Εβδομάδα μεγάλων σκηνοθετών με Scorseze η πρώτη του νέου έτους

Εβδομάδα μεγάλων σκηνοθετών με Scorseze η πρώτη του νέου έτους , Jarmusch και Larrain!! Καλή διασκέδαση !!

PATERSON       3.5/5
Σκηνοθεσία : Jim Jarmusch
Πρωταγωνιστούν : Adam Driver, Golshifteh Farahani

O Jim Jarmusch παρατηρεί για μια εβδομάδα την καθημερινότητα του Paterson ( Driver) ενός οδηγού λεωφορείων στο Paterson του New Jersey ο οποίος έχει ταλέντο στην ποίηση και της γυναίκας του Laura (Farahani) που κάνει διαρκώς καινούρια όνειρα…

Ένας ύμνος στην ποίηση από τον Αμερικανό δημιουργό, την ποίηση που βρίσκεται στα πάντα γύρω μας. Φοβερός ο Driver, για την ακρίβεια είναι τόσο καλός, που δεν καταλαβαίνεις ότι υποδύεται…Βέβαια και στην ταινία δεν κάνει κάτι το φοβερό απλά εμπνέεται από τον περίγυρο του, ακόμη κι από ένα κουτάκι σπίρτα, και γράφει ποίηση. Είναι από τους ανθρώπους που πιο πολύ γουστάρει τη διαδικασία της έμπνευσης παρά της ίδιας της συγγραφής γιαυτό κι αντιστέκεται στις παραινέσεις της συζύγου να συγκεντρώσει τα ποιήματα του και να εκδώσει. Το ίδιο φοβερός είναι και ο Jarmush. Κάθε άλλος στη θέση του, με το ίδιο θέμα, θα έκανε ένα φιλμ με το οποίο θα χασμουριόσουν από το πρώτο λεπτό. Χαλαροί ρυθμοί αλλά όσο περνά η ώρα τόσο σου αρέσει αυτό που βλέπεις, με δόσεις δημιουργικού χιούμορ. Παρότι το αντικείμενο φαίνεται απλό, σε μερικούς μπορεί να φανεί ότι δεν έχει αντικείμενο, πρόκειται για μια ωδή στις μικρές απολαύσεις της ζωής. Να κοιτάζετε γύρω σας , κάθε μέρα συμβαίνουν μικρά θαύματα, τουλάχιστον έτσι λέει ο Jarmusch…

SILENCE/ΣΙΩΠΗ      3/5
Σκηνοθεσία : Martin Scorseze
Πρωταγωνιστούν : Andrew Garfield, Adam Driver, Liam Neeson

Τον 17ο αιώνα, 2 Ιησουίτες μοναχοί αντιμετωπίζουν διώξεις και βασανιστήρια καθώς ταξιδεύουν στην Ιαπωνία για να εντοπίσουν τον μέντορα τους και να διαδώσουν τον Καθολικισμό…

Ένα φιλμ που ο Scorseze ήθελε παθιασμένα να το κάνει και το πάλευε για χρόνια. Βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Ιάπωνα συγγραφέα Shusako Endo και το μεράκι του δημιουργού φαίνεται σε κάθε λεπτομέρεια. Στα κοστούμια, τα σκηνικά, τα υπέροχα μέρη που έψαξε, βρήκε και γύρισε το φιλμ στην Ταϊβάν. Αλλά και ο ίδιος ο Scorsese ωριμάζει και θέλει να εξελίσσεται ακόμη και σε αυτήν την ηλικία και εδώ υιοθετεί πολλά στοιχεία από τους Ιάπωνες συναδέλφους του. Ακόμη και το πώς χειρίζεται το θέμα του δείχνει ωριμότητα καθώς δεν ψάχνει το νόημα στις βεβαιότητες της θρησκείας αλλά στις αντιφάσεις και τον παραλογισμό της. Εξελίσσεται πολύ αργά αλλά εδώ η υπομονή ανταμείβεται με έναν εξαιρετικό επίλογο. Μια μικρή αλλαγή στο ύφος του – ενδεχομένως λόγω αντικειμένου- καθώς εδώ εγκαταλείπει τις δυναμικές κινήσεις της κάμερας και χρησιμοποιεί πιο στατικά πλάνα. Πολύ ιδιαίτερη η φωτογραφία που αναδεικνύει τo αιώνιο του χρόνου και την παρθένα φύση. Οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών καλές – αν σκεφτεί κανείς ότι οι χαρακτήρες τους δεν είναι αυτό που λέμε καλογραμμένοι – αλλά δυστυχώς παρότι στην ταινία οι 2 μοναχοί αντιπροσωπεύουν 2 εντελώς διαφορετικούς χαρακτήρες και διαφορετικές σχολές αντιμετώπισης της πίστης, Garfield και Driver δεν αναπτύσσουν τη χημεία που πρέπει και οι διάλογοι τους υποβιβάζονται σε ξερές φιλολογικές συζητήσεις. Αντίθετα οι Ιάπωνες του καστ είναι εξαιρετικοί. Οι κρυπτοχριστιανοί ήταν τελικά ή όχι προδότες του Χριστού; 

