MOONLIGHT        4.5/5
Σκηνοθεσία : Barry Jenkins
Πρωταγωνιστούν : Mahershala Ali, Naomi Harris, Shariff Earp

Το χρονικό της ενηλικίωσης ενός νεαρού μαύρου gay σε μια πολύ σκληρή γειτονιά του Μαϊάμι…

Το πιο προσωπικό φιλμ της χρονιάς κι ένα από τα δυνατότερα αν όχι το δυνατότερο. Δικαίως θα κονταροχτυπηθεί με το La La Land στην μάχη των Όσκαρ και το σύνολο των βραβείων που θα αποσπάσει θα είναι και ένας – αυθαίρετος μεν – δείκτης του κατά πόσο η Ακαδημία αποτελεί ή όχι ένα σύνολο που αρνείται ή όχι να εξελιχθεί. Το ότι θα είναι πάντως στην κούρσα των Όσκαρ αποτελεί τεράστιο βήμα. Στα του φιλμ είναι τρομακτικό το πόσο καλό είναι το προϊόν της… πρώτης μόλις σκηνοθετικής απόπειρας του Jenkins που είναι μια σπουδή στην εφηβεία, την σεξουαλική ταυτότητα, τον κοινωνικό ρατσισμό και την αρρενωπότητα. Σπουδή κυριολεκτικά. Ο Jenkins ερευνά τα θέματα αυτά, ούτε διδάγματα δίνει, ούτε ελπίδα προσφέρει. Κι όλα αυτά μέσα από τη ζωή ενός νεαρού μαύρου gay, ένα θέμα που δεν είναι καθόλου φιλικό στο εμπορικό Hollywood. Βασίζεται σε ένα θεατρικό έργο υπό τον τίτλο In moonlight black boys look blue από τον Alvin McCraney αλλά το σενάριο πηγαίνει πολύ βαθύτερα. ο Jenkins καθοδηγεί μαεστρικά τους ηθοποιούς με την Harris να δίνει μια ερμηνεία που μας κάνει να ταυτιστούμε και ταυτόχρονα να την σιχαινόμαστε και τον Ali να οδεύει προς το Όσκαρ β ανδρικού ρόλου. Η κάμερα σε συνεχή κίνηση και η αντίθεση ανάμεσα στα κλασσικά  κομμάτια της μουσικής επένδυσης και την πραγματικότητα στο Μαϊάμι λειτουργεί εξαιρετικά. Το μαύρο Brokeback Mountain αλλά σε indy πλαίσιο.

JACKIE     2.5/5
Σκηνοθεσία : Pablo Larrain
Πρωταγωνιστούν : Natalie Portman, Peter Sarsgaard, Greta Gerwig

Τα γεγονότα που ακολούθησαν την δολοφονία του JFK μέσα από τα μάτια της Jackie Kennedy ( Portman) και το πώς τα αντιμετώπισε η τότε πρώτη κυρία…

Το….όχημα της Natalie Portman στο δρόμο προς τα φετινά Όσκαρ (θα είναι σκάνδαλο αν δεν είναι υποψήφια, για τον τίτλο θα τα πούμε αργότερα). Το φιλμ βασίζεται σε μια συνέντευξη που έδωσε η Jackie μια μόλις εβδομάδα μετά το θάνατο του Προέδρου, ένα φιλμ που μας δείχνει πώς χτίστηκε ο μύθος, γιατί τον μύθο καθαυτόν τον γνωρίζουμε. Εξαιρετική η Portman, μερικές φορές είναι σαν να βλέπεις την ίδια την Jackie, δεν μπορώ όμως να πω το ίδιο για το υπόλοιπο καστ που υποδύονται τους ρόλους τους στο…περίπου… Αν δεν τον φώναζαν με το όνομα του, δεν θα καταλαβαίναμε ότι ο John Caroll Lynch υποδύεται τον Lyndon Johnson.  Ανακύπτουν κάποια ζητήματα και με την αφήγηση καθώς υπάρχουν κάποια πήγαινε – έλα μεταξύ 3 διαφορετικών χρονικών περιόδων τα οποία ο Larrain δεν χειρίζεται απολύτως σωστά και υπάρχει ο κίνδυνος της σύγχυσης. Πολύ ταιριαστή η μουσική του Levi με τα πλάνα του Χιλιανού δημιουργού ιδιαίτερα στις σκηνές αναπαράστασης της δολοφονίας και την εκτεταμένη χρήση των πολύ κοντινών πλάνων.
Αυτό που κάνει πάντως – κι ευτυχώς – είναι να μην εκθέτει απλά το υποκείμενο του σε μια βιτρίνα. Γι αυτό και ενώ δεν ξέρουμε τι ακριβώς σκεφτόταν κι ένιωθε – πώς θα μπορούσαμε άλλωστε – τότε η Jackie, ο Larrain μας δίνει μια πολύ πειστική έκδοση…

