και τάζει πράγματα που όχι απλά δεν γίνονται λόγω των συνθηκών, αλλά και που ο ίδιος γνωρίζει ότι έχει δεσμευτεί για τα αντίθετα. Το τελευταίο αφήγημά του είναι ότι ο Ομπάμα με το Air Force One θα φέρει τη λύση για το χρέος και θα την περάσει και μία βόλτα από το Βερολίνο…

Με βάσει λοιπόν την συμφωνία του Μαΐου, η λύση για το χρέος θα έρθει σε τρία στάδια. Με βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα και μετά με μακροπρόθεσμα μέτρα. Σταδιακά και σε βάθος χρόνου. Όταν λοιπόν από το καλοκαίρι και στη συνέχεια – και πιο ηχηρά –από τη ΔΕΘ ο κ. Τσίπρας έταζε πλήρη λύση για το χρέος έως το τέλος του χρόνου, ένταξη στο QE αμέσως μετά και έξοδο στις αγορές, γνώριζε ότι αυτό απλά δεν γίνεται γιατί έχει συμφωνηθεί από τον Μάιο κάτι άλλο. 

Αυτό το «κάτι άλλο», οι δανειστές σε κάθε ευκαιρία το τόνιζαν, όπως τόνιζαν και το ότι το γνωρίζει πολύ καλά η ελληνική κυβέρνηση. Αυτό το άλλο είναι τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος, που αφορούν τρία βασικά σημεία: την επιμήκυνση της διάρκειάς του από 28 σε 32,5 έτη, την σταθεροποίηση των επιτοκίων και την κατάργηση του «καπέλου» που πληρώνει η Ελλάδα στο επιτόκιο των δανείων που αντλήθηκαν για την επαναγορά ομολόγων.

Τα μέτρα αυτά δεν θα δώσουν καμία ανάσα στην ελληνική οικονομία, ούτε θα αλλάξουν την εικόνα του χρέους, Και κυρίως, τα μέτρα αυτά δεν αρκούν για το ΔΝΤ, γιατί σε καμία περίπτωση δεν κάνουν το ελληνικό χρέος βιώσιμο που είναι η νούμερο 1 απαίτησή του. Το Ταμείο θέλει να ανοίξει άμεσα η συζήτηση για τα μεσοπρόθεσμα, τα οποία το Eurogroup τόνισε τις προάλλες ότι θα συζητηθούν υπό το πλαίσιο μιας νέας ανάλυσης της βιωσιμότητας του χρέους στο τέλος του 2018. 

Το ΔΝΤ δεν φαίνεται να βιάζεται να… χορηγήσει την Ελλάδα. Αυτό πάντως που λέει λέει είναι πως «Ok, το δέχομαι το χρονοδιάγραμμα αυτό αλλά η υλοποίησή του θα συνδεθεί και με νέους όρους, νέα μέτρα που θα πρέπει να εκπληρώνει η Ελλάδα». Παράλληλα επιμένει στην απαίτησή του για μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων στο 1,5% του ΑΕΠ.

Αν και η Γερμανία συνεχίζει το… μότο «καμία περαιτέρω συζήτηση τώρα, θα τα δούμε μετά τις εκλογές (τέλος του 2017)», σε περίπτωση που όντως παρουσιαστούν τελικά ξεκάθαρες παράμεροι για τα μεσοπρόθεσμα (χωρίς συγκεκριμένα νούμερα βέβαια – αυτά θα συζητηθούν το 2018 και θα εξαρτηθούν από την πορεία της ελληνικής οικονομίας), αυτό αυτομάτως θα συνδεθεί με δεσμεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης, που αφορούν κυρίως τα μέτρα της δεύτερης αξιολόγησης. Αυτά τα περαιτέρω μέτρα, δεν αποτελούν μυστικό. Οι ευρωπαίοι ζητούν περαιτέρω παρεμβάσεις στο ζήτημα  του υπερταμείου των ιδιωτικοποιήσεων και την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, ενώ το ΔΝΤ απαιτεί νέα μέτρα στα εργασιακά και το φορολογικό.

Αυτές είναι δεσμεύσεις που η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να τηρήσει. Η έλευση του Ομπάμα δεν αποτελεί… εναλλακτική για αυτές τις δεσμεύσεις λοιπόν. Το τραπέζι των διαπραγματεύσεων θα συνεχίσει να περιέχει αυτές τις απαιτήσεις, όσα ταξίδια και όσες δηλώσεις στήριξης κάνει ο αμερικανός πρόεδρος ή οποιοσδήποτε άλλος πρόεδρος στον κόσμο. Η ελληνική κυβέρνηση και ο κ. Τσίπρας δεν μπορούν μέσω της προσγείωσης του Air Force One να υπερβoύν αυτά τα οποία υπέγραψαν. Τα εμπόδια του μνημονίου ανήκουν σε αυτούς οι οποίοι αντί να τα σκίσουν, με την πολιτική του μπρος πίσω, τα ύψωσαν. Και αυτά θα τους ρίξουν.