JACKIE     2.5/5
Σκηνοθεσία : Pablo Larrain
Πρωταγωνιστούν : Natalie Portman, Peter Sarsgaard, Greta Gerwig

Τα γεγονότα που ακολούθησαν την δολοφονία του JFK μέσα από τα μάτια της Jackie Kennedy ( Portman) και το πώς τα αντιμετώπισε η τότε πρώτη κυρία…

Το….όχημα της Natalie Portman στο δρόμο προς τα φετινά Όσκαρ ( θα είναι σκάνδαλο αν δεν είναι υποψήφια, για τον τίτλο θα τα πούμε αργότερα). Το φιλμ βασίζεται σε μια συνέντευξη που έδωσε η Jackie μια μόλις εβδομάδα μετά το θάνατο του Προέδρου, ένα φιλμ που μας δείχνει πώς χτίστηκε ο μύθος, γιατί τον μύθο καθαυτόν τον γνωρίζουμε. Εξαιρετική η Portman, μερικές φορές είναι σαν να βλέπεις την ίδια την Jackie, δεν μπορώ όμως να πω το ίδιο για το υπόλοιπο καστ που υποδύονται τους ρόλους τους στο…περίπου… Αν δεν τον φώναζαν με το όνομα του, δεν θα καταλαβαίναμε ότι ο John Caroll Lynch υποδύεται τον Lyndon Johnson. Πολύ ταιριαστή η μουσική του Levi με τα πλάνα του Χιλιανού δημιουργού ιδιαίτερα στις σκηνές αναπαράστασης της δολοφονίας και την εκτεταμένη χρήση των πολύ κοντινών πλάνων. Υπάρχουν κάποια ζητήματα και με την αφήγηση καθώς υπάρχουν κάποια πήγαινε – έλα μεταξύ 3 διαφορετικών χρονικών περιόδων τα οποία ο Larrain δεν χειρίζεται απολύτως σωστά και υπάρχει ο κίνδυνος της σύγχυσης. Αυτό που κάνει πάντως – κι ευτυχώς – είναι να μην εκθέτει απλά το υποκείμενο του σε μια βιτρίνα. Γι αυτό και ενώ δεν ξέρουμε τι ακριβώς σκεφτόταν κι ένιωθε – πώς θα μπορούσαμε άλλωστε – τότε η Jackie, ο Larrain μας δίνει μια πολύ πειστική έκδοση…

NOCTURNAL CREATURES/ΝΥΚΤΟΒΙΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ  2.5/5
Σκηνοθεσία : Tom Ford
Πρωταγωνιστούν : Amy Adams, Jake Gyllenhaal, Michael Shannon

Ιδιοκτήτρια γκαλερί νιώθει ότι κατατρύχεται από το βιβλίο του πρώην συζύγου της , που είναι μια ιστορία εκδίκησης, το οποίο και θεωρεί ότι αποτελεί κεκαλυμμένη απειλεί για την ίδια…