SPLIT/ΔΙΧΑΣΜΕΝΟΣ    2.5/5
Σκηνοθεσία : M. Night Shyamalan
Πρωταγωνιστούν : James McAvoy. Anya Taylor-Joy

Πνευματικά ασταθής (sic) άνδρας (McAvoy) με 24 διακριτές προσωπικότητες απάγει 3 μικρά κορίτσια…

Ο Shyamalan σαν να αρχίζει να ξυπνά από τον δημιουργικό λήθαργο. Προς θεού δεν δίνει κάποιο αριστούργημα αλλά αν το συγκρίνεις με τα Last Airbender, Lady in the Water, After Earth και The Happening, τις 4 τελευταίες του ταινίες δηλαδή, το Split είναι μια πολύ ευχάριστη έκπληξη. Κι εδώ φαίνεται ότι το διασκεδάζει κιόλας αξιοποιώντας την κατάσταση της πολλαπλής προσωπικότητας – που αμφισβητείται αν όντως πρόκειται για πραγματική πάθηση – και κάνοντας συνεχή άλματα ανάμεσα στο φόβο και την κωμωδία. Και καλύτερο όχημα από τον McAvoy δεν θα μπορούσε να βρει ο οποίος είναι εξαιρετικός στο ρόλο, έχει άλλωστε και ιστορικό τέτοιων ρόλων ( βλέπε Filth).  Σεναριακά είναι αξιοπρόσεχτο καθώς το επίκεντρο είναι ο “ασθενής” τον οποίο και βλέπουμε να αλληλεπιδρά με την κοινωνία και λιγότερο τα απαχθέντα κορίτσια και το τέλος είναι πολύ καλό. Χωρίς να θέλω να κάνω spoiler, έτσι όπως είναι διαμορφωμένο το φιλμ από ένα σημείο και μετά απλά περιμένεις την κλιμάκωση, το οποίο σημαίνει ότι αρκετά στη μέση της ταινίας γίνονται απλά για να…γεμίζουν χρόνο, δεν προχωρούν την πλοκή.  Επίσης μερικές φορές η αποτύπωση των πραγμάτων ρέπει προς το καρτούν ενώ ενδεχομένως για θρίλερ είναι κάπως φορτωμένο με διαλόγους. Θα τολμήσω να το πω, καλώς ήλθατε πίσω κύριε Shyamalan!!!

DEBARQUEMENT IMMEDIATE/ΆΜΕΣΗ ΑΠΟΒΙΒΑΣΗ   1.5/5
Σκηνοθεσία : Philippe de Chauveron
Πρωταγωνιστούν : Ary Abittan, Medi Sadoun

Μια τελευταία έκδοση κρατουμένου χωρίζει τον Χοσέ από την πολυπόθητη προαγωγή. Η οποία όμως πάει κατά…διαόλου

Η τριπλέτα του Θεέ μου, τι σου κάναμε, ξανασυνεργάζεται για μια ακόμη επιτυχία που δεν έκανε την επιτυχία της προηγούμενης καθώς ήταν ατυχής και η χρονική στιγμή την οποία βγήκε στους κινηματογράφους, κατά τη διάρκεια του Euro της Γαλλίας. Το σενάριο δεν αποτελεί κάτι φρέσκο, ακολουθεί την πεπατημένη και στηρίζεται στη γνωστή αντίθεση του καλού αστυνομικού και του “άτακτου” αλλά όχι κακού κρατούμενου, προκειμένου να γίνουν φυσικά και οι 2 αρεστοί. Και η ταινία το καταφέρνει αυτό Δεν ξεφεύγει και από το κλισέ (π.χ. με την ομοφοβία) αλλά όχι με τρόπο κουραστικό ή προσβλητικό κι έχει μια μικρή κοιλιά περίπου στα μισά Περνά και το μήνυμα του καθώς ασχολείται και με το καυτό θέμα της μετανάστευσης, φυσικά με χιουμοριστικό τρόπο. Καλές ερμηνείες από τους πρωταγωνιστές με αρκετά αστεία και καλή χημεία. Αν πας χωρίς προσδοκίες, μπορεί και να το διασκεδάσεις…

