Τιμή και δόξα στα παιδιά του Πολυτεχνείου

Αδιαπραγμάτευτα τιμή και δόξα σε αυτά παιδιά που μπήκαν μπροστά, που προέταξαν δίχως φόβο, με ειλικρινή πόθο και πάθος τα στήθη τους απέναντι σε ένα δικτατορικό καθεστώς που κατέλυσε κάθε συνταγματική ελευθερία,  που προσέβαλε την πολιτική, τον πολιτισμό και την ίδια τη χώρα. Η δικτατορία των Συνταγματαρχών, που επεβλήθη μέσω στρατιωτικού πραξικοπήματος την 21^η Απριλίου του 1967, βίασε για μία επταετία την ελληνική δημοκρατία. Τα παιδιά αυτά τόλμησαν να αντιταχθούν στον ολοκληρωτισμό.

Κατά τη διάρκεια της εξέγερσης υπήρξαν όντως νεκροί.Η αντιπαράθεση με όσους χαρακτηρίζουν τη Χούντα ως «επανάσταση» καθίσταται άσκοπη και τέτοια μέρα όπως η σημερινή από προκλητική ίσα με χυδαία. Αυτοί φυσικά αγνοούν όσους βασανίστηκαν στα μπουντρούμια της ΕΑΤ-ΕΣΑ και όσους εξορίστηκαν. Η Χούντα έπεσε το 1974, αφού με τον Ιωαννίδη ξεπούλησε την Κύπρο. Οι χουντικοί, ωστόσο, παρέμειναν. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου είχε δώσει την κατάλληλη αφορμή στον Δ. Ιωαννίδη να ανατρέψει τον Γ. Παπαδόπουλο που είχε βάλει ως πρωθυπουργό τον Μαρκεζίνη και προχωρούσε σε φιλελευθεροποίηση του καθεστώτος με στόχο τη διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών.

Όχι, δεν ήταν επαναστάτες, η 21η Απριλίου μόνο επανάσταση δεν ήταν.Η CIA ήταν από πίσω. Οι ΗΠΑ δήθεν τάχα καταδίκαζαν το πραξικόπημα αλλά αυτοί το υποκινούσαν. Ο Γ. Παπαδόπουλος ήταν έμμισθος συνεργάτης της CIA. Ωστόσο, μόλις αντέδρασε αγαπημένο τους παιδί έγινε ο Δ. Ιωαννίδης, ο «αόρατος δικτάτωρ». Και ο Νίξον νομιμοποίησε τη χούντα με την υποδοχή του Σ. Παττακού. Οι ΗΠΑ παραδέχθηκαν την εμπλοκή τους και ζήτησαν συγγνώμη 22 χρόνια μετά. Μία συγγνώμη δίχως νόημα.

Μία συγγνώμη όμως που οι χουντικοί τούτου του τόπου ουδέποτε άρθρωσαν. Σήμερα ξεπλένουν «Παττακούς» και δίνουν υπόσταση νομιμότητας καθαγιάζοντας την επταετή Δικτατορία. Και η σημερινή γιορτή δεν είναι κομμουνιστική, είναι η γιορτή κατά της Χούντας. Και όσοι ονειρεύονται δικτατορίες και τανκς ας αναλογιστούν πόσο επικίνδυνα ήταν την τελευταία φορά.

Ο τρόπος διαχείρισης αυτής της γενιάς επιδέχεται κριτικής. Η Μεταπολίτευση δείχνει να φθάνει στο τέλος της. Ωστόσο, η σπουδαιότητα της πράξης δεν επιδέχεται αμφισβήτησης. Το μεγαλείο της δημοκρατίας διαφαίνεται όταν δύναται να αμφισβητήσει τον εαυτό της. Και ναι, η δημοκρατία μας είναι ελαττωματική αλλά είναι ελαττωματική όσο είμαστε κι εμείς.

ΥΓ: Ο φασισμός δείχνει να έχει πέραση. Ο φασισμός όμως πέρασε πάνω από πτώματα.