Βασισμένο στο βιβλίο του Austin Wright με τίτλο Tony and Susan με κάποια μερεμέτια του Ford προκειμένου να γίνει ακόμη πιο σκοτεινό. Η ιδιαίτερη αισθητική του μόδιστρου είναι ιδιαίτερα έντονη, πώς αλλιώς άλλωστε, με το φιλμ ειδικά στην αρχή να φαίνεται σαν διαφημιστικό σποτ απειλώντας ακόμη και το ίδιο το περιεχόμενο. Αλλεπάλληλα μπρος -πίσω στο χρόνο και πήγαινε – έλα μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας χωρίς πάντως να κουράζει ή να χάνεσαι αφού ο Ford τα καταφέρνει πολύ καλά. Εκεί που το χάνει λίγο είναι με κάποιες αχρείαστες εντελώς σκηνές ή επιλογές στους χαρακτήρες του όπως το να θέλει ο σύζυγος της καλύτερης φίλης της πρωταγωνίστριας να είναι gay. Ή πλάνα του LA στην ομίχλη. Απλώς τραυματίζουν τη συνοχή του φιλμ και αποπροσανατολίζουν. Εξαιρετικός οι Gyllenhaal, κλέβει την παράσταση από τους υπολοίπους καθώς έχει και διπλό ρόλο να υποδυθεί αλλά πολύ καλός – όπως σχεδόν πάντα – είναι και ο Shannon. Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για ένα αφηγηματικά τολμηρό, υπέρ το δέον ενίοτε στιλιζαρισμένο και  φιλμ, απολαυστικό όταν δεν προσπαθεί πομπωδώς να δείξει πώς σχετίζονται τέχνη και ζωή, με τόσο λίγες ανορθογραφίες που ξεχνάς ότι στη σκηνοθετική καρέκλα κάθεται ένας μόδιστρος….

ASSASINS CREED      1/5
Σκηνοθεσία : Justin Kurzel
Πρωταγωνιστούν : Michael Fassbender, Marion Cotillar, Jeremy Irons

Μέσω επαναστατικής τεχνολογίας ο Callum Lynch (Fassbender) βιώνει τις περιπέτειες του προγόνου του Aguilar στην Ισπανία του 15ου αιώνα και μαθαίνει ότι ήταν μέλος μυστικής αδελφότητας, τους Assasins…

Μεταφορά του πολύ επιτυχημένου video-game από τον Kurzel ( με μεταγγίσεις από Matrix και DaVinci Code) και με ένα τρόπο που κυριολεκτικά δεν βγάζει νόημα και μπορείς να το δεις ακόμη και στο πρόσωπο του Fassbender μερικές φορές!!! Ακόμη και αυτό το καφέ στην επιλογή των χρωμάτων στην ταινία – που μπορεί να έπιασε στο Macbeth του ίδιου σκηνοθέτη – εδώ στερεί από τον θεατή πολλούς βαθμούς απόλαυσης και του περιβάλλοντος που έχει στηθεί και των χορογραφιών. Αχρείαστα δυσνόητο σενάριο , όχι ιδιαίτερα σπουδαίες σκηνές δράσης και ενίοτε παιδικές ατάκες. Δεν υπεισέρχομαι καν στα φιλοσοφικά ζητήματα που εγείρονται για τη σχέση ελεύθερης βούλησης και εγγενούς στον άνθρωπο βίας με τις επιλογές της ταινίας. Εδώ δεν έχουν λυθεί τα βασικά. Την ταινία σώζουν από την απόλυτη καταστροφή οι ηθοποιοί της, οι οποίοι με τόση εμπειρία σίγουρα κατάλαβαν από ένα σημείο και μετά ότι αυτό στο οποίο συμμετέχουν δεν εξελίσσεται ακριβώς όπως πρέπει, αλλά είναι επαγγελματίες στον απόλυτο βαθμό και δείχνουν αξιοθαύμαστη αφοσίωση στους χαρακτήρες τους. Όσο σκέφτομαι ότι είχαν στα χέρια τους 150 εκατομμύρια δολάρια και το αποτέλεσμα είναι αυτό, θέλω να βουτήξω στο κενό…