A DOGS PURPOSE/Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ   1/5
Σκηνοθεσία : Lasse Hallstrom
Πρωταγωνιστούν : Dennis Quaid, Britt Robertson

Ένας σκύλος προσπαθεί να κατανοήσει το νόημα της ύπαρξης του κατά τη διάρκεια των διάφορων ζωών του και των επαφών του με διαφορετικούς ιδιοκτήτες…

Δεν ξέρω αν σε ένα φιλμ κυρίως για παιδιά είναι σωστό να δείχνεις τον έναν μετά τον άλλο τους θανάτους των πιο συμπαθών τετράποδων έστω κι αυτό πρεσβεύει την μετενσάρκωση τους. Ειλικρινά δεν ξέρω τι σκέφτηκαν οι δημιουργοί του. Για αναισθησία πάντως δεν μπορείς να κατηγορήσεις τον Ηallstrom ο οποίος λατρεύει τα σκυλιά (έχει σκηνοθετήσει και το Hatchi αλλά και το A dogs tale). Οι χαρακτήρες δεν έχουν τον απαιτούμενο χώρο και χρόνο να εξελιχθούν καθώς η οπτική που έχει επιλεγεί είναι αυτή του σκύλου. Αποτέλεσμα να μένεις με 1000 αναπάντητα ερωτήματα για την πλοκή σε μια παιδική /οικογενειακή ταινία. Όλα συμβαίνουν κατά τύχη, χωρίς λόγο, με ένα τέλος απογοητευτικό. Συγχαρητήρια!!!

RESIDENT EVIL:THE FINAL CHAPTER/RESIDENT EVIL:ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ     1/5
Σκηνοθεσία : Paul W.S. Anderson
Πρωταγωνιστούν : Mila Jovovic, Iain Glen, Ali Arter

Η Alice (Jovovic) επιστρέφει εκεί όπου άρχισαν όλα, στο The Hice στη Raccoon City,  για την τελική αναμέτρηση με τις δυνάμεις της Umbrella Corporation.

Επιτέλους τελειώνει!!! Η τελευταία και έβδομη ταινία της σειράς που μετά το πρώτο φιλμ δεν είχε να πει τίποτε. Παρότι σειρά ταινιών, ό,τι ισχύει σε μια ταινία ανατρέπεται στην επόμενη και αποκαθίσταται στην μεθεπόμενη. Μιλάμε για τον ορισμό του Ό,τι να ναι και της αρπαχτής και τούτο εδώ δεν ξεφεύγει από τον κανόνα. Το σενάριο σε τρελαίνει με την ηλιθιότητα του, όλοι οι χαρακτήρες είναι παντελώς χωρίς ενδιαφέρον και δεν σε ενδιαφέρει αν θα γίνουν βορά των “κακών”. Ακόμη και η Jovovic, πάνω στην οποία στηρίζεται και πάλι η ταινία, δεν έχει πολλά να κάνει ενώ λείπει και η πλάκα που σε κάποιες από τις προηγούμενες ταινίες έβγαινε. Πολύ κακό μοντάζ σε σημείο που ενίοτε να μην καταλαβαίνεις τι γίνεται και κάμερα σε συνεχή κίνηση ακόμη και στις πιο απλές λήψεις ώστε να αναρωτιέσαι αν οι κινηματογραφιστές έχουν πάρει χάπια!!! Άδικο τέλος…

EΞΟΔΟΣ 1826

Σκηνοθεσία : Βασίλης Τσικάρας
Πρωταγωνιστούν : Δημήτρης Παπαδόπουλος, Λεωνίδας Κακούρης

Η ιστορία 120 ανδρών από τη Σαμαρίνα και τα γύρω χωριά που έσπευσαν να βοηθήσουν στην Έξοδο του Μεσολογγίου. 

ΣΙΩΠΗΛΟΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ
Σκηνοθεσία : Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος

7 αποφυλακισμένοι από την φυλακή Τρικάλων επιστρέφουν και διηγούνται …Ντοκιμαντέρ.


 

Facebook Comments